Στο Μέρος Α’ αναφέραμε ότι οι ιδιωτικές στρατιωτικές εταιρείες (PMC), είναι ένας τύπος πληρεξούσιου χωρίς περισσότερα συμφέροντα από αυτά του εργοδότη κράτους, προϊόν της παγκόσμιας οικονομίας της αγοράς.
Στο Μέρος Β', θα αναφερθούμε πώς οι μεγάλες δυνάμεις (Ηνωμένες Πολιτείες, Ρωσία και Κίνα) χρησιμοποιούν τα PMC για να επιτύχουν τους στόχους τους
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Δυσοίωνος Κίσινγκερ! Οι ΗΠΑ στο χείλος του πολέμου με Ρωσία και Κίνα- Εντείνονται οι φόβοι για παγκόσμια σύρραξη
Η χρήση των PMC από μεγάλες δυνάμεις
Αυτή η ενότητα αναλύει τον τρόπο με τον οποίο οι μεγάλες δυνάμεις χρησιμοποιούν ιδιωτικές στρατιωτικές εταιρείες για να επιτύχουν τα συμφέροντά τους, είναι σκόπιμο να ξεκινήσουμε με το κράτος με τη μεγαλύτερη παράδοση στη χρήση του (Ηνωμένες Πολιτείες), τελειώνοντας με το τελευταίο που μπαίνει στην «επιχείρηση» (Κίνα) και μέσω της αμφιλεγόμενης χρήσης αυτών των εταιρειών από τη Ρωσία.
ΗΠΑ
Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι το κράτος με την πιο προηγμένη οικονομία της αγοράς, δεδομένης της μακρόχρονης παράδοσης ως θεματοφύλακας του καπιταλισμού. Η κουλτούρα τους, με επίκεντρο την ατομική ελευθερία, είχε ως αποτέλεσμα την εμφάνιση των πρώτων ιδιωτικών στρατιωτικών εταιρειών στον κόσμο τη δεκαετία του 1990. Επιπλέον, στεγάζει τα κεντρικά γραφεία μερικών από τα πιο διάσημα PMC στον κόσμο.
Το σημείο καμπής στη διάδοση των PMC ήταν τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου 2001. Οι σημαντικότερες ξένες επεμβάσεις των ΗΠΑ από εκείνη τη στιγμή, ήταν το Ιράκ και το Αφγανιστάν, που θεωρήθηκαν και οι δύο οι πιο ιδιωτικοποιημένοι πόλεμοι του τελευταίου καιρού.
Η Blackwater ήταν η πιο διάσημη ιδιωτική εταιρεία που δραστηριοποιήθηκε στο Ιράκ, λόγω μιας σειράς περιστατικών. Προσλήφθηκε από το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ, για να εκτελέσει ορισμένα καθήκοντα επιμελητείας και επιτήρησης, μπήκε στο πεδίο της μάχης μετά το περιστατικό της Φαλούτζα το 2004.
Ο πόλεμος στο Αφγανιστάν, ο οποίος ακολούθησε την πτώση του καθεστώτος των Ταλιμπάν το 2001 και διήρκεσε μέχρι την ανακατάκτηση της χώρας από την εν λόγω ομάδα το 2021, είδε τον ρόλο των PMC στην εκτέλεση των καθηκόντων να αυξάνεται κατά τη διάρκεια της εικοσαετίας αυτού του τμήματος της σύγκρουσης. Το 2021, το ιδιωτικό στρατιωτικό προσωπικό των ΗΠΑ που απασχολούνταν στο Αφγανιστάν ήταν γνωστό ότι, αριθμούσε περίπου 17.000, καλύπτοντας τα κενά που άφηνε το τακτικό στρατιωτικό προσωπικό που αποχωρούσε συνεχώς από τη χώρα.
