Ο καθηγητής διεθνών σχέσεων Άντριου Λάθαμ, περιέγραψε αυτό που πιστεύει ότι είναι το πιο πιθανό αποτέλεσμα του πολέμου της Ρωσίας εναντίον της Ουκρανίας, σε σχετικό άρθρο του στο The Hill.
Για να το κάνει αυτό, εφάρμοσε την απαγωγική μέθοδο του Σέρλοκ Χολμς - να εξαλείψει όλα τα αδύνατα σενάρια, και τότε το υπόλοιπο, ακόμη και το πιο απίστευτο, θα αποδειχθεί αληθινό.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Στρατιωτικός ειδικός της Bild :“Σκουπίδια” τα BMP-1 που στέλνει η Ελλάδα στην Ουκρανία
Ο Λάθαμ βρίσκει τα ακόλουθα σενάρια απίστευτα:
- Την εγκαθίδρυση ενός καθεστώτος υπέρ της Μόσχας στο Κίεβο, τη μετατροπή της Ουκρανίας σε κράτος υποτελές της Ρωσίας. (Αυτό δεν λειτούργησε στην αρχή του πολέμου και είναι πολύ λιγότερο πιθανό 100 ημέρες αργότερα).
- Την πλήρη ήττα της Ρωσίας και την αποκατάσταση της Ουκρανίας εντός των συνόρων μέχρι το 2014. (Τα πρόσφατα γεγονότα δείχνουν ότι η Ρωσία δεν θα αφήσει ούτε πολλά από τα κατεχόμενα εδάφη της Θάλασσας του Αζόφ).
- Περιορισμένη νίκη για την Ουκρανία, επιστροφή εδαφών που ελέγχονταν πριν από τις 24 Φεβρουαρίου. (Σε αντίθεση με τη βόρεια Ουκρανία, ο νότος είναι κομβικός για τα ρωσικά συμφέροντα, επομένως θα τον κρατήσει.)
Το μόνο σενάριο που απομένει είναι «μια κατακερματισμένη και μερικώς διαμελισμένη Ουκρανία που δεν είναι ούτε εξ ολοκλήρου μέρος της Δύσης ούτε εξ ολοκλήρου εντός της σφαίρας επιρροής της Ρωσίας».
Ένα τέτοιο σενάριο θα ήταν «μια ξεκάθαρη ήττα για το Κίεβο» και για όσους στη Μόσχα υπολόγιζαν να καταλάβουν την Ουκρανία, «αλλά θα ικανοποιούσε την πιο βασική και θεμελιώδη γεωπολιτική επιθυμία του Κρεμλίνου: την εξουδετέρωση της Ουκρανίας έξω από τη γεωπολιτική σφαίρα του ΝΑΤΟ και τη γεωοικονομική τροχιά της ΕΕ», γράφει ο Λάθαμ.
Μια Ουκρανία κατακερματισμένη στο ότι ολόκληρο το Ντονμπάς και ίσως άλλα εδάφη θα μείνουν πέρα από τον έλεγχο του Κιέβου. εν μέρει διαμελισμένη στο ότι η Κριμαία θα παραμείνει μέρος της Ρωσίας (τουλάχιστον στα μάτια της Ρωσίας) και όχι πλήρως μέρος της Δύσης στο ότι δεν θα είναι ελεύθερη να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ ή ακόμη και να έχει ουσιαστική εταιρική σχέση με την ΕΕ. Με απλά λόγια, αυτό το αποτέλεσμα όχι μόνο δεν είναι αδύνατο, δεν είναι καν απίθανο.
Και όταν συμβεί αυτό το τελικό σενάριο, ποιος θα έχει κερδίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία;
Λοιπόν, δεν θα είναι η Ουκρανία. Αν και ένα τέτοιο αποτέλεσμα θα ικανοποιήσει τους βασικούς υπαρξιακούς στόχους του Κιέβου, θα απέχει πολύ από τις πιο μαξιμαλιστικές φιλοδοξίες που εκφράστηκαν πριν και μετά τις 24 Φεβρουαρίου. Όχι, όταν αυτό το σενάριο πραγματοποιηθεί αναπόφευκτα, θα είναι ξεκάθαρα μια ήττα για Κίεβο.
Ομοίως, ένα τέτοιο αποτέλεσμα δεν θα ικανοποιήσει τις μαξιμαλιστικές φιλοδοξίες όσων στη Μόσχα πίστευαν ότι η αρχική τους βροντή θα έλυνε το ζήτημα της Ουκρανίας μια για πάντα. Αλλά θα ικανοποιήσει την πιο βασική και θεμελιώδη γεωπολιτική επιθυμία του Κρεμλίνου: μια εξουδετερωμένη Ουκρανία πέρα από τη γεωπολιτική σκοπιά του ΝΑΤΟ και τη γεωοικονομική τροχιά της ΕΕ.
Θα «αποκαταστήσει» επίσης την Κριμαία στη θέση που της αξίζει στη Ρωσία. Και τέλος, θα αποδείξει ότι η παρέμβαση στη φυσική σφαίρα επιρροής της Ρωσίας δεν είναι συνετή. Με αυτούς τους τρόπους, όταν το αδύνατο έχει εξαλειφθεί, το αποτέλεσμα που θα προκύψει θα είναι ξεκάθαρα μια νίκη για τη Μόσχα.
Όλα αυτά υποδηλώνουν ότι, στο τέλος της ημέρας, ίσως χρειαστεί να τροποποιήσουμε λίγο τη μέθοδο του Χολμς. Τουλάχιστον όταν πρόκειται να σκεφτούμε τα πιθανά αποτελέσματα του πολέμου στην Ουκρανία, ίσως θα έπρεπε να διαβάζουμε κάτι περισσότερο όπως: «Όταν έχεις εξαλείψει το αδύνατο, ό,τι απομένει, όσο απίθανο και δυσάρεστο κι αν είναι, πρέπει να είναι η αλήθεια».
