Η Ρωσία έχει εκμεταλλευτεί την ποικιλία όπλων πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς της, για να βομβαρδίζει στόχους πέρα από τις γραμμές του μετώπου στην Ουκρανία, εδώ και σχεδόν έξι μήνες. Μέχρι τις 8 Αυγούστου, σύμφωνα με πληροφορίες, ανήλθαν συνολικά σε 3.650 πύραυλοι που εκτοξεύτηκαν στην Ουκρανία από την έναρξη της εισβολής της Ρωσίας στις 24 Φεβρουαρίου, υπονοώντας κατά μέσο όρο σχεδόν 22 πυραύλους ημερησίως.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Spiegel: Τέλος τα όπλα για την Ουκρανία από τους Γερμανούς!
Όμως, μια απότομη μείωση των επιθέσεων τον Αύγουστο υποδηλώνει ότι, εξαντλούνται τα όπλα υψηλής τεχνολογίας, τα οποία μπορoύν να αντικατασταθούν, όμως σε βάθος χρόνου.
Από τις αρχές του πολέμου, τα βομβαρδιστικά Tu-22M και Tu-160 που πλησιάζουν από διαφορετικούς φορείς εκτόξευαν καθημερινά νέους πυραύλους κρουζ Kh-101 και παλαιότερους πυραύλους κρουζ Kh-555, ενώ βρίσκονται με ασφάλεια εκτός της εμβέλειας της ουκρανικής αεράμυνας . Συμπληρώθηκαν δε, από πυραύλους κρουζ Kalibr που εκτοξεύτηκαν από πλοία και υποβρύχια.
Η Ρωσία είχε επίσης στο οπλοστάσιό της βαλλιστικούς πυραύλους Iskander-M που εκτοξεύτηκαν από φορτηγά, πυραύλους κρουζ Iskander-K, ακόμη και παλιούς βαλλιστικούς πυραύλους Tochka, που η Μόσχα ισχυρίστηκε ότι είχε αποσύρει.
Αλλά η εκστρατεία πυραύλων της Ρωσίας είχε πάντα ένα μεγάλο πρόβλημα βιωσιμότητας: οι πύραυλοι κρουζ και οι βαλλιστικοί πύραυλοι είναι ακριβά όπλα και το απόθεμα της Ρωσίας έφτασε να μειωθεί ανησυχητικά, ιδιαίτερα δεδομένης της ανάγκης της Μόσχας να δεσμεύσει εφεδρεία σε περίπτωση πολέμου με το ΝΑΤΟ.
Αξιωματούχοι των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών ισχυρίστηκαν επίσης τον Μάρτιο ότι, είχαν παρατηρήσει ένα ποσοστό αστοχίας που κυμαινόταν καθημερινά μεταξύ 20 τοις εκατό και 60 τοις εκατό για ρωσικούς πύραυλους κρουζ, ένας μη επαληθευμένος ισχυρισμός που μπορεί να σχετίζεται με σοβαρά προβλήματα ακρίβειας, που παρατηρήθηκαν νωρίτερα σε ρωσικές πυραυλικές επιθέσεις στη Συρία.
Η Ρωσία άρχισε να χρησιμοποιεί όπλα που δεν είχαν σχεδιαστεί κυρίως για να επιτίθενται σε χερσαίους στόχους, συμπεριλαμβανομένων των ολοκαίνουργιων αντιπλοϊκών πυραύλων Bastion, των παλαιών πυραύλων cruise φέροντος Kh-22 της σοβιετικής εποχής , ακόμη και των πυραύλων αεράμυνας S-300 . Αυτό κατέστησε τις επιθέσεις ακόμη λιγότερο ακριβείς και πιο επιρρεπείς, να προκαλέσουν παράπλευρες ζημιές από πριν.
Τώρα τον Αύγουστο, η εκστρατεία πυραύλων φαίνεται να έχει εκτονωθεί, με τους πυραύλους να εκτοξεύονται στην Ουκρανία πιο σποραδικά και σε μικρότερο αριθμό. Η Ρωσία μπορεί να έχει εξαντλήσει τους περισσότερους από τους πυραύλους που είχε στο απόθεμα, σε περίπτωση πολέμου με το ΝΑΤΟ.
Ο αναλυτής της αεροπορίας Τομ Κούπερ γράφει «Οι Ρώσοι ξεμένουν από τα αποθέματα βαλλιστικών πυραύλων και πυραύλων κρουζ. Δηλαδή: έχουν πολύ λιγότερα από ότι ισχυριζόταν και ξόδεψαν σχεδόν τα πάντα… Καθαρό αποτέλεσμα: είναι έτοιμοι να χρησιμοποιήσουν ότι καταφέρνουν να συναρμολογήσουν τα εργοστάσιά τους».
Εν τω μεταξύ, οι ουκρανικές αντιαεροπορικές άμυνες έχουν γίνει πιο αποτελεσματικές στην κατάρριψη των εισερχόμενων πυραύλων, αναγκάζοντας τη Ρωσία να εκτοξεύσει μεγαλύτερα σάλβο. Ο Κούπερ σημειώνει ότι, η ουκρανική αεράμυνα κατέστρεψε και τους τέσσερις πυραύλους Kalibr που εκτοξεύτηκαν στην Οδησσό στις 8 Αυγούστου (συμπεριλαμβανομένου ενός που καταρρίφθηκε από μαχητικό) και τρεις στους τέσσερις στις 24 Ιουλίου.
