Οι Ηνωμένες Πολιτείες πρόκειται να παράγουν περίπου 480 ολοκαίνουργιες πυρηνικές βόμβες B61−12, για να εξοπλίσουν τα βομβαρδιστικά τους και αυτά των Ευρωπαίων συμμάχων τους. Η πρώτη κατευθυνόμενη πυρηνική βόμβα βαρύτητας, γνωστή ως B61-12, προορίζεται να αντικαταστήσει όλες τις υπάρχουσες βόμβες βαρύτητας.
Σύμφωνα με διάφορες εκτιμήσεις, υπάρχουν τώρα περίπου 100-150 πυρηνικές βόμβες στις ΗΠΑ και την Ευρώπη. Περίπου 400 μη στρατηγικά πυρομαχικά και περίπου 200 ακόμη μη στρατηγικές βόμβες αποθηκεύονται στο απόθεμα. Ορισμένα από αυτά τοποθετούνται σε μη πυρηνικές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας και της Τουρκίας. Τα κράτη του ΝΑΤΟ που δεν φιλοξενούν πυρηνικά όπλα, συμμετέχουν στην πυρηνική αποστολή ως μέρος συμβατικών υποστηρικτικών επιχειρήσεων, γνωστών ως SNOWCAT (Support Nuclear Operations With Conventional Air Tactics).
Τα τελευταία χρόνια, οι Ηνωμένες Πολιτείες άρχισαν ανοιχτά να προετοιμάζονται για έναν πυρηνικό πόλεμο είτε με τη Ρωσία, είτε με την Κίνα, είτε ταυτόχρονα και με τους δύο αντιπάλους. Οι Αμερικανοί πραγματοποιούν ασκήσεις, εξασκούν την εφαρμογή κατάλληλων αεροπορικών επιδρομών και εργάζονται για πολλαπλή αύξηση του οπλοστασίου των πυρηνικών βομβών. Είναι γενικά αποδεκτό, ότι ένας πραγματικός πυρηνικός πόλεμος είναι αδύνατος, καθώς θα οδηγήσει αναπόφευκτα στη μετατροπή του πλανήτη σε ραδιενεργή τέφρα και δεν θα υπάρξει νικητής.
Είναι όμως όντως έτσι;
Το νέο B61-12 θα αναπτυχθεί στην Ευρώπη το 2022-2024 και τα παλαιότερα B61-3 και το B61-4 θα μεταφερθούν πίσω στις Ηνωμένες Πολιτείες. Συγκεκριμένα, οι νέες βόμβες θα τοποθετηθούν σε υπόγειες αποθήκες αεροπορικών βάσεων στη Γερμανία, το Βέλγιο, την Ολλανδία, την Ιταλία και την Τουρκία, σύμφωνα με αρκετές αναφορές.
Ακόμη και αν το ρωσικό υπουργείο Άμυνας, χρησιμοποιήσει με επιτυχία ολόκληρο το πυρηνικό οπλοστάσιο, θα είναι δυνατό να μην μιλάμε για καταστροφή, αλλά μόνο για πρόκληση κάποιας «απαράδεκτης ζημιάς». Ας δούμε δύο επιλογές για έναν πυρηνικό πόλεμο μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ, «ιδανικές» και ρεαλιστικές.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Αντιμέτωπες με επαγγελματίες τζιχαντιστές οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις στο Σαχέλ; "Τσουνάμι" οι ένοπλες συγκρούσεις και στην ευρύτερη Αφρική
«Ιδανικός» πυρηνικός πόλεμος
Πρώτον, για κάποιο λόγο, το Κρεμλίνο θα ξεχάσει το στρατιωτικό του δόγμα, σύμφωνα με το οποίο η Ρωσία, αντί για προληπτικό πυρηνικό χτύπημα, διατηρεί το δικαίωμα μόνο να ανταποκριθεί.
Δεύτερον, ας υποθέσουμε ότι οι αμερικανικές και οι υπηρεσίες πληροφοριών του ΝΑΤΟ, για κάποιο αδιανόητο λόγο, «χάνουν» τις προετοιμασίες της Ρωσίας για πόλεμο και την ανάπτυξη όλων των στρατηγικών πυρηνικών της δυνάμεων.
