Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν ακολουθήσει μια προσέγγιση δύο οδών στην Ουκρανία. Ενώ το ΝΑΤΟ απέχει από την ενεργό επέμβαση, έχει κλιμακώσει ρητορικά, κυρίως με την γκάφα του Προέδρου Μπάιντεν ότι ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν «δεν μπορεί να παραμείνει στην εξουσία». Με τη σειρά του, ο Λευκός Οίκος χαρακτήρισε τον Πούτιν εγκληματία πολέμου - και τώρα γενοκτόνο - με τον Μπάιντεν να ζητά επίσης μια «δίκη εγκλημάτων πολέμου», ενώπιον του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, ένα όργανο του οποίου οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι μέλη.
Ωστόσο, το πακέτο κυρώσεων των ΗΠΑ και των συμμάχων, αν και βλάπτει τη ρωσική οικονομία, έχει κενά που διατηρούν τις ρωσικές ταμειακές ροές και στην καλύτερη περίπτωση θα χρειαστούν χρόνια για να υπονομευτεί το καθεστώς του Πούτιν, γράφει ο Seth Cropsey, ιδρυτής και πρόεδρος του Yorktown Institute, πρώην αξιωματικός του ναυτικού και αναπληρωτής υφυπουργός, στο The Hill.
Οι ρητορικές και χρονικές αποκλίσεις που χαρακτηρίζουν την αμερικανική πολιτική έχουν φέρει τις ΗΠΑ και την Ατλαντική Συμμαχία σε μια άθλια κατάσταση, που στηρίζονται σε διστακτική ένοπλη βοήθεια για να αντιμετωπίσουν έναν εχθρικό δικτάτορα.
Η αμερικανική ρητορική κλιμακώθηκε σταδιακά σε όλη τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, πιθανότατα λόγω μιας ιστορικής αποτυχίας πληροφοριών που αντικατοπτρίζει τις εσφαλμένες πληροφορίες που έλαβε ο Πούτιν. Οι ΗΠΑ και οι δυτικοευρωπαίοι σύμμαχοί τους —δηλαδή ο ευρωατλαντικός πυρήνας του ΝΑΤΟ, η Γαλλία, η Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο — υπέθεσαν ότι η Ουκρανία θα κατέρρεε μέσα σε λίγες ώρες ή ημέρες. Οι ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο έστειλαν αποστολές όπλων στη χώρα — αλλά οι αντιαρματικοί πύραυλοι και τα MANPAD είναι φθηνά, όπως και τα πυρομαχικά.
Ωστόσο, η δημόσια ευαισθησία με την οποία τα Υπουργεία Άμυνας των ΗΠΑ και του Ηνωμένου Βασιλείου προέβλεψαν τη ρωσική εισβολή υποδηλώνει ουσιαστική συμφωνία μεταξύ της Ουάσιγκτον, του Λονδίνου, του Παρισιού και των Βρυξελλών.
Καθώς άντεχε στην εισβολή η Ουκρανία, οι δυτικοί υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής συνειδητοποίησαν σιγά σιγά ότι η υποστήριξή της δεν ήταν ανόητη υπόθεση. Αντίθετα, οι ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις, σκληραγωγημένες από οκτώ χρόνια πολέμου με τη Ρωσία στο Ντονμπάς, ενισχυμένες από τη δυτική εκπαίδευσή τους και σίγουρες για τα ανεξάρτητα αναπτυγμένα σχέδια εκστρατείας τους, έχουν αποδειχθεί κάτι περισσότερο από ένας πυρήνας αντίστασης απέναντι στον περίφημο ρωσικό στρατό που τόσο αποτελεσματικά έχει απειλήσει την ανατολική πλευρά του ΝΑΤΟ από το 2008. Εξ ου και ο αργός αλλά αυξανόμενος ρυθμός μεταφοράς όπλων, αρχικά των ίδιων φορητών συστημάτων που έλαβε η Ουκρανία πριν από τις 24 Φεβρουαρίου, αλλά τώρα βαρύτερο εξοπλισμό όπως ελικόπτερα, βαρύ πυροβολικό και drones Switchblade.
Ωστόσο, η ρητορική του Μπάιντεν είναι πολύ πέρα από τις ενέργειες πολιτικής του ΝΑΤΟ. Για άλλη μια φορά, ο Μπάιντεν χαρακτήρισε τον Πούτιν εγκληματία πολέμου και ζήτησε να απομακρυνθεί ο Πούτιν από την εξουσία. Οι αμερικανικές και συμμαχικές ενέργειες είναι ανεπαρκείς εάν ο στόχος τους είναι η «αλλαγή καθεστώτος».
