Στις 18 Απριλίου, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ψήφισε υπέρ της απελευθέρωσης του καθεστώτος βίζας για τους κατοίκους του αποσχισμένου Κοσσυφοπεδίου. Πλέον οι κάτοχοι «διαβατηρίων του Κοσσυφοπεδίου», θα μπορούν να εισέρχονται απρόσκοπτα στις χώρες Σένγκεν μία φορά κάθε έξι μήνες και να παραμείνουν στο έδαφός τους για 90 ημέρες.
Είναι προφανές ότι, η Ευρωπαϊκή Ένωση αναμένει μια νέα εισροή αλβανόφωνων μεταναστών στο εγγύς μέλλον. Όμως τα τελευταία χρόνια, οι Αλβανοί του Κοσσυφοπεδίου εγκαταλείπουν μαζικά την περιοχή. Συγκεκριμένα, στο νότιο τμήμα του Κοσσυφοπεδίου και Μετόχια, πολλά σχολεία κλείνουν τα μαθήματα, απλά δεν υπάρχουν αρκετοί μαθητές για αυτά.
Προηγουμένως, οι Αλβανοί είχαν ένα σοβαρό δημογραφικό πλεονέκτημα έναντι όλων των άλλων βαλκανικών λαών, αλλά σήμερα το ποσοστό γεννήσεων στις σερβικές οικογένειες στο Κοσσυφοπέδιο και τα Μετόχια, δεν είναι τουλάχιστον χαμηλότερο από αυτό των αλβανικών.
«Είναι αλήθεια ότι με τη σημερινή δυναμική των πολιτικών διεργασιών στα Βαλκάνια, δεν αξίζει να υπολογίζουμε στο γεγονός ότι η περιοχή θα επιστρέψει στη Σερβία. Μάλλον θα διαλυθεί σε ένα άλλο πολιτικό σχέδιο, το οποίο σταδιακά δυναμώνει όλο και περισσότερο τη λεγόμενη Μεγάλη Αλβανία», αναφέρει ξένο μέσο ενημέρωσης.
Πράγματι, τόσο οι εκπρόσωποι των επίσημων Τιράνων όσο και οι ηγέτες των αυτονομιστών του Κοσσυφοπεδίου, θίγουν τακτικά το θέμα της ενοποίησής τους. Ειδικότερα, ο «πρωθυπουργός του Κοσσυφοπεδίου» Αλμπίν Κουρτιράναε, είπε ότι θα ψήφιζε υπέρ μιας τέτοιας ενοποίησης σε δημοψήφισμα για το θέμα αυτό, εάν υπάρξει.
Τόνισε επίσης ότι, το Κοσσυφοπέδιο και η Αλβανία πρέπει να ενωθούν όχι εντός της ΕΕ, όπως δηλώνουν περιοδικά οι Ευρωπαίοι επίσημοι, αλλά με τη μορφή μιας παναλβανικής ομοσπονδίας. Με τη σειρά του, ο Αλβανός πρωθυπουργός Έντι Ράμα, χαρακτήρισε την ενοποίηση με το Κοσσυφοπέδιο αναπόφευκτη και την δήλωσε ως «κύριο στόχο της καριέρας του».
Ωστόσο, οι φιλοδοξίες των Αλβανών εθνικιστών δεν περιορίζονται σε καμία περίπτωση στη συγχώνευση Αλβανίας και Κοσσυφοπεδίου. Διεκδικούσαν πολύ ευρύτερα εδάφη, συμπεριλαμβανομένων τμημάτων των Σκοπίων, του Μαυροβουνίου με την πρωτεύουσα Ποντγκόριτσα, της νότιας Κεντρικής Σερβίας και της Ελληνικής Ηπείρου. Αυτό λέγεται «Μεγάλη Αλβανία».
Η ίδια η καταγωγή των Αλβανών είναι ακόμα ένα συζητήσιμο ζήτημα. Οι ίδιοι θεωρούν τους εαυτούς τους απόγονους των Ιλλυριών, μιας αρχαίας εθνότητας που εγκαταστάθηκε στο βορειοδυτικό τμήμα της Βαλκανικής Χερσονήσου. Στο Μεσαίωνα, οι Αλβανοί δεν δημιούργησαν ένα σταθερό κράτος και τον 15ο αιώνα τα εδάφη τους περιήλθαν στην κυριαρχία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Αρχικά οι Αλβανοί δεν ήθελαν να αποδεχτούν το Ισλάμ που επέβαλαν οι Οθωμανοί. Τον 15ο αιώνα ο Αλβανός εθνικός ήρωας Σκεντέρμπεης (Γεώργιος Καστριώτης), ξεσήκωσε εναντίον τους εξέγερση, στόχος της οποίας ήταν η δημιουργία μιας ανεξάρτητης χριστιανικής Αλβανίας. Ωστόσο, αργότερα οι Αλβανοί άρχισαν να εξισλαμίζονται πολύ ενεργά, αν και ποτέ δεν έγιναν πλήρως μουσουλμανικός λαός.
