"Ο Ρώσος Πρόεδρος μπορεί τελικά να πετύχει μια νίκη μετά από μια σειρά από ενοχλητικές αποτυχίες στον πόλεμο", είναι η εισαγωγή άρθρου έγκριτου ΜΜΕ του οποίου τα κυριότερα σημεία είναι τα ακόλουθα:
"Ο τελευταίος δρόμος προς την ουκρανική πόλη Λουχάνσκ ήταν στις φλόγες. Μια τεράστια φωτιά μαίνεται σε ένα χώρο στάθμευσης όπου μια ομάδα πολιτικών και στρατιωτικών οχημάτων είχε σταθμεύσει λίγα λεπτά πριν. Ο Άντον, ο στρατιωτικός μας οδηγός, έσπρωξε το γκάζι στο πάτωμα καθώς περνούσαμε με περίπου 140 χιλιόμετρα την ώρα. Tρία ουκρανικά τανκς κινούνται από την άλλη πλευρά κατευθείαν στην πρώτη γραμμή.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Δραματικές αλλαγές! Παραπαίει η ουκρανική άμυνα-Ρωσική πρόοδος σε κάθε κατεύθυνση του Ντονμπάς
Το μικροσκοπικό κομμάτι της περιφέρειας Λουχάνσκ που εξακολουθεί να βρίσκεται υπό τον έλεγχο της Ουκρανίας είναι τώρα το επίκεντρο του ολοένα και πιο φαύλου πολέμου που μπαίνει στον τέταρτο μήνα του.
Σε όλα τα άλλα μέτωπα, όπως το Κίεβο και το Χάρκοβο, η Ουκρανία γνώρισε ένα ρεύμα συντριπτικών νικών, απαλλάσσοντας τις δύο κύριες πόλεις της από την κόλαση του ρωσικού βομβαρδισμού.
Στο Ντονμπάς, η προέλαση των στρατιωτικών δυνάμεων της Ρωσίας συνεχίζεται.
Στο βάθος, σύννεφα καπνού υψωνόταν μετά από μια ένα μπαράζ βολών πυροβολικού σε κρίσιμες υποδομές της Ουκρανίας στην περιοχή.
«Οι Ρώσοι κάνουν εδώ ακριβώς ότι έκαναν στη Μαριούπολη… απλώς καταστρέφουν το τετράγωνο της πόλης με το πυροβολικό», είπε στην Daily Beast ένας ψηλός, ξανθός ουκρανός ταγματάρχης, ο οποίος ονομάστηκε «Σπάρτακ» στο The Daily Beast.
Ο 23χρονος από τη δυτική πόλη Lviv είναι τώρα ο υποδιοικητής ενός τάγματος που μάχεται στην πρώτη γραμμή ενάντια στην ανελέητη επίθεση της Ρωσίας στην περιοχή Donbas της Ανατολικής Ουκρανίας. Οι στρατιώτες συνήθως αποφεύγουν να δίνουν επώνυμα για λόγους επιχειρησιακής ασφάλειας.
Καθώς το πυροβολικό βροντούσε παντού γύρω μας, ένας άλλος από τους στρατιώτες ,ένας ταγματάρχης μας είπε ότι «σήμερα είναι αισθητά ήσυχα εδώ, επειδή τα ρωσικά στρατεύματα κατέλαβαν το Rubizhne κοντά στο Severodonetsk και τώρα προσπαθούν να αναδιατάξουν τις δυνάμεις τους. Όταν το κάνουν αυτό, θα ξαναρχίσουν».
Δεν μας ακουγόταν ήσυχα. Η συνεχής έκρηξη των εκτοξευτών πυραύλων GRAD και των οβίδων γέμισαν τον ουρανό και οι εκρήξεις ήταν αρκετά κοντά για να ταρακουνήσουν τη γη. Ο Ρομάν έβγαλε έναν χάρτη στο τηλέφωνό του για να μας δείξει τις θέσεις των ρωσικών δυνάμεων.
Ήταν εξαντλημένος από τρεις μήνες μάχης σε αυτό το μέτωπο και είναι απαισιόδοξος για τις προοπτικές της Ουκρανίας στο Λουχάνσκ. «Αν η κατάστασή μας δεν βελτιωθεί, θα μπορούσαμε να περικυκλωθούμε εδώ».