Η στρατηγική των ΗΠΑ για τη χρήση PMC στη Μέση Ανατολή και στον μουσουλμανικό κόσμο μπορεί να έχει λήξει το 2021, μετά την εγκατάλειψη του Αφγανιστάν. Ωστόσο, ο στρατηγικός ανταγωνισμός με αντίπαλες μεγάλες δυνάμεις αυξάνεται και η χρήση ιδιωτικών υπηρεσιών γίνεται σημαντικό μέρος αυτής της νέας στρατηγικής, στρατηγικής πληρεξουσίου σε όλο τον κόσμο, στο αποκορύφωμα του αντισυμβατικού πολέμου.
Δεδομένου ότι, η εγχώρια λαϊκή γνώμη φαίνεται να διαμορφώνει σε μεγάλο βαθμό την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, οι μελλοντικές στρατιωτικές στρατηγικές θα χρησιμοποιούν λιγότερο άμεση αντιπαράθεση από τα αμερικανικά στρατεύματα και αντ 'αυτού ενδεχομένως, θα ορίζουν ορισμένους στόχους PMC, όπως φαίνεται στο Αφγανιστάν. Η Ρωσία και η Κίνα αρχίζουν επίσης, να χρησιμοποιούν τη δύναμη της αγοράς για να επιτύχουν στρατηγικούς στρατιωτικούς στόχους, ακολουθώντας το παράδειγμα των δυτικών κρατών τα τελευταία είκοσι χρόνια.
Ρωσία
Η Ρωσία, άρχισε να ξεχωρίζει στην ιδιωτική στρατιωτική αγορά από την πολιτική κρίση στην Ουκρανία το 2014. Ωστόσο, η χρήση ιδιωτικών στρατιωτικών εταιρειών είναι πολύ ιδιαίτερη γιατί δεν είναι ανεξάρτητες εταιρείες που λειτουργούν για απλό οικονομικό όφελος, αλλά είναι θυγατρικές του κράτους που λειτουργούν για την επιδίωξη εθνικών στόχων της Ρωσίας, αποφεύγοντας το διεθνές δίκαιο. Η ρωσική στρατηγική πολέμου με πληρεξούσιο, έχει ακολουθήσει μια ατζέντα χρήσης PMC, προβολής δύναμης στο εξωτερικό και αποφυγής άμεσης αντιπαράθεσης. .
Ο Όμιλος Wagner, μια ρωσική PMC, έχει περιγραφεί ως εργαλείο του Κρεμλίνου και όχι ως ιδιωτική εταιρεία. Υπό αυτή την έννοια, η διαφορά μεταξύ δυτικών ιδιωτικών στρατιωτικών εταιρειών και του Ομίλου Wagner είναι ότι, ενώ οι δυτικές εταιρείες επιδιώκουν καταρχήν το οικονομικό κέρδος, ο όμιλος Wagner επιδιώκει να επιτύχει τα ρωσικά εθνικά συμφέροντα ως κύριο στόχο του. Επομένως, είναι ρωσική στρατιωτική δημιουργία και όχι ανεξάρτητη εταιρεία. Είναι αδιανόητο ότι, αυτή η εταιρεία εργάζεται για μια κυβέρνηση διαφορετική από τη Ρωσία ή τους συμμάχους της.
Η χρήση του Ομίλου Wagner, επιτρέπει ορισμένα πλεονεκτήματα στη Ρωσία. Καταρχάς, επιτρέπει την προώθηση των συμφερόντων της στο εξωτερικό, ενώ αρνείται τη ρωσική παρέμβαση και, ως εκ τούτου, δεν είναι απαραίτητο να ανταποκριθεί στο διεθνές δίκαιο. Η εύλογη άρνηση των πράξεων του Wagner, αποτρέπει την περαιτέρω κλιμάκωση των συγκρούσεων με άλλες αντίπαλες μεγάλες δυνάμεις. Εφόσον η Ρωσία δεν διεκδικεί την εξουσία επί των γεγονότων, το μέρος της επίθεσης -αν και γνωρίζει τη ρωσική ευθύνη- δεν μπορεί να κατηγορήσει ευθέως, επομένως η ευθύνη για την κλιμάκωση βαρύνει το μέρος που επιτέθηκε και όχι τον εισβολέα.
