Στα τέλη του 2017, η Γαλλία και η Γερμανία αποκάλυψαν την πρόθεσή τους να αναπτύξουν από κοινού και να κατασκευάσουν ένα μελλοντικό μαχητικό αεροσκάφος, για να αντικαταστήσουν τα Rafale και Eurofighter, αντίστοιχα, ως μέρος ενός ευρύτερου FCAS, γνωστού και ως New Generation Aircraft (NGF).
Τον Φεβρουάριο του 2020, υπέγραψαν μια επενδυτική συμφωνία ύψους 150 εκατομμυρίων ευρώ, για τη χρηματοδότηση πρώιμων πρωτοτύπων και εργασιών για το σύστημα. Η Ισπανία εντάχθηκε επίσημα στο πρόγραμμα τον Δεκέμβριο του 2020, ως ο κύριος ανάδοχος για τη χαμηλή παρατηρητικότητα εντός της κοινοπραξίας.
Τον Αύγουστο του 2021, η Γαλλία, η Γερμανία και η Ισπανία κατέληξαν να υπογράψουν τη συμφωνία εφαρμογής μεταξύ της Dassault Aviation και των γερμανικών και ισπανικών θυγατρικών της Airbus σχετικά με το «New Generation Fighter», δηλαδή το μαχητικό αεροσκάφος 6ης γενιάς.
Κατά τη διάρκεια του Paris Air Forum που πραγματοποιήθηκε στο Παρίσι, το αφεντικό της Dassault αναφέρθηκε εκτενώς στα αεροσκάφη του μέλλοντος που ετοιμάζουν η Γαλλία, η Γερμανία και η Ισπανία. Σύμφωνα με τον ίδιο, το FCAS θα μπορούσε να είναι 10 χρόνια πίσω.
Είμαστε στο πρόγραμμα FCAS. Αυτό το μαχητικό αεροσκάφος του μέλλοντος που ετοίμασαν η Γαλλία και η Γερμανία με την Ισπανία επρόκειτο να λειτουργήσει μέχρι το 2040. Αλλά σύμφωνα με τον Éric Trappier, αφεντικό της Dassault Aviation, αυτή η ημερομηνία είναι σε κίνδυνο.
Ωστόσο, υπάρχουν τώρα ορισμένες αναφορές ότι υπάρχουν εντάσεις μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας, σε ορισμένα βασικά ζητήματα, όπως τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, το μερίδιο βιομηχανικής εργασίας, οι επιχειρησιακές προτεραιότητες και η σχέση του έργου FCAS με άλλες κοινές προσπάθειες, όπως ένα πρόγραμμα αναβάθμισης του ελικοπτέρου Tiger.
Υπενθυμίζουμε ότι, αυτό το πρόγραμμα στοχεύει να διέπεται από την αρχή του «καλύτερου συνεργάτη», η Dassault Aviation θέλει να διατηρήσει την ευθύνη για τους τομείς που υποτίθεται ότι της επιτρέπουν να διασφαλίσει τη διαχείριση του έργου για την οποία διορίστηκε, ιδίως όσον αφορά τις παραγγελίες της πτήσης, του stealth, της διεπαφής ανθρώπου-μηχανής και της λειτουργικής αρχιτεκτονικής, από την οποία θα εξαρτηθούν οι επιχειρησιακές δυνατότητες του μελλοντικού μαχητικού αεροσκάφους. Κάτι που αμφισβητεί η Airbus.
Έτσι, σε μια πρόσφατη συνέντευξη που δόθηκε στην καθημερινή Les Échos, ο Michael Schoellhorn, Διευθύνων Σύμβουλος της Airbus Defense & Space, αμφισβήτησε την ιδιότητα του «καλύτερου συνεργάτη» που δόθηκε στην Dassault Aviation.
«Το να δηλώνει κανείς ως καλύτερος συνεργάτης υποστηρίζοντας ότι εμείς, η Airbus, δεν γνωρίζουμε τίποτα για τους ελέγχους πτήσης των μαχητικών αεροσκαφών όχι μόνο είναι ψευδές, αλλά συμβάλλει στην υπονόμευση του πνεύματος της συνεργασίας και του αμοιβαίου σεβασμού», επιβεβαίωσε, αφού παραδέχτηκε ότι υπάρχει «απόκλιση ερμηνείας» για τον «τρόπο διεξαγωγής γνήσιας βιομηχανικής συνεργασίας».
Ωστόσο, η Γαλλική βιομηχανία, σύμφωνα με τον διευθύνοντα σύμβουλό της, Éric Trappier, έχει ήδη κάνει πολλές παραχωρήσεις στον συνεργάτη του, ιδίως με την αποδοχή ότι τα μισά από τα καθήκοντα θα εκτελούνται χωρίς καθορισμένο διευθυντή και ότι τα άλλα θα χωρίζονται εξίσου σε τρία (Dassault Aviation , Airbus Γερμανίας και Airbus Ισπανίας).