Όπως και ο υπόλοιπος πόλεμος του Βλαντιμίρ Πούτιν, αυτή η επίθεση δεν πηγαίνει εντελώς σύμφωνα με το σχέδιο.
Η ρωσική "σφαγή" στον ποταμό Siversky Donets
Σε μια από τις μεγαλύτερες στρατιωτικές γκάφες της εισβολής, οι ρωσικές δυνάμεις προσπάθησαν πρόσφατα να ρίξουν μια πλωτή γέφυρα πάνω από τον ποταμό Siversky Donets κοντά στην Bilhorivka και να περικυκλώσουν τα ουκρανικά στρατεύματα ενεργώντας από πίσω.
Ουκρανοί παρατηρητές τους επεσήμαναν και το πυροβολικό τους κονιορτοποίησε, καταστρέφοντας δεκάδες τεθωρακισμένα οχήματα και σκοτώνοντας έως και 450 στρατιώτες.
Παρόλα αυτά, οι Ρώσοι συνεχίζουν να κάνουν αργά και εξαντλητικά βήματα προς τα μπρός αποκομίζοντας κέρδη.
Ο Ρομάν είναι δύσπιστος ότι οι ενισχύσεις είναι καθ' οδόν.
«Καταλαβαίνω ότι ο στόχος μας εδώ είναι να απορροφήσουμε τη ρωσική επίθεση όσο το δυνατόν περισσότερο για να απελευθερώσουμε το Χάρκοβο και την κατεύθυνση Χερσώνα», λέει αναστενάζοντας.
Το ρωσικό πυροβολικό κρίνει τη μάχη
«Φυσικά θα πρέπει να αντέξουμε εδώ για κάποιο χρονικό διάστημα». Ένα κοινό παράπονο από τους διοικητές εδώ είναι ότι δεν έχουν απάντηση στα συντριπτικά φράγματα πυροβολικού της Ρωσίας, τα οποία θα μπορούσαν να ισοπεδώσουν εντελώς μια πόλη
Το πυροβολικό που προμηθεύονται εδώ οι Ουκρανικές δυνάμεις από τη Δύση φτάνει στο πεδίο της μάχης, αλλά πολύ πιο αργά από όσο θα ήθελαν οι Ουκρανοί.
Δεν υπάρχει ρεύμα ή τρεχούμενο νερό, έτσι πίνουν από ένα πηγάδι και χρησιμοποιούν πυρσούς και κεριά για φως.
Ο πόλεμος της προπαγάνδας
Το πιο κρίσιμο σε έναν πόλεμο πληροφοριών, δεν υπάρχει πρόσβαση στον έξω κόσμο. Το ρωσικό ραδιόφωνο εκπέμπει συνεχώς προπαγάνδα για τις ρωσικές προόδους σε ολόκληρη τη χώρα. Κάποια στιγμή σταμάτησε η Τατιάνα Μαλορέζκα κάτοικος και μας ρώτησε: «Τι συμβαίνει; Οι Ρώσοι λένε ότι κατέλαβαν το Σεβεροντόνετσκ;!». Όταν την καθησυχάζουμε ότι οι Ουκρανοί εξακολουθούν να κρατούν την πόλη, η ανακούφισή της είναι αισθητή. «Τα νεύρα μου δεν αντέχουν άλλο, ξέρεις; Δεν θέλω οι Ρώσοι να είναι εδώ!».
Η Τατιάνα είπε ότι θα μπορούσε να ζήσει σχεδόν υπό οποιεσδήποτε συνθήκες χωρίς ρεύμα ή τρεχούμενο νερό, αρκεί να είναι υπό την ουκρανική σημαία. «Δεν μπορώ ποτέ να ζήσω υπό ρωσική κατοχή», μας είπε. «Είναι το μόνο πράγμα που θα με έκανε να φύγω».
Μας παρέδωσε τρεις αριθμούς τηλεφώνων μελών της οικογένειας που έχουν καταφύγει στη δυτική Ουκρανία. «Παρακαλώ τους τηλεφωνήστε και πείτε τους ότι εγώ και η υπόλοιπη οικογένεια είμαστε καλά», παρακάλεσε.
Ένας από τους αριθμούς ήταν για τον γιο της, ο οποίος είναι στο στρατό και πολεμά στην πρώτη γραμμή. Δεν μπόρεσε να επικοινωνήσει μαζί του και δεν έχει τρόπο να μάθει αν είναι νεκρός ή ζωντανός.