Αυτό το ρωσικό PMC λειτουργεί από την εμφάνισή του στην Ουκρανία, τη Συρία, τη Λιβύη, την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία ή τη Μοζαμβίκη, εξυπηρετώντας ρωσικά συμφέροντα μακριά από την πατρίδα. Μπορεί να ειπωθεί ότι ο Wagner είναι ένα ακόμη όργανο της ρωσικής επανεμφάνισης μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ, μαζί με άλλα μέσα που χρησιμοποιούνται στους τομείς της πληροφόρησης, του κυβερνοχώρου, της οικονομίας ή της ασφάλειας στον αγώνα για την εξουσία.
Έχει επίσης αναφερθεί ότι, η Ρωσία υποστηρίζει τις επιχειρήσεις του Ομίλου Wagner στη Λιβύη, όπου έφτασαν αεροπλάνα που μετέφεραν ρωσικό στρατιωτικό εξοπλισμό. Σύμφωνα με την AFRICOM, η οποία χρησιμοποιεί εναέριες εικόνες για να υποστηρίξει τους ισχυρισμούς της, η Ρωσία πετά πάνω από τον εναέριο χώρο της Λιβύης, αυξάνοντας τη βία αυτού του πολέμου και καθυστερώντας τις λύσεις στη σύγκρουση.
Επιπλέον, σύμφωνα με την Υπηρεσία Ερευνών του Κογκρέσου των ΗΠΑ, ο Όμιλος Wagner δραστηριοποιείται επίσης σε πολλές άλλες αφρικανικές χώρες, όπως η Κεντροαφρικανική Δημοκρατία (όπου ο ρόλος της σχετίζεται με την εξόρυξη διαμαντιών), η Μοζαμβίκη (βοηθώντας την κυβέρνηση να πολεμήσει τους ισλαμιστές) ή το Σουδάν ( συνδέεται με τη βιομηχανία χρυσού). .
Κίνα
Η ιδιωτικοποίηση των δραστηριοτήτων σε μια σοσιαλιστική χώρα όπως η Κίνα, συνεχίζεται από τη δεκαετία του 1990, αλλά τις τελευταίες δύο δεκαετίες έχει αυξηθεί εκθετικά, μέσω της χρήσης της οικονομίας της ελεύθερης αγοράς για την προώθηση της εσωτερικής ανάπτυξης.
Εμπειρογνώμονες προβλέπουν ότι, η επέκταση του Νέου Δρόμου του Μεταξιού θα καταλήξει να επιφέρει πολλούς κινδύνους στην Κίνα, καθώς αυτή η επέκταση λαμβάνει χώρα, σε χώρες με πολιτικά και κοινωνικά προβλήματα ..
Η Κίνα μπορεί να χρειαστεί να προστατεύσει τα συμφέροντά της με τη βία, εάν ορισμένες ομάδες αντιδράσουν στην εξάπλωση αυτής της νέας μορφής οικονομικού ιμπεριαλισμού «με κινεζικά χαρακτηριστικά», εκκινώντας αντικινεζικά αισθήματα στους τοπικούς πληθυσμούς. Αλλά η Κίνα, δεν είναι γνωστή για τη χρήση της δύναμης του στρατού της για να εξαναγκάσει, να επιβάλει ή να προστατεύσει συμφέροντα στο εξωτερικό, ίσως λόγω έλλειψης ανάγκης. Ωστόσο, οι κίνδυνοι που αναφέρονται θα απαιτούσαν απάντηση και η Κίνα αρχίζει να το βλέπει στον ιδιωτικό τομέα.
Προς το παρόν, τα κινεζικά PMC δεν διαθέτουν τον επαγγελματισμό και την αποτελεσματικότητα των δυτικών και ρωσικών. Ωστόσο, καθώς η ασφάλεια των Κινέζων πολιτών στο εξωτερικό μειώνεται, η ανάγκη για τόνωση των επενδύσεων στον κλάδο θα αυξηθεί.