Δεν μπορεί η Ρωσία να ξοδέψει τα χρήματα που χρειάζονται για να αυξήσει την παραγωγή πυραύλων για να αντισταθμίσει;
Σύμφωνα με τους αναλυτές, η απάντηση είναι βασικά όχι, παρόλο που η Μόσχα προσπαθεί να το κάνει.
Ένα άρθρο του Ιουνίου του Maxim Starchak, διευκρινίζει πόσο αργά η Ρωσία θα μπορέσει να αντικαταστήσει τους πυραύλους κρουζ και βαλλιστικούς πυραύλους. Οι ελλείψεις ειδικευμένων εργαζομένων, η αδυναμία αγοράς δυτικών μικροηλεκτρονικών και η αδυναμία ανάπτυξης οικιακών εξαρτημάτων, είναι όλοι οι ένοχοι.
Με βάση τα στοιχεία του, τα μηνιαία ποσοστά παραγωγής πυραύλων έχουν ως εξής:
– Εργοστάσιο Novator: 8-10 ναυτικοί πύραυλοι κρουζ Kalibr το μήνα
– Εργοστάσιο Novator: 3-6 πύραυλοι κρουζ Iskander-K το μήνα
– Εργοστάσιο Votkinsk: 5 βαλλιστικοί πύραυλοι Iskander-M το μήνα
Επιπλέον, καθώς η Ρωσία προσπαθεί να βρει εναλλακτικές λύσεις για τα δυτικά εξαρτήματα, οι αλλαγές θα απαιτήσουν δαπανηρές δοκιμές και πιθανόν να μειώσουν την αξιοπιστία και την ακρίβεια. Εν τω μεταξύ, τα αποθέματα παλαιών πυραύλων Kh-555, Kh-22 και Tochka φυσικά δεν θα αντικατασταθούν καθόλου, καθώς είναι απαρχαιωμένα και εκτός παραγωγής.
Ορισμένοι πιστεύουν ότι η παραγωγική ικανότητα της Ρωσίας, μπορεί να είναι ακόμη πιο περιορισμένη. Ένα άρθρο του Pavel Luzvin εκτιμά ότι, η βαριά παραγωγή από την United Engine Corporation των δύο παραλλαγών των κινητήρων TRDD-50 που χρησιμοποιούνται σε πυραύλους, θα περιορίσει την ετήσια παραγωγή σε μόλις 45-50 πυραύλους κρουζ Iskander-K και Kh-59 και πυραύλους κρουζ 45-50 Kh-101 και Kalibr.
Γενικότερα καταλήγει στο συμπέρασμα ότι, η ρωσική παραγωγή όλων των πυραύλων κρουζ και βαλλιστικών πυραύλων χερσαίας επίθεσης, ανέρχεται σε 225 ετησίως ή περίπου 19 το μήνα. Τούτου λεχθέντος, οι υπολογισμοί του Luzvin προέκυψαν εν μέρει από στατιστικές για την παραγωγικότητα της εργασίας και όχι από τα άμεσα αναφερόμενα ποσοστά παραγωγής.
Και καταλήγει: «Σε αυτές τις συνθήκες, η Ρωσία μπορεί να περιοριστεί στη διεξαγωγή μεμονωμένων αλλά τακτικών βομβαρδισμών με πυραύλους που έχουν ως επί το πλείστον ψυχολογικό αποτέλεσμα, ενώ κάθε λίγους μήνες περίπου, εκτοξεύει δεκάδες πυραύλους εναντίον βιομηχανικών ή/και αντικειμένων υποδομής».
Ωστόσο, οι βελτιώσεις στην ουκρανική αεράμυνα (όπως η τελική ανάπτυξη από την Ουκρανία των δυτικών συστημάτων αεράμυνας NASAMS και IRIS-T), θα μπορούσαν να καταστήσουν αναποτελεσματική ακόμη και αυτή την περιορισμένη στρατηγική.
Κατά ειρωνικό τρόπο, η Ουκρανία έχει αποδειχθεί πιο ικανή να πραγματοποιήσει μια εκστρατεία πυραύλων που προσφέρει στρατιωτικά αποτελέσματα με ακριβή χτυπήματα, σε ρωσικές αποθήκες πυρομαχικών , αρχηγεία , γέφυρες , αεροπορικές βάσεις και θέσεις αεράμυνας πολύ πίσω από την πρώτη γραμμή.
Αυτά προκάλεσαν μεγάλες απώλειες, μείωσαν δραστικά τον όγκο των πυρών του ρωσικού πυροβολικού και ανάγκασαν τη Ρωσία να μεταφέρει τους κόμβους ανεφοδιασμού και τα πολεμικά αεροσκάφη της, ακόμη πιο μακριά από την πρώτη γραμμή, μειώνοντας σημαντικά την υλικοτεχνική απόδοση.
Φυσικά, η εκστρατεία της Ουκρανίας έχει ενεργοποιηθεί από πυραύλους/πύραυλους καθοδηγούμενους από GPS και εκτεταμένη βοήθεια πληροφοριών, για την απόκτηση στόχων που παρέχεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους στο ΝΑΤΟ.
Ωστόσο, η Ρωσία έχει χρησιμοποιήσει πάνω από 3.000 ακριβούς πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς, με σχετικά περιορισμένα αποτελέσματα.