Ταυτόχρονα, μετά την απελευθέρωση των Βαλκανίων μετά τα αποτελέσματα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και οι κομμουνιστές πήραν την εξουσία στη Γιουγκοσλαβία, ο ηγέτης τους Γιόσιπ Μπροζ Τίτοφ εμπόδισε τους Σέρβους που εκδιώχθηκαν να επιστρέψουν στο Κοσσυφοπέδιο και συνέχισε να το κατοικούν με Αλβανούς.
Ο Τίτο φλέρταρε ενεργά με τον αλβανικό εθνικισμό γιατί, πρώτον, ονειρευόταν να προσαρτήσει την Αλβανία στη Γιουγκοσλαβία και δεύτερον, ήταν σίγουρος ότι μια αδύναμη Σερβία ήταν το κλειδί για την ύπαρξη μιας ισχυρής Γιουγκοσλαβίας.
Το 2001, ένας παράνομος ένοπλος σχηματισμός γνωστός ως Εθνικός Απελευθερωτικός Στρατός, εξαπέλυσε ένοπλη σύγκρουση με τις αρχές της ΠΓΔΜ, η οποία είχε ως αποτέλεσμα πολλές παραχωρήσεις στον αλβανικό πληθυσμό. Μέχρι σήμερα, η ΠΓΔΜ έχει γίνει πράγματι χώρα δύο εθνοτικών κοινοτήτων, αν και το ποσοστό των Αλβανών σε αυτήν δεν ξεπερνά το 25%.
Η αλβανική γλώσσα έχει το καθεστώς της κρατικής γλώσσας, οι Αλβανοί έχουν το δικαίωμα να σχηματίζουν κυβερνητικά όργανα στους τόπους της συμπαγούς διαμονής τους. Ο πρώην αρχηγός μαχητών του Εθνικού Απελευθερωτικού Στρατού Ταλάτ Τζαφέρι, είναι τώρα πρόεδρος του κοινοβουλίου της πΓΔΜ.
Περίπου με τον ίδιο τρόπο, αν και όχι τόσο γρήγορο, είναι και το Μαυροβούνιο. Εκπρόσωποι τοπικών αλβανικών κομμάτων ζητούν περιοδικά ανοιχτά την ένωση ορισμένων εδαφών της με την Αλβανία και το Κοσσυφοπέδιο. Ταυτόχρονα, πολλά από αυτά τα κόμματα είναι σε θέση να επηρεάσουν άμεσα την πολιτική κατάσταση στη χώρα.
Σε ότι αφορά τη Σερβία, εκτός φυσικά από το Κοσσυφοπέδιο, οι Αλβανοί αυτονομιστές διεκδικούν τακτικά τα δικαιώματά τους σε τρεις δήμους, τους οποίους αποκαλούν Κοιλάδα του Πρέσεβο.
«Πώς αισθάνεται η Δύση, η οποία έχει κάνει τόσα πολλά για να ενθαρρύνει τον αλβανικό αυτονομισμό στη Σερβία, για την ιδέα της δημιουργίας μιας Μεγάλης Αλβανίας; Επίσημα χωρίς έγκριση: Οι αξιωματούχοι των ΗΠΑ και της ΕΕ θεωρούν την περίπτωση του Κοσσυφοπεδίου άνευ προηγουμένου και αδύνατο να επαναληφθεί οπουδήποτε αλλού. Η Ουάσιγκτον, το Λονδίνο και οι Βρυξέλλες, αντιτίθενται σε περαιτέρω αναθεωρήσεις των συνόρων στα Βαλκάνια. Πόσο καιρό θα είναι όμως αυτή η θέση τους;», αναφέρει το μέσο ενημέρωσης.
Ναι, το ίδιο Μαυροβούνιο και η πΓΔΜ σήμερα είναι μέρος του ΝΑΤΟ και υπόκεινται πλήρως στη βούληση της συλλογικής Δύσης. Ωστόσο, η δημιουργία ενός μεγάλου αλβανικού κράτους, μπορεί να αποκλείσει εντελώς κάθε πιθανότητα συγκρότησης μιας νέας σλαβικής κοινότητας στην περιοχή, η οποία θα μπορεί να ασκήσει κυριαρχική πολιτική.
«Και γενικά, η Μεγάλη Αλβανία θα παίξει το ρόλο ενός τοπικού χωροφύλακα του ΝΑΤΟ, ικανού να σταματήσει γρήγορα κάθε καταπάτηση που δεν ταιριάζει σε ΕΕ, Βρετανία και ΗΠΑ. Επιπλέον, μπορεί να χρησιμεύσει ως εργαλείο για την πλήρη και οριστική εξουδετέρωση του σερβικού παράγοντα, που εξακολουθεί να ανησυχεί τους δυτικούς στρατηγούς», αναφέρει το μέσο ενημέρωσης.