Η μεγάλη στρατηγική της Κίνας είναι σχεδόν συνώνυμη με την πρωτοβουλία New Silk Road, επομένως οι παγκόσμιοι κίνδυνοι για τα συμφέροντα του έθνους χαρακτηρίζονται από τις χώρες-στόχους αυτής της πρωτοβουλίας και η πιθανή απειλή που αντιλαμβάνονται τα αντίπαλα κράτη, τα οποία μπορεί να δουν τα συμφέροντά τους σε κίνδυνο, τροφοδοτούν τοπικές ομάδες να πολεμήσουν ως πληρεξούσιος ή να προσλάβουν εταιρείες απευθείας για να πολεμήσουν την Κίνα, χρησιμοποιώντας PMC με τον ρωσικό τρόπο.
Δεδομένου του σοσιαλιστικού τόνου όλων των κινεζικών πρωτοβουλιών, δεν θα αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι αυτά τα PMC είναι περισσότερο κρατικά, παρά ανεξάρτητα. Σε αντίθεση με την προσέγγιση της Ρωσίας με τον όμιλο Wagner, οι κινεζικές εταιρείες δεν προορίζονται για βία ή για συγκρούσεις, αλλά για να παίξουν προστατευτικούς και αμυντικούς ρόλους για τους Κινέζους διπλωμάτες στο εξωτερικό, προστατεύοντας τα συμφέροντά τους. Πιστεύεται ότι, η Κίνα θα αυξήσει τις δυνατότητές της PMC στο εγγύς μέλλον και ότι οι PMC θα λειτουργούν ως θυγατρικές του κινεζικού κράτους και όχι, ως ανταγωνιστικές εταιρείες στην ελεύθερη αγορά.
Πάμε προς έναν μεγάλο ιδιωτικοποιημένο πόλεμο;
Οι περισσότεροι ερευνητές στο πεδίο συμφωνούν ότι το μέλλον του πολέμου, θα μπορούσε να διατηρηθεί από τη συνέχιση του τρέχοντος πολέμου, ο οποίος βασίζεται στην υποστήριξη και τη χορηγία πληρεξουσίων πιστών σε μια δύναμη που μάχονται εναντίον των πληρεξουσίων της αντίπαλης δύναμης σε ορισμένους εμφύλιους πολέμους. Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα αυτοί οι πόλεμοι αντιπροσώπων να διεξάγονται επίσης από PMC, καθώς η αξιοπιστία και η αποτελεσματικότητά τους είναι μεγαλύτερες από εκείνες των τοπικών πολιτοφυλακών, ενώ επιτρέπουν την παράκαμψη του διεθνούς δικαίου.
Στον πόλεμο του μέλλοντος, ο ρόλος των ιδιωτικών παραγόντων είναι πιθανό να αυξηθεί και να γίνει ολοένα και πιο σημαντικός στον ανταγωνισμό των μεγάλων δυνάμεων με επαγγελματικές συγκρούσεις, κάτι άγνωστο μέχρι τώρα. Μην ξεχνάτε ότι είναι ιδιωτικές εταιρείες, αλλά η χώρα προέλευσης ή οι πιστώσεις εξακολουθούν να έχουν σημασία.
Λέγεται ότι οι εταιρείες ενεργούν με σκοπό το κέρδος, αλλά οι PMC θα μπορούσαν να εργαστούν για μια ευρύτερη φιλοδοξία, εξυπηρετώντας πρωτίστως τα συμφέροντα της χώρας καταγωγής τους. Υπό αυτή την έννοια, ο μελλοντικός ιδιωτικοποιημένος πόλεμος δεν θα ήταν παρά μια νέα μορφή πολέμου σε έναν πολυπολικό και παγκοσμιοποιημένο κόσμο.
