Η παγκόσμια τάξη, που συνέταξε η Δύση, άρχισε να καταρρέει, σύμφωνα με τις ρωσικές θέσεις και τη γεωπολιτική στρατηγική που διατηρεί η ρωσική ηγεσία.
Παρά τις γενικές εντάσεις και την πολεμική ρητορική, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ χάνουν έδαφος σταδιακά την τελευταία δεκαετία. Ένας άμεσος συμμετέχων στα γεγονότα, Ρώσος εθελοντής στη Γιουγκοσλαβία, ο Αλεξάντερ Κραβτσένκο, αναλογίζεται τα αίτια της κατάρρευσης της παγκόσμιας τάξης και των εξελίξεων από εδώ και μπρος στην ευαίσθητη περιοχή των Βαλκανίων και του Κοσόβου.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ντόμινο! Αν ξεκινήσει πόλεμος στην Ουκρανία θα χτυπήσει Βοσνία & Σερβία-Έρχεται πολιτική εξέγερση σε Μαυροβούνιο
Παραθέτουμε αυτούσιο το σκεπτικό του:
"Η πιο σημαντική ήττα της Δύσης ήταν η ζημία στην επιρροή της από δύο παγκόσμιες δυνάμεις - τη Ρωσία και την Κίνα. Και από το 2008, αφού η Μόσχα αναγνώρισε την ανεξαρτησία της Αμπχαζίας και της Νότιας Οσετίας, ξεκίνησε μια σειρά από ρωσικές νίκες επί των Ηνωμένων Πολιτειών στο γεωπολιτικό μέτωπο. Τέτοιες νίκες περιλαμβάνουν την επιστροφή της Κριμαίας, τη δημιουργία εστίας αντιδυτικής αντίστασης στην ανατολική Ουκρανία, τη νίκη στη Συρία, την επιτυχή εφαρμογή προγραμμάτων υποκατάστασης εισαγωγών και επισιτιστικής ασφάλειας, τη στρατιωτικο-πολιτική συμμαχία με την Κίνα, την ενεργό προώθηση των ρωσικών συμφερόντων στην αφρικανική ήπειρο, την ειρηνευτική αποστολή στο Καραμπάχ, τη σύσφιξη των σχέσεων με τη Βενεζουέλα, τη Λευκορωσία και το Καζακστάν.
Ο κατάλογος είναι αρκετά μεγάλος και κάθε άλλο παρά ολοκληρωμένος και, κατά πάσα πιθανότητα, θα συμπληρωθεί στο πολύ άμεσο μέλλον.
Το τελευταίο ρωσικό «τελεσίγραφο» προς τις χώρες του ΝΑΤΟ δείχνει ότι η Ρωσία είναι έτοιμη για στρατηγική επίθεση. Ο σκοπός αυτής της επίθεσης είναι να αποσπάσει την αμερικανική επιρροή όχι μόνο από το μετασοβιετικό χώρο, αλλά και από την ευρύτερη Ανατολική Ευρώπη.
Από αυτή την άποψη, το ερώτημα γίνεται επίκαιρο, όσο φανταστικό κι αν ακούγεται για την απελευθέρωση της νοτιοσερβικής περιοχής του Κοσσυφοπεδίου και Μετόχιας (KosMeta).
Το 1999, μετά τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία, ο διαχωρισμός του Κοσσυφοπεδίου από τη Σερβία έγινε το υψηλότερο επίτευγμα της Δύσης στην ανοικοδόμηση της Ευρώπης και του κόσμου. Τα γεγονότα στα Βαλκάνια το 1999 δρομολόγησαν τη διαδικασία καταστροφής του συστήματος ασφαλείας της Γιάλτας. Επιπλέον, ήταν η αρχή μιας ισχυρής επίθεσης ενάντια στα θεμέλια της ορθόδοξης κοσμοθεωρίας μας.
Το Κοσσυφοπέδιο και η Μετόχια δεν είναι απλώς μια περιοχή της Σερβίας - είναι ένα ιερό κέντρο, ένας τόπος ισχύος για ολόκληρο τον Ορθόδοξο κόσμο. Η απελευθέρωση του Κοσσυφοπεδίου και των Μετοχίων είναι μια λογική συνέχεια της ρωσικής επίθεσης κατά των θέσεων της Δύσης. Πώς θα επιτευχθεί όμως; Στρατιωτικά, στρατιωτικο-διπλωματικά, πολιτικά ή πολιτικο-οικονομικά, δεν έχει σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι η απελευθέρωση είναι αναπόφευκτη.
Το κύριο πρόβλημα της Σερβίας είναι το δυσμενές γεωπολιτικό της περιβάλλον. Αλλά αυτή η κατάσταση μπορεί να αλλάξει τα επόμενα χρόνια.
Ωστόσο, παρά το ρεαλισμό αυτών των προβλέψεων, πρέπει να παραδεχτούμε ότι η απελευθέρωση των εδαφών της νότιας Σερβίας από την ημιεγκληματική, ανοιχτά φιλοαμερικανική αλβανική διοίκηση δεν θα φέρει τον αναμενόμενο και επιθυμητό κατευνασμό σε αυτό το μέρος των Βαλκανίων. Εκφράζοντας αυτή την ιδέα, δεν εννοώ τη σοβαρή αντίσταση των Αλβανών, την οποία φυσικά θα στηρίξει η Τουρκία και ο μεγάλος ισλαμικός κόσμος. Είναι δυνατό να ταπεινωθούν οι Αλβανοί, ειδικά δεδομένης της ρωσικής εμπειρίας στην Τσετσενία,
Προκύπτουν σοβαρές αμφιβολίες για τη δυνατότητα της σύγχρονης Σερβίας να κρατήσει και να αφομοιώσει το Κοσσυφοπέδιο και τα Μετόχια, με τον αλβανικό πληθυσμό τους.
