Την ερχόμενη Παρασκευή, 4 Φεβρουαρίου, με την ευκαιρία της επίσημης έναρξης των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου, ο Βλαντιμίρ Πούτιν θα επιβεβαιώσει ότι θεωρεί την Κίνα φίλη, σύμμαχο και εταίρο. Σε αντίθεση με τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Βρετανία και άλλες χώρες, που αποφάσισαν να επιβάλλουν πολιτικό εμπάργκο και δεν θα εκπροσωπηθούν στην τελετή.
Σύμφωνα με το ot.gr, η συνάντηση που θα έχει ο πρόεδρος της Ρωσίας με τον Κινέζο ομόλογό του, Σι Τζινπίνγκ, θα έρθει σε μια κρίσιμη περίοδο και για τους δύο. Ο πρώτος, όπως είναι γνωστό, κατηγορείται από τη Δύση ότι είναι έτοιμος να εισβάλει ανά πάσα στιγμή στην Ουκρανία. Όσο για τον δεύτερο, είναι γνωστό ότι του αποδίδονται ανάλογα σχέδια για την Ταϊβάν.
«Ουδείς, άλλωστε, μπορεί να ξεχάσει τα όσα είχαν συμβεί στη Γεωργία, το καλοκαίρι του 2008. Τότε, δηλαδή, που σχεδόν ταυτόχρονα με την έναρξη των Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου, τα ρωσικά στρατεύματα εισέβαλαν στη Γεωργία, φτάνοντας μέχρι τα πρόθυρα της πρωτεύουσάς της, Τιφλίδας», αναφέρει το ot.gr.
Όσο για την αφορμή, ήταν η προσπάθεια της τότε κυβέρνησης της χώρας του Καυκάσου να ανακτήσει τον έλεγχο δύο αυτόνομων περιοχών που πρόσκεινται φιλικά στη Μόσχα, της Αμπχαζίας και της Νότιας Οσετίας, κάτι που παραπέμπει ευθέως στα όσα συμβαίνουν στο Ντονμπάς της ανατολικής Ουκρανίας.
Το «Μεγάλο Παιχνίδι» που ξεκίνησε η Ουάσιγκτον γύρω από την επέκταση του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά μαζί με την ουκρανική κρίση, αφορά τη σταθερότητα, την ασφάλεια και την ειρήνη σε ολόκληρο τον ευρασιατικό χώρο, ενώ σε ευρύτερους όρους στοχεύει τόσο τη Ρωσία όσο και την Κίνα, ανέφερε ο Wan Chengcai στο TASS τη Δευτέρα.
Ο Κινέζος πολιτικός επιστήμονας Wan Chengcai, πιστεύει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θεωρούν τις μεγάλες αλλαγές που συμβαίνουν παγκοσμίως ως ένα μεγάλο παιχνίδι μεταξύ ισχυρών δυνάμεων. Για τις ίδιες τις ΗΠΑ, το πλεονέκτημα αυτού του παιχνιδιού στοχεύει πάνω απ' όλα τη Ρωσία και την Κίνα.
Τώρα, πιστεύει, το «παιχνίδι» μεταξύ Ουάσιγκτον και Μόσχας έχει επικεντρωθεί στο αν το ΝΑΤΟ θα επεκταθεί προς την ανατολική κατεύθυνση και πώς θα επιλυόταν η ουκρανική κρίση.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Μέγα της θαλάσσης κράτος! Η Ρωσία θα κυριαρχήσει στη Μαύρη Θάλασσα σε περίπτωση σύγκρουσης στην Ουκρανία
«Δεν μπορεί κανείς να υποτιμήσει τα αποτελέσματα αυτού του παιχνιδιού, αφού στο μέλλον μπορεί να επηρεάσουν τη διαμόρφωση ενός νέου μοντέλου της παγκόσμιας τάξης», τόνισε ο ειδικός.
Επέκταση του ΝΑΤΟ προς την Ανατολή
Επανέλαβε ότι το ΝΑΤΟ είναι προϊόν του Ψυχρού Πολέμου. Ο Οργανισμός Συνθήκης της Βαρσοβίας υπό την ηγεσία της Σοβιετικής Ένωσης, έπαψε να υπάρχει το 1990 και ακολούθησε η κατάρρευση της ίδιας της ΕΣΣΔ. Φαίνεται ότι θα έπρεπε να είχε διαλυθεί και το ΝΑΤΟ.
Ωστόσο, όχι μόνο παρέμεινε το ΝΑΤΟ, αλλά παραβιάζοντας τις δικές του υποσχέσεις να μην επεκταθεί στην Ανατολή μετά την επανένωση της Γερμανίας, συνέχισε να αυξάνει τα μέλη του, συμπεριλαμβανομένων όχι μόνο των πρώην συμμάχων της Σοβιετικής Ένωσης στην Ανατολική Ευρώπη αλλά και τριών πρώην Σοβιετικών δημοκρατιών.
«Αυτό που είναι ακόμη πιο σοβαρό για τη Ρωσία είναι ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν σταμάτησαν εκεί, προσπαθώντας τώρα να απορροφήσουν χώρες της ΚΑΚ, την Ουκρανία, πάνω απ' όλα, που έχουν σημαντικά σύνορα με τη Ρωσία, φέρνοντας έτσι στρατιωτικές βάσεις στο κατώφλι της Ρωσίας», συνέχισε ο πολιτικός επιστήμονας.
