Πολύ σοβαρά επεισόδια, στη διάρκεια των οποίων έπεσαν πραγματικά πυρά, έχουν ξεσπάσει στην πρωτεύουσα του Λιβάνου με αποτέλεσμα να έχουν χάσει τη ζωή τους, τουλάχιστον έξι άνθρωποι και να τραυματιστούν ακόμη 20, όπως ανακοίνωσε ο Ερυθρός Σταυρός.
Οι κινητοποιήσεις πραγματοποιούνται, καθώς τα σιιτικά κινήματα Χεζμπολάχ και Αμάλ ζητούν την απομάκρυνση του δικαστή Τάρεκ Μπιτάρ, επικεφαλής της έρευνας για την έκρηξη που ισοπέδωσε τη μισή Βηρυτό το 2020.
Τα κινήματα Χεζμπολάχ και Αμάλ, ανακοίνωσαν ότι ένοπλες ομάδες πυροβόλησαν κατά των διαδηλωτών από τις στέγες της Βηρυτού, στοχεύοντας στο κεφάλι σε μία επίθεση που είχε ως σκοπό να σύρει την χώρα σε ένοπλη σύγκρουση.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Επικίνδυνη εξέλιξη: Το Ιράν οργάνωσε Αζέρικη Χεζμπολάχ με στόχο την πολιτική και εσωτερική αστάθεια του Αζερμπαϊτζάν
Τα δύο κινήματα, καλούν τον λιβανικό στρατό να επέμβει γρήγορα για να συλλάβει τους δράστες και απευθύνουν έκκληση προς τους υποστηρικτές τους να παραμείνουν ήρεμοι.
Έκκληση για ηρεμία έκανε και ο πρωθυπουργός Νατζίμπ Μικάτι, ο οποίος επέστησε την προσοχή στις προσπάθειες να συρθεί ο Λίβανος σε νέο κύκλο βίας.
Η πορεία κατά του δικαστή Μπιτάρ
Εκατοντάδες άνδρες, υποστηρικτές της Χεζμπολάχ και του κινήματος Αμάλ, είχαν συγκεντρωθεί από νωρίς κοντά στο Δικαστικό Μέγαρο, ενώ ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις είχαν αναπτυχθεί στην περιοχή.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
''Φωτιά'' στην Α. Μεσόγειο βάζει η Χεζμπολάχ - Προσκαλεί το Ιράν για γεωτρήσεις στα ανοικτά του Λιβάνου - Σε επιφυλακή το Ισραήλ
Η περιοχή Ταγιουνέχ, βρίσκεται στο σύνορο ανάμεσα στη χριστιανική και σιιτική γειτονιά της Βηρυτού, και ήταν η γραμμή του μετώπου στον εμφύλιο. Βρίσκεται στον δρόμο που οδηγεί από τις νότιες συνοικίες της Βηρυτού, προπύργιο της Χεζμπολάχ, προς το Δικαστικό Μέγαρο.
Τα επεισόδια φαίνεται να πυροδότησε η απόφαση του δικαστηρίου, να απορρίψει ένσταση κατά του δικαστή Μπιτάρ, επιτρέποντάς του να παραμείνει επικεφαλής της δικαστικής έρευνας για τα γεγονότα του Αυγούστου του 2020.
Ο Τάρεκ Μπιτάρ, δέχεται τεράστιες πιέσεις από πολιτικές οργανώσεις, με επικεφαλής τη Χεζμπολάχ, που τον κατηγορούν για «μεροληπτική» στάση, για να παραιτηθεί. Αν και κανένα μέλος της δεν έχει θιγεί από την έρευνα, η ένοπλη και υποστηριζόμενη από το Ιράν οργάνωση κατηγορεί τον δικαστή Μπιτάρ, για «πολιτικοποίηση» της έρευνας που κατευθύνεται κατά «μόνο ορισμένων προσώπων». Στα πρόσωπα αυτά, περιλαμβάνονται ορισμένοι από τους στενούς συμμάχους της Χεζμπολάχ, ανάμεσά τους στελέχη του σιιτικού κινήματος Αμάλ, που κατείχαν κυβερνητικές θέσεις κατά την κρίσιμη περίοδο πριν από την έκρηξη.
Όσοι αντιτίθενται στον Τάρεκ Μπιτάρ, αντιτάσσονται στις προσπάθειές του να λάβει καταθέσεις από πολιτικούς και αξιωματούχους ασφαλείας που θεωρούνται ύποπτοι για αμέλεια, η οποία οδήγησε στην ανάφλεξη της νιτρικής αμμωνίας που ήταν εγκαταλειμμένη στο λιμάνι της Βηρυτού. Από την έκρηξη που προκλήθηκε σκοτώθηκαν 200 άνθρωποι, πέρα από την καταστροφή μεγάλου μέρους της λιβανικής πρωτεύουσας.
Τελικά ποιος φταίει για την καταστροφή στην Βηρυτό;
Μελετώντας την ιστορία και την πολιτική πραγματικότητα του Λιβάνου, όλα δείχνουν, ότι οι ευθύνες ανήκουν στο πολιτικό σύστημα συλλήβδην, συμπεριλαμβανομένης και της Χεζμπολάχ. Η ανυπαρξία του κράτους, ο μηδενικός έλεγχος, η διαφθορά και η ουσιαστική αναρχία που επικρατεί στην χώρα, είναι οι αληθινοί υπεύθυνοι της καταστροφής.
