Οι στρατηγοί δεν επιτίθενται και δεν πυροβολούν από τανκς. Αν για εμάς ένας χάρτης της περιοχής είναι μόνο πόλεις και χωριά, ποτάμια και πεδιάδες, τότε για έναν στρατηγό είναι ένα πεδίο μάχης πυκνά σκορπισμένο με περίπλοκα εικονίδια των θέσεων των στρατευμάτων του και του εχθρού. Πρέπει να μαντέψει το σχέδιο του εχθρού, να δει αδύνατα σημεία και να βρει λύσεις για να τον νικήσει.
Αλλά και ο εχθρός δεν είναι εύκολος. Από την πλευρά της Ουκρανίας, οι ίδιοι στρατηγοί βλέπουν τον χάρτη, που γνωρίζουν επίσης στρατηγική και τακτική. Ξέρουν ακόμα καλύτερα την περιοχή. Και Αμερικανοί και Βρετανοί σύμβουλοι κάθονται στα κεντρικά τους γραφεία.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Νάρκη PFM-1 "Petal": “Σακατεύει” - Γιατί η Ρωσία ζητά από τον ΟΗΕ έρευνα για την χρήση της από τον Ουκρανικό στρατό
Ο στρατιωτικός παρατηρητής συνταγματάρχης Viktor Baranets, ανακάλυψε τις βιογραφίες των στρατιωτικών ηγετών των αντίπαλων στρατών. Ποιοι είναι αυτοί οι διοικητές, που αποσπούν τη νίκη ; Και ποιος τους αντιτίθεται;
ΡΩΣΙΑ
Στρατηγός Muradov
Γεννήθηκε το 1973 στο χωριό Τσινάρ του Νταγκεστάν. Έκανε τα πρώτα του βήματα στο στρατιωτικό μονοπάτι στη Σχολή Σουβόροφ του Καζάν. Στη συνέχεια στην Ανώτερη Σχολή Διοίκησης Συνδυασμένων Όπλων του Λένινγκραντ.
Το βάπτισμα του πυρός του Muradov ως υπολοχαγός, έγινε στην Τσετσενία. Εκεί, κάτω από σφοδρά πυρά οργάνωσε την κατάληψη του χωριού Άνω Τσεντάρου. Για το κατόρθωμα αυτό (1996), του απονεμήθηκε το παράσημο του Θάρρους.
Το δεύτερο Τάγμα Θάρρους, το έλαβε μετά την επιχείρηση κατάληψης του αρχηγείου του Μασκάντοφ (τότε τραυματίστηκε). Ο Muradov, ήταν ο πρώτος που ανέβηκε στο καταλαμβανόμενο βουνό. Δεν ήταν με στρατιωτική στολή, αλλά με πολιτικά ρούχα και αυτό του έσωσε τη ζωή. Οι μαχητές τον μπέρδεψαν για έναν δικό τους και δεν άνοιξαν αμέσως πυρ.
Το 2016, ο Muradov διορίστηκε εκπρόσωπος της Ρωσίας στο Κοινό Ρωσο-Ουκρανικό Κέντρο Παρακολούθησης και Συντονισμού της κατάπαυσης του πυρός στο Donbass. Και το 2017 έγινε στρατιωτικός σύμβουλος στη Συρία. Εκεί, αποσπάσματα υπό τη διοίκηση του, έφτασαν από το Es-Sukhna στο Deir ez-Zor σε δύο εβδομάδες. Για πρώτη φορά, χρησιμοποίησε το "συριακό τείχος", όταν τανκς πλησίασαν τον εχθρό κάτω από την κάλυψη ενός "κινούμενου αναχώματος" (δημιουργήθηκε από μπουλντόζες). Στη συνέχεια, ο στρατηγός Muradov έλαβε τον τίτλο του Ήρωα της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
Τον Νοέμβριο του 2020, διορίστηκε διοικητής των ρωσικών ειρηνευτικών δυνάμεων στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην καθιέρωση της ανταλλαγής αιχμαλώτων πολέμου. Η ομάδα των στρατευμάτων του "Vostok" δρα στην κατεύθυνση του Ντόνετσκ.
Πήρε τη Μελιτόπολη και τη Μαριούπολη
Διοικητής της ομάδας στρατευμάτων «Δύση» Αντιστράτηγος Andrey Sychevoi
Γεννήθηκε στο Κουμπάν στις 16 Μαΐου 1969. Μετά το σχολείο, έκανε το πρώτο βήμα στα ύψη της στρατιωτικής του σταδιοδρομίας, στο πεδίο παρελάσεων της Στρατιωτικής Σχολής Σουβόροφ. Το 1990 αποφοίτησε από την Ανώτερη Σχολή Διοίκησης Αρμάτων Φρουρών του Ουλιάνοφσκ και στο δρόμο για το αστέρι του πρώτου στρατηγού, φοίτησε την στρατιωτική επιστήμη στην Ακαδημία Συνδυασμένων Όπλων και στη συνέχεια στην Ακαδημία του Γενικού Επιτελείου. Πρώτα όμως (μετά το σχολείο), υπηρέτησε σε μονάδες δεξαμενών και μηχανοκίνητων τυφεκίων. Ξεκίνησε ως υποστράτηγος, και τώρα είναι αντιστράτηγος. Συμμετέχοντας στις εχθροπραξίες στην Τσετσενία και τη Συρία.