Φυσικά, είναι δύσκολο για τη Ρωσία να αποδεχθεί την κατάσταση που απειλεί άμεσα την ασφάλειά της. Εάν το ΝΑΤΟ συνεχίσει την επέκτασή του προς τα ανατολικά, «η Ρωσία θα λάβει σίγουρα αντίμετρα που κρίνει απαραίτητα», σύμφωνα με τον ειδικό, και τότε θα είναι δύσκολο να εξομαλύνει τις σχέσεις ΗΠΑ-Ρωσίας.
«Εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν ειλικρινή πρόθεση να βελτιώσουν πραγματικά τις σχέσεις Ρωσίας-ΗΠΑ, τότε η επέκταση του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά θα πρέπει να σταματήσει», δήλωσε ο Κινέζος πολιτικός επιστήμονας.
Ουκρανική κρίση
Σύμφωνα με τον Wan Chengcai, το ουκρανικό πρόβλημα είναι εγγενώς ένα εγχώριο ουκρανικό ζήτημα, ωστόσο, σύμφωνα με τον ίδιο, «η μεγάλη παρέμβαση των ΗΠΑ έχει περιπλέξει τα πάντα». Επιπλέον, λέει ότι η Ουάσιγκτον τώρα ισχυρίζεται, ότι η Κίνα είναι αυτή που πρέπει να πει στη Ρωσία να μην «εισβάλει» στην Ουκρανία.
Αυτό το διπλωματικό τέχνασμα των ΗΠΑ δεν στοχεύει στην πραγματικότητα να μειώσει τις εντάσεις, αλλά συνεπάγεται τρία κρυφά κίνητρα, σύμφωνα με τον πολιτικό επιστήμονα που λέει ότι, πρώτα από όλα, «οι ΗΠΑ προσπαθούν να βάλουν σφήνα στις ρωσο-κινεζικές σχέσεις και να χρησιμοποιήσουν την Κίνα ως μεσολαβητή, χωρίς ιδιαίτερη ανάγκη να το πράξει, καθώς οι διπλωματικοί δίαυλοι μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ λειτουργούν κανονικά σε όλα τα επίπεδα, ενώ η Ρωσία και η Ουκρανία μπορούν πάντα να συνομιλούν απευθείας χωρίς να εμπλέκουν τρίτους».
Τέλος, οι νέες Συμφωνίες του Μινσκ που επεξεργάστηκαν η Ρωσία, η Ουκρανία, η Γαλλία και η Γερμανία στο πλαίσιο των συνομιλιών της Νορμανδίας, αποτελούν κλειδί για τη διευθέτηση της ουκρανικής κρίσης. Οι Ηνωμένες Πολιτείες αγνοούν αυτές τις συμφωνίες και επιχειρούν να δημιουργήσουν ένα άλλο σχήμα, που θα εποπτεύεται από τις ΗΠΑ και θα ανταποκρίνεται στα αμερικανικά συμφέροντα, πιστεύει ο ειδικός.
Το σίγουρο, σε κάθε περίπτωση, είναι ότι ο Σι παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις στην Ουκρανία, εκτιμώντας ότι δεν είναι άσχετες και με τις δικές του κινήσεις έναντι της Ταϊβάν. Ίσως ακόμη, και να επιθυμούσε να δει μια ρωσική εισβολή στην Ουκρανία που δεν θα προκαλούσε αντίδραση, έτσι ώστε να συμπεράνει πως μπορεί με ασφάλεια να εισβάλει και αυτός στην Ταϊβάν.
Σύμφωνα με τον ot.gr, ο Αλεξάντερ Κορόλεφ, ειδικός στις ρωσο-κινεζικές σχέσεις από το πανεπιστήμιο της Νέας Νότιας Ουαλίας, τόνισε ότι Μόσχα και Πεκίνο αλληλοϋποστηρίζονται πιο ενεργά σε θέματα που αφορούν στον κοινό τους στόχο, της αντιπαράθεσης με τις ΗΠΑ. «Εάν η Κίνα ερμηνεύσει την κρίση της Ουκρανίας ως τμήμα αυτής της παγκόσμιας διαμάχης, θα την εκμεταλλευτεί για να διαβρώσει την ισχύ των ΗΠΑ, έστω και αν παρατηρητές σημειώνουν ότι δεν θα επιτεθεί στην Ταϊβάν».
Όλα τα παραπάνω – και πολλά ακόμη – αποδεικνύουν ότι οι εξελίξεις στην Ουκρανία αφορούν άμεσα και την Κίνα. Όχι απλώς επειδή θα εξάγει πολύτιμα συμπεράσματα για την τακτική που θα ακολουθήσει στα δικά της «καυτά μέτωπα», την Ταϊβάν και τη Θάλασσα της Νότιας Κίνας, αλλά και για έναν ακόμη λόγο: Διότι θα κρίνει εάν θα φέρει οριστικά τη Ρωσία στο δικό της στρατόπεδο, συγκροτώντας ένα πανίσχυρο άξονα – γεωπολιτικό, στρατιωτικό και οικονομικό – απέναντι στη Δύση.
Είναι κάτι, άλλωστε, που ενδιαφέρει άμεσα και άλλες χώρες, μικρότερου μεγέθους και βεληνεκούς. Όπως είναι, για παράδειγμα, το Ιράν, η Αυστραλία, αλλά και η Ιαπωνία.