Το καθεστώς κυρώσεων που επινοήθηκε από τις ΗΠΑ έχει κάποια δυνατά σημεία. Αρνείται από τη Ρωσία την πρόσβαση σε προϊόντα υψηλής τεχνολογίας. Η συμμετοχή της Ταϊβάν σε δευτερεύουσες κυρώσεις περιορίζει την πρόσβαση της Ρωσίας σε ημιαγωγούς. Οι ρωσικές αεροπορικές εταιρείες βασίζονται σε ευρωπαϊκά και αμερικανικά αεροσκάφη και οι κυρώσεις θα κάνουν την επισκευή όλο και πιο δύσκολη με την πάροδο του χρόνου. Η Ρωσία δεν μπορεί να έχει πρόσβαση στο μεγαλύτερο μέρος των αποθεμάτων της σε σκληρό νόμισμα. Οι μεγάλες τράπεζές της είναι αποκομμένες από τις παγκόσμιες χρηματοπιστωτικές αγορές. Τα δυτικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα είτε έχουν αποσυρθεί από τη Ρωσία είτε διαχωρίζουν τη ρωσική παρουσία τους.
Με τη σειρά του, ο αυταρχικός άξονας του Πούτιν - ακριβέστερα, η αποκάλυψη του αληθινού χαρακτήρα του καθεστώτος του - έχει οδηγήσει εκατοντάδες χιλιάδες ειδικευμένους νέους επαγγελματίες έξω από τη χώρα. Όλα αυτά, σε συνδυασμό με τις συναλλαγματικές διακυμάνσεις της Ρωσίας, είναι πιθανό να κλονίσουν το ρωσικό ΑΕΠ, προκαλώντας συρρίκνωση 10 έως 15% και επαναφέροντας τη Ρωσία στις οικονομικές συνθήκες πριν από το 2008.
Ωστόσο, οι κυρώσεις δεν έχουν ακόμη επηρεάσει μακροπρόθεσμα το ρωσικό πετρέλαιο και τις εξαγωγές. Μετά από πτώση από 3,75 εκατομμύρια βαρέλια ημερησίως (mmbd) αργού στις 25 Φεβρουαρίου σε 2,6 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα στις 25 Μαρτίου, οι εξαγωγές ανέκαμψαν στα 3,95 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα στις 8 Απριλίου. Σύμφωνα με το Bloomberg, οι εισπράξεις από εξαγωγές θα φτάσουν στο υψηλότερο εβδομαδιαίο επίπεδο φέτος, πλησιάζοντας τα 250 δολάρια εκατομμύρια δολάρια. Τα ρωσικά τάνκερ πρέπει να ακολουθήσουν μεγαλύτερες διαδρομές για να πουλήσουν πετρέλαιο και οι βορειοδυτικοί Ευρωπαίοι αγοραστές αυτοκυρώνονται. Αλλά οι Ασιάτες αγοραστές καλύπτουν το κενό - και πάλι σύμφωνα με το Bloomberg, οι ροές αργού πετρελαίου με προορισμό την Ασία σχεδόν διπλασιάστηκαν μεταξύ 25 Φεβρουαρίου και 8 Απριλίου, καθώς η Ινδία και η Κίνα αύξησαν τις αγορές τους. Επιπλέον, η Ευρώπη θα εξακολουθεί να εισάγει ρωσικό αέριο για τους επόμενους οκτώ μήνες.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
ΗΠΑ: Όταν παπάς «διάβαζε» τον... ετοιμοθάνατο Τζο Μπάιντεν - Η άγνωστη περιπέτεια της υγείας του
Στο Ηνωμένο Βασίλειο, για παράδειγμα, το υπερδεξαμενόπλοιο Seatribute ελλιμενίστηκε στο Σαουθάμπτον τον περασμένο μήνα. Οι κυρώσεις του Ηνωμένου Βασιλείου απαγορεύουν πλοία με ρωσική σημαία, ή πλοία ναυλωμένα από ρωσικές εταιρείες, να ελλιμενίζονται στη χώρα. Τέτοιες κυρώσεις είναι περιορισμένες. Το Seatribute είναι εγγεγραμμένο στη Μάλτα και επομένως δεν υπόκειται σε αυτούς τους κανονισμούς. Το Ηνωμένο Βασίλειο θα καταργήσει σταδιακά τις ρωσικές εισαγωγές ενέργειας μέχρι το τέλος του έτους και η Ευρώπη αποκαλύπτει ένα σχέδιο για να το κάνει έως το 2030. Αυτό είναι πολύ μακριά στο μέλλον για να έχει επιπτώσεις στον πόλεμο στην Ουκρανία. Με τις τιμές του πετρελαίου να κυμαίνονται πάνω από 100 δολάρια το βαρέλι, τις συνεχείς ανησυχίες της αγοράς για τον πόλεμο και την άρνηση των Αράβων του Κόλπου να αυξήσουν την προσφορά, η Ρωσία είναι πιθανό να βγάζει περισσότερα χρήματα καθημερινά από ό,τι πριν εισβάλει στην Ουκρανία.
