Ο πρόεδρος της Τουρκίας και ο πρωθυπουργός της Ιταλίας συζήτησαν τις διμερείς σχέσεις τους σε τηλεφωνική συνομιλία τους, σύμφωνα με τις τουρκικές αρχές την Παρασκευή.
Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και ο Giuseppe Conte συζήτησαν μέτρα για τη βελτίωση της συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών και των περιφερειακών εξελίξεων, ανέφερε σε δήλωση η Διεύθυνση Επικοινωνιών της Τουρκικής Προεδρίας.
Σύμφωνα με τη δήλωση, ο Ερντογάν είπε ότι η Τουρκία αποδίδει σημασία στις σχέσεις μεταξύ της Άγκυρας και της Ρώμης, και όταν το επιτρέπει το ξέσπασμα του κοροναϊού, και οι δύο χώρες θα ήθελαν να πραγματοποιήσουν μια τρίτη διακυβερνητική σύνοδο κορυφής στην Τουρκία.
Ο Τούρκος πρόεδρος εξέφρασε επίσης την ευγνωμοσύνη του στον Κόντε για την υποστήριξή του στην Τουρκία στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Μας κοροϊδεύει η Άγκυρα! Μπαράζ NAVTEX σε ολόκληρο το Αιγαίο
«Πιστεύω ότι η Ιταλία θα οδηγήσει την Ευρωπαϊκή Ένωση να ακολουθήσει μια στάση που βασίζεται στην κοινή λογική και τη δικαιοσύνη στην Ανατολική Μεσόγειο», δήλωσε ο πρόεδρος σε τηλεοπτικό κανάλι.
Τα μέλη του ΝΑΤΟ, Τουρκία και Ιταλία είναι δύο περιφερειακές δυνάμεις που έχουν κοινά συμφέροντα, ιστορία και αξίες στη λεκάνη της Μεσογείου, πρόσθεσε
Ο Ερντογάν είπε επίσης ότι θεωρεί χρήσιμη τη συνεργασία της Ιταλίας με την Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας (GNA) στη Λιβύη.
Η Λιβύη βρίσκεται στη μέση ενός παρατεταμένου εμφυλίου πολέμου από την ανατροπή του Μοαμάρ Καντάφι το 2011.
Οι αντιτιθέμενες δυνάμεις του Στρατηγού Khalifa Haftar με έδρα τις ανατολικές πόλεις Τομπρούκ και Βεγγάζη υποστηρίζονται κυρίως από την Αίγυπτο, τη Ρωσία, τη Γαλλία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ).
Το ερώτημα είναι γιατί τώρα Ιταλία και Τουρκία κάνουν βήματα προσέγγισης μεταξύ τους;
Ανάλυση
Τουρκία και Ιταλία αφού πέρασαν μια περίοδο έντονης αντιπαλότητας στη Λιβύη, όπου αρχικά η Τουρκία επιχείρησε μέσω του Σάρατζ να πάρει το πάνω χέρι, αφενός με την υπογραφή του παράνομου τουρκολιβυκού μνημονίου, αφετέρου με την άμεση στρατιωτική εμπλοκή της, αναγκάζοντας τις δυνάμεις του Στρατάρχη Χαλίφα Χαφτάρ, να οπισθοχωρήσουν στην Σύρτη.
Ακολούθησε η Γαλλοιταλική σύμπλευση στη Λιβύη, γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα την σταδιακή μερική μεταστροφή του Σάρατζ, η επιχείρηση "Ειρήνη" της ΕΕ και η πρωτοβουλία για συνομιλίες μεταξύ των αντιμαχομένων 2 πλευρών, γεγονότα τα οποία έδειξαν ότι η Τουρκία βρίσκεται αντιμέτωπη με πολλούς και στη Λιβύη.
Η εκλογή Μπάϊντεν σήμανε αναγκαστικά στην Τουρκία, την αναγκαιότητα κυβίσθησής της προς την ΕΕ και τη Δύση γενικότερα.
Σε αυτό το πλαίσιο η τουρκική εξωτερική πολιτική, μεταλλάσεται σταδιακά γρήγορα θα έλεγα από επεκτατική και συγκρουσιακή σε διαλλακτική. Η Τουρκία κάνει το τελευταίο χρονικό διάστημα "επίθεση φιλίας" με πολλές χώρες, όπως το Ισραήλ, Σαουδική Αραβία, Γαλλία, Ιταλία, αλλά και προς την ηγεσία της ΕΕ, ενώ φορώντας το προσωπείο της "ήρεμης δύναμης" , προσέρχεται σε συνομιλίες με Ελλάδα (διερευνητικές επαφές) και θα προσέλθει στην άτυπη πενταμερή διάσκεψη υπό την αιγίδα του ΓΓ του ΟΗΕ για το Κυπριακό.
Βέβαια όλα αυτά είναι προσχηματικά, αφού το όραμα της "Γαλάζιας Πατρίδας" είναι και θα είναι στο μυαλό των Τούρκων, είτε υπάρχει ο Ερντογάν στην εξουσία στην Τουρκία, είτε όχι.Αυτό πρέπει να γίνει αντιληπτό από όλα τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα.
Έτσι είχαμε την τηλεφωνική επικοινωνία μεταξύ Ερντογάν και Κόντε,σε μια προσπάθεια να διασφαλίσουν τα συμφέροντά τους στη Λιβύη αλλά και στη ΝΑ Μεσόγειο.
Είναι το γνωστό στις Διεθνείς σχέσεις "πάρε -δώσε", όπου η Τουρκία κάνει λίγο πίσω στη Λιβύη επ" ωφελεία της Ιταλίας, ζητώντας από αυτήν να την στηρίξει στις αξιώσεις της στην ΝΑ Μεσόγειο