Ο Sychevoi διέταξε τους υφιστάμενους διοικητές των μονάδων, να ξεκινήσουν όλες τις αναφορές από την πρώτη γραμμή με μια αναφορά για την κατάσταση του προσωπικού.
Πηγές στο ρωσικό υπουργείο Άμυνας αναφέρουν ότι, ως διοικητής της 8ης Στρατιάς «επιλέχθηκε με ιδιαίτερη προσοχή», δίνοντας προτίμηση σε αυτούς που αποδείχθηκαν στη μάχη. Άλλωστε, η 8η Στρατιά, μαζί με την 150η Χωριστή Μηχανοκίνητη Μεραρχία Τυφεκίων (Novocherkassk), που αποτελεί μέρος της, θα πρέπει να αποτελέσουν τη βάση για την κάλυψη ολόκληρου του νότιου τμήματος της νοτιοδυτικής στρατηγικής κατεύθυνσης. Δηλαδή να διασφαλιστεί η ασφάλεια στα σύνορα με την Ουκρανία.
Διοικητής της ομάδας στρατευμάτων «Κέντρο», στρατηγός Alexander Lapin
Είναι 58 χρονών, γεννήθηκε στο Καζάν και ξεκίνησε την υπηρεσία του ως απλός στρατιώτης. Όμως μετά από 8 μήνες υπηρεσίας, έγραψε αναφορά ότι ήθελε να μπεί σε στρατιωτική σχολή. Συνολικά, ο Lapin έχει 3 στρατιωτικά διπλώματα και συμμετείχε και στους δύο πολέμους της Τσετσενίας.
Το 2017, ήταν αρχηγός του επιτελείου της ομάδας των ρωσικών στρατευμάτων στη Συρία. Εκεί ήταν γνωστός για το γεγονός ότι, δεν του άρεσε να μένει στο γραφείο του, αλλά πήγαινε τακτικά στην πρώτη γραμμή. Ήταν υπό τον Lapin, που βασικές περιοχές της χώρας επέστρεψαν στον έλεγχο του συριακού στρατού.
Μετά τη Συρία, έγινε επικεφαλής της Ακαδημίας Συνδυασμένων Όπλων. Και μετά διοικητής της Κεντρικής Στρατιωτικής Περιφέρειας. Από αυτή τη θέση, στάλθηκε στην Ουκρανία, για να ηγηθεί μιας από τις ομάδες.
Στρατηγός “Αρμαγεδδών"
Διοικητής της ομάδας στρατευμάτων «Νότος», Στρατηγός Surovikin
Αποφοίτησε από την Ανώτερη Σχολή Διοίκησης Συνδυασμένων Όπλων του Ομσκ, τη Στρατιωτική Ακαδημία Frunze και τη Στρατιωτική Ακαδημία του Γενικού Επιτελείου. Είναι 55 χρονών και γεννήθηκε στο Νοβοσιμπίρσκ.
Διοικούσε την 42η Μεραρχία Φρουρών στην Τσετσενία. Στη συνέχεια δέχτηκε τον 20ο στρατό συνδυασμένων όπλων. Τον Νοέμβριο του 2008, τοποθετήθηκε επικεφαλής της Κύριας Επιχειρησιακής Διεύθυνσης του ΓΕΣ. Ήταν επιτελάρχης της Κεντρικής και Ανατολικής στρατιωτικής περιφέρειας. Από το 2013 διοικητής της Ανατολικής Στρατιωτικής Περιφέρειας και στη συνέχεια της ρωσικής ομάδας στη Συρία. Υπό τον Surovikin, η Ρωσία πέτυχε τη μέγιστη επιτυχία, γυρίζοντας την έκβαση του πολέμου.
Από την εποχή της Συρίας, οι συνάδελφοι τον αποκαλούσαν «Στρατηγό Αρμαγεδδώνα». Έλαβε ένα τέτοιο ανεπίσημο παρατσούκλι μεταξύ των συναδέλφων του, για την ικανότητά του να ενεργεί παντού και να είναι πολύ σκληρός.
Μετά τη Συρία, ο Surovikin διορίστηκε Ανώτατος Διοικητής των Αεροδιαστημικών Δυνάμεων των Αεροπορικών Δυνάμεων της Ρωσίας. Από αυτή τη θέση στάλθηκε στην Ουκρανία, όπου ήταν επικεφαλής του ομίλου του Νότου. Υπό την ηγεσία του Surovikin, η ουκρανική ομάδα στους ορεινούς οικισμούς Gorskoye και Zolote περικυκλώθηκε και ηττήθηκε.
Οι μονάδες της Λαϊκής Πολιτοφυλακής του LPR, με την υποστήριξη των ρωσικών στρατευμάτων υπό τη διοίκηση του στρατηγού Σεργκέι Σουροβίκιν, απελευθέρωσαν πλήρως το Σεβεροντόνετσκ.
Στο ΜΕΡΟΣ Β’ θα αναφερθούμε στις βιογραφίες των Ουκρανών στρατιωτικών ηγετών