Σύμφωνα με τη συνθήκη START-3, η Ρωσία έχει περιοριστεί στο σημείο που η «πυρηνική της ασπίδα», γνωστή και ως «πυρηνικό σπαθί», μοιάζει με αυτό: αναπτυγμένες πυρηνικές κεφαλές έως 1.550 μονάδες, διηπειρωτικοί βαλλιστικοί πύραυλοι, βαλλιστικοί πύραυλοι υποβρυχίων και βαριά βομβαρδιστικά έως 700 μονάδες. Συνολικά, οι Στρατηγικές Δυνάμεις Πυραύλων έχουν στο λογαριασμό τους 1165 ICBM, οι Ρωσικές Αεροπορικές Δυνάμεις περίπου 800 αεροπορικοί πύραυλοι κρουζ με πυρηνική κεφαλή, το Ρωσικό ναυτικό της "τριάδας" με τη μορφή 11 RPLSN μεταφέρει 16 βαλλιστικούς πυραύλους ( BRP) με πολλαπλές κεφαλές (περίπου 720 πυρηνικές γομώσεις).
Ο ίδιος πυρηνικός πόλεμος μπορεί πιθανώς να μοιάζει με αυτό:
Το πρώτο κύμα είναι χτυπήματα από ICBM και βαλλιστικούς πυραύλους, το δεύτερο είναι χτυπήματα από πυραύλους κρουζ εκτοξευόμενου αέρα από στρατηγικά βομβαρδιστικά Tu-160M και Tu-95MS. Ένα τρίτο κύμα είναι επίσης δυνατό, με ατομικές βόμβες σε ότι έχει απομείνει. Και μπορεί να έχουν μείνει πολλά ακόμα, παρά τα δύο πρώτα κύματα.
Για να κερδίσει έναν πυρηνικό πόλεμο με τις Ηνωμένες Πολιτείες, η Ρωσία θα χρειαστεί να καταστρέψει όλες τις βασικές στρατιωτικές υποδομές και το βιομηχανικό δυναμικό τους, ξεκινώντας, φυσικά, με το πυρηνικό τους οπλοστάσιο.
Θα πρέπει να χτυπήσει πυραύλους σε σιλό με ICBM Minuteman, σε βάσεις στρατηγικών υποβρυχίων, σε αεροδρόμια με στρατηγικά αμερικανικά βομβαρδιστικά, σε αποθήκες διοίκησης, σε αποθήκες με πυρηνικά όπλα. Υπάρχουν υπολογισμοί, και είναι αρκετά πειστικό, ότι για έναν τόσο μεγάλο αριθμό στόχων, απλώς δεν έχει αρκετούς διηπειρωτικούς βαλλιστικούς πυραύλους.
Δηλαδή, ακόμη και στην πιο ιδανική εκδοχή για το Υπουργείο Άμυνας της Ρωσικής Ομοσπονδίας, έχοντας εξαντλήσει όλο ή σχεδόν όλο το πυρηνικό του οπλοστάσιο, δεν θα μπορέσει να «μηδενίσει» το στρατιωτικό δυναμικό των Ηνωμένων Πολιτειών. Το μεγαλύτερο μέρος της βιομηχανίας θα παραμείνει, θα υπάρξουν απώλειες στον πληθυσμό, αλλά όχι «κρίσιμες».
Ταυτόχρονα, οι κύριες στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ στο εξωτερικό θα παραμείνουν ανέπαφες, οι οποίες βρίσκονται γύρω από τα ρωσικά σύνορα, το ευρωπαϊκό μπλοκ του ΝΑΤΟ που βρίσκεται στα δυτικά της Ρωσίας, καθώς και η Ιαπωνία στα ανατολικά, η οποία αναμφίβολα θα συμπεριληφθεί στο διαδικασία ολοκλήρωσης και διαίρεσης του ρωσικού εδάφους.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Φοβούνται ελληνική ”απόβαση” οι Τούρκοι λόγω των 76 AAV-7 από ΗΠΑ-Επιβεβαίωση για ετοιμότητα του Τουρκικού πλοίου υποκλοπών
Ρεαλιστικό σενάριο
Ακόμα κι αν το Κρεμλίνο, για κάποιο άγνωστο λόγο, αποφασίσει να εξαπολύσει ένα προληπτικό χτύπημα, οι προετοιμασίες για μια τέτοια ενέργεια, κατ' αρχήν, δεν μπορούν να μείνουν απαρατήρητες. Εάν το Πεντάγωνο δει την ανάπτυξη ρωσικών στρατηγικών πυρηνικών δυνάμεων, οι οποίες δεν θα σταματήσουν μετά από προειδοποιήσεις από την Ουάσιγκτον, το πιο πιθανό είναι ένα αμερικανικό προληπτικό χτύπημα σε βασικά στοιχεία της «πυρηνικής τριάδας» της Ρωσίας.