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η Χεζμπολάχ, αποτελεί το μεγαλύτερο κομμάτι του λιβανέζικου προβλήματος. Μια οργάνωση η οποία αναγνωρίζεται ως τρομοκρατική από την ΕΕ, τις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο, την Αραβική Ένωση κλπ. Μια οργάνωση η οποία εξυπηρετεί τα συμφέροντα ενός αναθεωρητικού Ιράν, μια οργάνωση η οποία προκαλεί την επέμβαση της Σαουδικής Αραβίας στα πολιτικά πράγματα της χώρας, και που δημιουργεί, εχθρικές σχέσεις μεταξύ Λιβάνου και Ισραήλ.
Και αυτό διότι η Χεζμπολάχ, αποτελεί μια από τις σημαντικότερες απειλές για την εθνική ασφάλεια του Κράτους του Ισραήλ. Το μεγαλύτερο πρόβλημα ωστόσο, που προκαλεί η δράση της Χεζμπολάχ είναι η περαιτέρω διολίσθηση της κοινωνίας του Λιβάνου, στους ανταγωνισμούς και τις συγκρούσεις μεταξύ των διαφόρων θρησκευτικών δογμάτων.
Οι σεκταριστικοί διαχωρισμοί στον Λίβανο, κορυφώθηκαν με τον εμφύλιο πόλεμο (1975 – 1990). Περπατώντας στις γειτονιές της Βηρυτού, εύκολα κανείς καταλαβαίνει τον φανατισμό που συνεχίζει να υφίσταται. Ανάλογα με την θρησκευτική πεποίθηση, βλέπεις και τις αντίστοιχες σημαίες σε κάθε γειτονιά. Είναι σαν μια πόλη, η οποία έχει χωριστεί σε μικρότερες «πόλεις – κράτη». Για να αποφευχθεί η επανάληψη ενός εμφυλίου πολέμου, το ίδιο το πολιτικό σύστημα της χώρας χαρακτηρίζεται από τον διαχωρισμό της εξουσίας και την εκπροσώπηση στο Κοινοβούλιο, με βάση ποσοστώσεις ανά θρησκευτική ομάδα. Έτσι, ο πρόεδρος πρέπει να είναι Μαρωνίτης (καθολικός), ο πρωθυπουργός Σουνίτης και ο πρόεδρος του Κοινοβουλίου Σιίτης.
Οι Σιίτες, τους οποίους κατά κύριο λόγο εκπροσωπεί η Χεζμπολάχ, παρά το γεγονός ότι αποτελούν την μεγαλύτερη θρησκευτική ομάδα στην χώρα (περίπου το 42%), έχουν λάβει το πιο ασήμαντο πολιτικό αξίωμα. Αυτή η ανισότητα, έχει εντείνει τον ανταγωνισμό μεταξύ των θρησκευτικών δογμάτων. Η δημογραφική αλλαγή που έχει επέλθει τις τελευταίες δεκαετίες, έχει αλλάξει και την φύση της σύγκρουσης. Από την σύγκρουση Μαρωνιτών - Σουνιτών (δηλ. Χριστιανών και Μουσουλμάνων), σήμερα πήγαμε στην σύγκρουση μεταξύ Σουνιτών - Σιιτών. Τους πρώτους υποστηρίζει η Σαουδική Αραβία και η Δύση. Τους δεύτερους το Ιράν και η Συρία.
Με λίγα λόγια, το ίδιο το σύστημα είναι προβληματικό εκ βάθρων. Ο (Σουνίτης) πρωθυπουργός, θα είναι πάντα δέσμιος των αντιπάλων του οι οποίοι υποχρεωτικά θα βρίσκονται στο υπουργικό συμβούλιο. Για να μην αδικηθεί καμία Κοινότητα, υπονομεύεται η κεντρική διοίκηση με αποτέλεσμα να μην γίνονται μεταρρυθμίσεις. Για τον λόγο αυτό επικρατεί και η διαφθορά. Η ουσιαστική ανυπαρξία Ενόπλων Δυνάμεων, θα συνεχίσει να έχει ως αποτέλεσμα, την κυριαρχία της Χεζμπολάχ και την συνεχιζόμενη έντονη επιρροή του Ιράν στην χώρα.
Σήμερα, ο Λίβανος έχει φτάσει στα όρια ενός κράτους υπό πλήρη κατάρρευση. Η χώρα ήδη βρισκόταν αντιμέτωπη με την πανδημία, την οικονομική κρίση, το προσφυγικό (1 εκατομμύριο Σύριοι συνεχίζουν να βρίσκονται στην χώρα) και τα προβλήματα ασφαλείας, κυρίως εξαιτίας της δράσης της Χεζμπολάχ. Η έκρηξη κατέστρεψε το σημαντικότερο λιμάνι της χώρας, κατοικίες, νοσοκομεία και παντός είδους δημόσια και ιδιωτικά κτίρια. Το πιο τραγικό είναι, ότι κατέστρεψε και τις αποθήκες σιτηρών της χώρας και ο Λίβανος αντιμετωπίζει, επιπλέον, το φάσμα της πείνας!
Απαιτείται πλέον, η ριζική αναδιαμόρφωση του συστήματος διακυβέρνησης της χώρας και ένας διεθνής συντονισμός επείγοντος χαρακτήρα, για την σωτηρία των κατοίκων της. Είθε η απίστευτη αυτή τραγωδία που έζησε η Βηρυτός, να οδηγήσει την χώρα σε αναγέννηση από τις στάχτες της. Ο Λίβανος, η χώρα των αρχαίων Φοινίκων με τους οποίους τόσες σχέσεις είχαν οι Έλληνες, οφείλει και πρέπει να αναγεννηθεί όπως ο Φοίνιξ από τις στάχτες του.
