Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν στην πραγματικότητα μια διαμάχη όπου γνώρισε την εισαγωγή πολλών νέων όπλων. Μεταξύ αυτών, ήταν και η ευρέα χρήση των πολυβόλων όπλων.
Η αρχή του πολέμου είδε την εισαγωγή των λεγόμενων βαρέων υδρόψυκτων πολυβόλων, όπου η αποτελεσματικότητα τους ενθάρρυνε την περαιτέρω εξέλιξη τους σε ελαφρύτερα και πιο αποτελεσματικά είδη, όπως των γαλλικών Chauchat, και των Αμερικανικών Browing.
Και η Γερμάνια, όμως, από την πλευρά της, δεν έλειψε από την ανάπτυξη αυτών των «πολύτιμων» όπλων φτάνοντας πολύ γρήγορα στο σημείο να έχει τη μεγαλύτερη παραγωγή – όμως συνέχιζε να βασίζεται σε σημαντικό βαθμό σε ξένα κατασχεμένα εχθρικά πολυβόλα λόγο της τεράστιας ζήτησης στα μέτωπα της.
Καθώς ο πόλεμος έκανε ορισμένα από αυτά τα όπλα εξαιρετικά διάσημα – όπως τα πολυβόλα Λούις και Μαξίμ – υπήρξαν, όμως, και άλλα όπλα παρόμοια τύπου, τα οποία σήμερα μας είναι λιγότερο γνωστά, ή εντελώς ξεχασμένα.
Παρακάτω θα γνωρίσετε μερικά από τα ξεχασμένα πολυβόλα του Α’ Παγκοσμίου Πολεμου.
Το Αυστριακό Schwarzlose M. 7/12
Αναπτύχθηκε από τον Πρώσο σχεδιαστή πυροβόλων όπλων Andreas Schwarlose, στα τέλη του 19 αιώνα.
Το Schwarzlose M.7, ήταν ένα υδρόψυκτο πολυβόλο το οποίο είχε αρκετά κοινά χαρακτηριστικά με το Γερμανικό πολυβόλο Mashinengewehr 08 (MG08), όμως, στην πραγματικότητα ήταν πολύ πιο απλό στον σχεδιασμό του.
Ο σχεδιασμός του συγκεκριμένου πολυβόλου, βασίστηκε στο σύστημα καθυστερημένης δράση-επαναφοράς (delayed blowback action), o οποίος σχεδιασμός ήταν αρκετά σπάνιος για την εποχή του. Επιπλέον, το πολυβόλο Schwarzlose M.7, ήταν φθηνό στην παραγωγή του – χαρακτηριστικό που το έκανε αρκετά ελκυστικό στην υιοθέτησή του από τις Αυστρό-Ουγγρικές ένοπλες δυνάμεις.
Είχε βραδύτερο ρυθμό ταχυβολίας από τους ανταγωνιστές του – όπως το Βρετανικό Vickers – τον καιρό που πρωτοεισήχθη στον πόλεμο, όμως, ο κυκλικός ρυθμός των τετρακοσίων βολών ανά λεπτό, αυξήθηκε με τη χρήση ενός δυνατότερου ελατηρίου αντισταθμίζοντας, εν τω μεταξύ, τον προηγούμενο σχετικά αργό ρυθμό ταχυβολίας του.
Το Schwarzlose M.7 με τα φυσίγγια των οκτώ χιλιοστών αποδείχθηκε ένα αξιόπιστο πολυβόλο, ιδιαίτερα ενάντια σε δυνάμεις πεζικού. Παρέμεινε σε χρήση από τον Αυστό-Ουγγρικό στρατό καθ’όλη τη διάρκεια του πολέμου.
Μετά τον πόλεμο, χρησιμοποιήθηκε από τον διάδόχο της Αυστρο-Ουγγριάς – τους Τσεχοσλοβάκους – όπως επίσης, και από τους Ολλανδούς, τους Ρουμάνους, ακόμα, όμως, και από τους Σουηδούς.
Το συγκεκριμένο πολυβόλο πήρε μέρος και κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, από Ρουμάνους συνοριοφύλακες – έπειτα από μετατροπές – όμως, η αποτελεσματικότητα του ήταν ελάχιστη.
Το Ιταλικο Fiat-Revelli Modello 1914
Όπως και η Αυστιακή έκδοση Schwarzlose, το ιταλικό Fiat-Revello Modelo 1914, ήταν ένα πολυβόλο το οποίο δεν ήταν εντελώς πρωτότυπο – τουλάχιστον στην εμφάνιση – όπου έμοιαζε με το αμερικανικής κατασκευής Maxim, αλλά όμως, είχε σημαντικές διαφορές στην εσωτερική λειτουργία.
Ως υδρόψυκτο πολυβόλο, το Fiat-Revelli Modello 1914, συγκριτικά με άλλα πολυβόλα, είχε μερικές μοναδικές λειτουργίες – με πιο χαρακτηριστική αυτή της ρυθμιζόμενης ημιαυτόματης και αυτόματης λειτουργίας.
Ο ρυθμός ταχυβολίας του συγκεκριμένου πολυβόλου, έφτανε τις 500 βολές το λεπτό – λίγο πιο αργό από το Maxim/Vickers, αλλά ταχύτερο από την πρώτη έκδοση του Schwarzlose M.7.
Μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, το συγκεκριμένο πολυβόλο πήρε μέρος στον Β΄ Ιταλό-Αιθιοπικό πόλεμο, στον Ισπανικό Εμφύλιο, και έφτασε να χρησιμοποιείτε σε περιορισμένη κλίμακα από τον Ιταλικό Στρατό, και κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Τέλος, θα άξιζε κανείς να αναφέρει ως ένα ξεχασμένο πολυβόλο του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, το Βρετανικό Hotchkiss Portative