Πίσω στο Slovyansk, μιλάμε με τον Andrii, έναν στρατιώτη που είναι πιο αισιόδοξος για τις πιθανότητες της Ουκρανίας στην περιοχή. «Νομίζω ότι θα ανακαταλάβουμε το Rubizhne σύντομα», λέει. «Θέλουν να πλαισιώσουν από το Χάρκοβο στο Λουχάνσκ και θέλουν να κατέβουν νότια μέσω του Λουχάνσκ και αυτών των πόλεων. Άκουσα πληροφορίες από τις υπηρεσίες πληροφοριών μας ότι οι Ρώσοι είναι όλοι αποθαρρυμένοι. Πρέπει να καταλάβετε τον λόγο. Πολεμούν μόνο για τα χρήματα και την ηλίθια ιδέα ότι είναι «απελευθερωτές». Δεν είναι γαμημένοι απελευθερωτές. Παλεύουμε για τον λαό μας και τη γη μας και γι' αυτό θα νικήσουμε».
Ουκρανοί αξιωματούχοι εκτιμούν ότι εξακολουθούν να ζουν χιλιάδες άμαχοι στις αστικές περιοχές Severodonetsk και Lysychansk στην περιφέρεια Luhansk. Ζουν κυρίως υπόγεια και καταφύγια.
Στα περίχωρα ενός σχολείου στο Lysychansk βρίσκεται ένα κτίριο που οι κάτοικοι έχουν μετατρέψει σε καταφύγιο.
Σήμερα, λένε, έχουν γίνει λιγότεροι βομβαρδισμοί από πριν και οι κάτοικοι έχουν βγει έξω. Ο δεκαεξάχρονος Daniil, ο οποίος έκανε μαθητεία για να γίνει μηχανικός αυτοκινήτων πριν από τον πόλεμο, λέει ότι μετά βίας έχουν φύγει από το υπόγειο σε ένα μήνα λόγω των βομβαρδισμών που έπληξαν σχεδόν όλα τα κτίρια στο Lysychansk συμπεριλαμβανομένου του δικού τους.
Καθώς φεύγουμε, παίρνουμε μαζί μας τρεις γυναίκες που αποφάσισαν να μεταφερθούν στη σχετική ασφάλεια του Lysychansk με το αυτοκίνητό μας. Η μία είναι η 19χρονη Βαλέρια, η οποία ήταν φοιτήτρια στο Χάρκοβο όταν ξέσπασε ο πόλεμος. Αντί να φύγει εντελώς από την περιοχή, θέλει να πάει κατευθείαν στη γιαγιά της στο Lysychansk για να τη φροντίσει. «Οι γονείς μου πέθαναν όταν ήμουν μικρή και αυτή είναι το μόνο που μου έχει απομείνει», λέει η Βαλέρια.
Όταν τη ρωτάμε τι πιστεύει για τον πόλεμο, λέει ότι «δεν καταλαβαίνει πώς μπορεί να συμβεί αυτό. Γιατί οι άντρες δεν μπορούσαν να καθίσουν και να βρουν έναν τρόπο να αποφύγουν τον πόλεμο;» Ο μεταφραστής μας Oleksiy απαντά, και πώς περιμένεις να μπορέσεις να καθίσεις με ανθρώπους που θέλουν απλώς να μας σκοτώσουν και να ξεφορτωθούν εντελώς την Ουκρανία;"
Διαπιστώσεις-Συμπεράσματα
Από τα παραπάνω διαφαίνεται ότι η συγκεντρωτική δράση του ρωσικού πυροβολικού είναι αυτή που πετυχαίνει τη διάσπαση των Ουκρανικών γραμμών άμυνας στο Λουγκάνσκ της Ανατολικής Ουκρανίας, όπου ο Πούτιν θα πανηγυρίσει μάλλον σύντομα την δεύτερη νίκη του μετά από την ολοκληρωτική κατάληψη της Μαριούπολης.
Το πυροβολικό που στέλνει η Δύση, φτάνει στο πεδίο της μάχης με , αλλά πολύ πιο αργά δε, από όσο θα ήθελαν οι Ουκρανοί.
Η πραγματικότητα είναι ότι οι Ρωσικές δυνάμεις αν και αργά και με πολλές απώλειες, προελαύνουν στο Ντομπάς.
.