Τον Μάρτιο ο Trappier δεν έκρυψε την ενόχλησή του για αυτό το μπλοκάρισμα. «Νομίζω ότι κάναμε αρκετή προσπάθεια ώστε τώρα να μπορέσουμε να φύγουμε. Συμφωνώ να είμαι ηγέτης μόνο εάν έχω τους μοχλούς να το κάνω. Αν είναι συν-ανάπτυξη, αφού είμαστε τρεις τώρα, δεν θα το κάνω γιατί θα ήταν ψέματα στις ένοπλες δυνάμεις μας να μπορούν να κάνουν κάτι στη συν-ανάπτυξη χωρίς ηγέτη και να εξασφαλίσουν απόδοση, χρόνο και κόστος», είπε.
Και πρόσθεσε: «Με τη Γαλλία, η οποία είναι ηγέτιδα στο συμβόλαιο, η Dassault Aviation είναι έτοιμη να υπογράψει. Κάναμε ότι ήταν απαραίτητο για να μπορέσουμε να υπογράψουμε με την Airbus. Περιμένω την υπογραφή της Airbus. Το 2022 θα πρέπει να κυβερνήσουμε, δεν μπορούμε να μείνουμε με το όπλο στα πόδια μας, κάποια στιγμή λέμε ναι ή λέμε όχι».
Και, a priori, η Γερμανία θα ήταν στα πρόθυρα να πει «όχι». Αυτό τουλάχιστον προτείνει η τελευταία έκθεση για τα εξοπλιστικά προγράμματα, που δημοσιεύτηκε από το Γερμανικό Υπουργείο Άμυνας την περασμένη εβδομάδα και το περιεχόμενο του οποίου επισημάνθηκε από το εξειδικευμένο ιστολόγιο « Augen geradeaus! ".
«Με την υπογραφή της ΙΑ3 άνοιξε ο δρόμος για τη συνέχιση του έργου. Οι διαφωνίες μεταξύ των κατασκευαστών –ιδίως μεταξύ της Dassault Aviation και της Airbus– καθυστερούν την έναρξη της επόμενης φάσης (τεχνολογικής ωρίμανσης). Εάν δεν βρεθεί συμφωνία που να ικανοποιεί τα συμφέροντα των τριών εθνών για ισότιμη συμμετοχή, πρέπει να τεθεί υπό αμφισβήτηση η περαιτέρω συνεργασία», ανέφερε το γερμανικό υπουργείο στην έκθεση. «Σημειώστε ότι η υπό όρους δεν απαιτείται...», ανέφερε.
Ενώ περιμένει μια συμφωνία, η Dassault ανησυχεί για την ευρωπαϊκή άμυνα. Λυπάται που πολλές ευρωπαϊκές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας, έχουν υπογράψει συμβόλαια με τις Ηνωμένες Πολιτείες για F-35.
Η Γερμανία, συνήθως θεωρείται «αμυντική δύναμη», που προτιμά να συνεργάζεται με άλλες δυνάμεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ. Συνεπώς, δεν συμμερίζεται τις ευαισθησίες για τις οποίες η Γαλλία ενδιαφέρεται ιδιαίτερα.
Εν τω μεταξύ, δεν υπάρχει καμία συμφωνία μεταξύ των ενδιαφερόμενων κατασκευαστών. Στις 29 Ιουνίου, κατά τη διάρκεια μιας τελετής αποτίμησης φόρου τιμής στους 79 «μάρτυρες της αεροναυπηγικής» της Société Nationale des Constructions Aéronautiques du Sud-Ouest (SNCASO) κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, και απαντώντας στον Schoellhorn, ο Éric Trappier έκανε και πάλι μια επισήμανση.
«Ειλικρινά, η Dassault Aviation κάνει τα αεροπλάνα και τα χειριστήρια πτήσης να ταιριάζουν. Είναι οικογενειακά κοσμήματα. Είμαστε υπέρ της αποτελεσματικής συνεργασίας, για να μοιραστούμε το έργο, αλλά δεν θέλουμε να αναπτύξουμε από κοινού, δηλαδή να αντιγράψουμε τα κέντρα εμπειρογνωμοσύνης στη Γαλλία, τη Γερμανία και την Ισπανία», είπε. Και για να επιμείνουμε: «Η Dassault Aviation είναι υπεργολάβος της Airbus στο Eurodrone (στα χειριστήρια πτήσης), δεν καταλαβαίνω γιατί η Airbus δεν θα ήταν ο υπεργολάβος μας στο SCAF».
Επιπλέον, ο Trappier ανέφερε ξανά ένα «σχέδιο Β». «Η συνεργασία μπορεί να είναι καλύτερη εάν είναι αποτελεσματική, αλλά αν πρόκειται να κοστίσει περισσότερο και να είναι λιγότερο αποτελεσματική, τότε δεν είναι ντροπή να την κάνεις μόνος σου», ανέφερε.