Εδώ, οι πρώτοι που μπαίνουν σε δράση είναι τα αμερικανικά SSBN με τα Trident-2 ICBM τους, τα οποία μπορούν να χτυπήσουν ένα σημαντικό μέρος της στρατιωτικής υποδομής του Υπουργείου Άμυνας της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
Στη συνέχεια, τα αμερικανικά ICBM και η στρατηγική αεροπορία θα δουλέψουν. Παρεμπιπτόντως, μια πραγματικά αποτελεσματική «ομπρέλα» αντιπυραυλικής άμυνας, έχει δημιουργηθεί μόνο γύρω από τη Μόσχα. Όλα τα άλλα περιφερειακά κέντρα, όπου βρίσκονται στρατιωτικά εργοστάσια, θα βρίσκονται υπό τον πυρηνικό στόχο του Πενταγώνου.
Φυσικά, όλα αυτά αναφέρονται διστακτικά, καθώς οι όποιες διατάξεις είναι δυνατές. Ωστόσο, το κύριο συμπέρασμα είναι απογοητευτικό: ο πυρηνικός πόλεμος στον 21ο αιώνα, δεν είναι κάτι αδιανόητο και δεν θα οδηγήσει στο θάνατο ολόκληρης της υδρογείου. Τα πυρηνικά όπλα είναι σημαντικός αποτρεπτικός παράγοντας, αλλά όχι πανάκεια.
Η Μόσχα έχει ήδη ισχυριστεί ότι η στρατηγική αεροπορία των ΗΠΑ, επεξεργάζεται το σενάριο της χρήσης πυρηνικών όπλων εναντίον της Ρωσίας.
Στις 23 Νοεμβρίου, ο Ρώσος υπουργός Άμυνας Σεργκέι Σόιγκου, δήλωσε ότι έχουν πραγματοποιηθεί περίπου 30 πτήσεις στα σύνορα της Ρωσικής Ομοσπονδίας τον περασμένο μήνα, δηλαδή 2,5 φορές περισσότερες από ότι την ίδια περίοδο πέρυσι. Κατά τη διάρκεια της άσκησης Global Thunder, δέκα ξένα βομβαρδιστικά εξάσκησαν την επίθεση με πυρηνικά όπλα κατά της Ρωσίας, από δυτικές και ανατολικές κατευθύνσεις σχεδόν ταυτόχρονα.
Οι ασκήσεις διοίκησης στην ΕΣΣΔ και τις ΗΠΑ τη δεκαετία του '80, και αργότερα στη Ρωσική Ομοσπονδία, έδειξαν ότι σε περίπτωση μεγάλης περιφερειακής σύγκρουσης στην Ευρώπη, η οποία αρχικά σχεδιαζόταν ως μη πυρηνική, τα μέρη υπέβαλαν αίτημα για χρήση τακτικών πυρηνικών όπλων το αργότερο την 3η ημέρα ανάπτυξης του σεναρίου. Σε περίπτωση πρώτης χρήσης του τακτικού όπλου από οποιαδήποτε πλευρά, η σύγκρουση μετατράπηκε γρήγορα σε έναν πλήρη πυρηνικό πόλεμο, ο οποίος δεν κράτησε ποτέ περισσότερο από 2,5-3 ημέρες.
Έτσι, σε περίπτωση περιφερειακού πολέμου, μόνο πολιτικές αποφάσεις μπορούν να αποτρέψουν τους στρατιωτικούς. Τέτοιες πολιτικές αποφάσεις είναι δυνατές μόνο όταν οι αντίπαλοι κατανοούν ο ένας τον άλλον και είναι σίγουροι για τη λογική συμπεριφορά του άλλου. Σήμερα, σε συνθήκες απόλυτης δυσπιστίας, αυτό είναι σχεδόν ανέφικτο.