Το ρωσικό κράτος προετοιμαζόταν χρόνια για τις δυτικές κυρώσεις. Αν και οι Ρώσοι οικονομικοί τεχνοκράτες δεν προέβλεψαν την κλίμακα της απάντησης της Δύσης, εντούτοις μείωσαν τους προϋπολογισμούς, συσσώρευσαν κεφάλαια και διασφάλισαν ότι το ρωσικό κράτος θα μπορούσε να λειτουργήσει παρά τη σοβαρή εξωτερική οικονομική πίεση. Η Ρωσία μπορεί να καταργήσει τα πολιτικά αεροπορικά ταξίδια και, εάν είναι απαραίτητο, να εθνικοποιήσει όλες τις μεταφορές. Είναι παγκοσμίως κορυφαίος εξαγωγέας τροφίμων και ως εκ τούτου μπορεί να ταΐσει τους ανθρώπους της παρά το καθεστώς τιμωρίας. Επιπλέον, η ρωσική «διαρροή εγκεφάλων» μπορεί να βοηθήσει στη σταθερότητα του κράτους. Όσοι έφυγαν είναι, για άλλη μια φορά, νέοι και μορφωμένοι - το κύριο δημογραφικό από το οποίο πηγάζει η περιορισμένη φιλελεύθερη αντιπολίτευση της Ρωσίας. Οι περιορισμένες αναφορές από το εσωτερικό της Ρωσίας δείχνουν ότι ο πληθυσμός έχει επίγνωση του πολέμου και πιστεύει ότι θα τελειώσει μέχρι τα μέσα του καλοκαιριού και αν όχι, ότι το πυρηνικό οπλοστάσιο της χώρας θα σπάσει τη βούληση της Δύσης.
Το ρωσικό κράτος λοιπόν οδεύει προς μια υπαρξιακή σύγκρουση με τη Δύση. Πράγματι, σύμφωνα με τον στενό κύκλο του Πούτιν, αυτή η σύγκρουση έχει ήδη φτάσει. Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ τόνισε τον ισχυρισμό ότι η Δύση θέλει να καταστρέψει το ρωσικό κράτος. Ο Γραμματέας του Ρωσικού Συμβουλίου Ασφαλείας Νικολάι Πατρούσεφ έχει προσδιορίσει τον στόχο της Δύσης ως «την κατάρρευση της Ρωσικής Ομοσπονδίας». Ο ίδιος ο Πούτιν έχει κατηγορήσει τη Δύση ότι διεξάγει έναν «περιεκτικό και κραυγαλέο» πόλεμο εναντίον της Ρωσίας. Από την ομιλία του στο Συμβούλιο Ασφαλείας του Μονάχου το 2007, οι δημόσιες δηλώσεις του Πούτιν υπογράμμισαν σταθερά την αδιόρθωτη εχθρότητα της Δύσης. Και δεδομένου του πολιτικού κεφαλαίου που ξόδεψε ο Πούτιν για την Ουκρανία ακόμη και πριν από τις 24 Φεβρουαρίου, το «Ζήτημα της Ουκρανίας» ήταν σαφώς υπαρξιακό για αυτόν. Οι κατηγορίες του Μπάιντεν και ο γενικός χαρακτήρας της δυτικής πολιτικής απλώς ενισχύουν την αντίληψη της Ρωσίας ότι αυτή η σύγκρουση είναι μια υπαρξιακή αντιπαράθεση με τη Δύση.
Αυτό δεν σημαίνει ότι οι ΗΠΑ πρέπει ή δεν πρέπει να επέμβουν στρατιωτικά για λογαριασμό της Ουκρανίας. Πράγματι, ως ένα βαθμό, η στρατιωτική πολιτική της κυβέρνησης Μπάιντεν λειτούργησε. Θα πρέπει να συνεχίσει τις μεταφορές όπλων στην Ουκρανία και να τις επεκτείνει, παρέχοντας στις ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις τον υπερσύγχρονο εξοπλισμό μάχης που χρειάζονται για να αντιμετωπίσουν την επικείμενη επίθεση της Ρωσίας στο Ντονμπάς και να πραγματοποιήσουν μια αποτελεσματική αντεπίθεση.
Μια αποτυχία των Ηνωμένων Πολιτειών και των Ευρωπαίων συμμάχων τους να προετοιμαστούν για τη ρωσική κλιμάκωση θα απέσπασε την ήττα από τη λαβή μιας εφικτής νίκης. Το διακύβευμα για το Κρεμλίνο —και για τον Πούτιν προσωπικά— είναι σαφώς υπαρξιακό. Η πίεση των κυρώσεων δεν θα καταστρέψει το καθεστώς του. Αλλά μια στρατιωτική ανατροπή θα το καταφέρει.