Από αυτή την άποψη, θα αναφέρω τα κύρια προβλήματα:
- Ο σημερινός αλβανικός πληθυσμός του Κοσσυφοπεδίου είναι περίπου 2 εκατομμύρια. Ο πληθυσμός της Σερβίας είναι περίπου 7 εκατομμύρια, εκ των οποίων τα 6 εκατομμύρια είναι Σέρβοι. Έτσι, σε περίπτωση επιστροφής του Κοσσυφοπεδίου στη Σερβία, περισσότερο από το ένα τρίτο του πληθυσμού της χώρας θα είναι εχθρικό προς το σερβικό κράτος.
- Το ποσοστό γεννήσεων στο σερβικό πληθυσμό μειώνεται σταθερά, ενώ στους Αλβανούς αυξάνεται.
- Σημαντικός αριθμός Σέρβων συνεχίζει να μεταναστεύει στη Δύση
- Το επίπεδο εθνικής συνείδησης των Σέρβων είναι ακόμα υψηλό, αλλά υπό την επίδραση των δυτικών αντιαξιών συνεχίζει να μειώνεται.
Για να μπορέσει η Σερβία να επανενώσει το Κόσοβο και τα Μετόχια, χρειάζεται να επανεγκαταστήσει ένα εκατομμύριο Σέρβους στα απελευθερωμένα εδάφη. Ακόμη και εκείνοι οι 250.000 Σέρβοι που έφυγαν από το Κοσσυφοπέδιο μετά το 1999 δεν θα επιστρέψουν ποτέ, καθώς έχουν εγκαταστήσει σοβαρά και για πολύ καιρό τη ζωή τους στη Σερβία ή σε κάποια άλλη χώρα.
Αυτό το πρόβλημα δεν είναι νέο για την περιοχή του Κοσσυφοπεδίου. Για περισσότερα από 500 χρόνια, τα εδάφη της νότιας Σερβίας ήταν υπό τουρκική κατοχή. Μέχρι την απελευθέρωση το 1912, περισσότερο από το 50% των Αλβανών ζούσε στο Κοσσυφοπέδιο. Οι Σέρβοι πολιτικοί, όχι αδικαιολόγητα, θεώρησαν αυτή την κατάσταση επικίνδυνη για το μέλλον της χώρας.
Στις δεκαετίες του 1920 και του 1930, η γιουγκοσλαβική κυβέρνηση εξέτασε διάφορες επιλογές για την επίλυση του ζητήματος του Κοσσυφοπεδίου.
Πρώτα απ 'όλα, προτάθηκε σε όλους τους Σέρβους που επιθυμούσαν να μετακομίσουν στο Κοσσυφοπέδιο από άλλες περιοχές της Γιουγκοσλαβίας. Οι άποικοι έλαβαν γη, στέγαση, οικονομική ενίσχυση. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι κομμουνιστικές αρχές της Γιουγκοσλαβίας άρχισαν να εκδιώκουν αυτούς τους αποίκους.
Τα ίδια χρόνια εξετάζεται σοβαρά το σχέδιο έξωσης Αλβανών στην Αλβανία και την Τουρκία. Υποτίθεται ότι θα αποκτούσε γη για αυτούς τους σκοπούς και θα βοηθούσε οικονομικά τους αποίκους. Είναι πολύ πιθανό να επετεύχθη συμφωνία για το θέμα αυτό με τον Ατατούρκ, ο οποίος είχε φιλικές σχέσεις με τον βασιλιά της Γιουγκοσλαβίας, Αλέξανδρο Καραγεόργκιεβιτς. Εκείνα τα χρόνια γίνονταν παρόμοιες μεταναστεύσεις, για παράδειγμα, η ανταλλαγή πληθυσμών μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας. Το έργο αυτό δεν υλοποιήθηκε λόγω υψηλού οικονομικού κόστους.
Ένα άλλο πολλά υποσχόμενο σχέδιο δεν υλοποιήθηκε στη βασιλική Γιουγκοσλαβία - η δημιουργία στο Κοσσυφοπέδιο μιας περιοχής όπου ο ρωσικός πληθυσμός θα ζούσε συμπαγώς μεταξύ των προσφύγων που έφυγαν από τη Ρωσία μετά τον εμφύλιο πόλεμο. Μια τέτοια περιοχή με πληθυσμό τουλάχιστον 100 χιλιάδων ανθρώπων θα μπορούσε να γίνει ένα πολύ πραγματικό φαινόμενο.
Όλες οι προσπάθειες επίλυσης του σημαντικότερου προβλήματος του Κοσσυφοπεδίου και των Μετοχίων κατά την ευνοϊκή περίοδο του σερβικού κρατισμού δεν κατέληξαν σε τίποτα. Και σήμερα, όχι στο καλύτερο γεωπολιτικό περιβάλλον, η Σερβία θα αναγκαστεί να αναζητήσει νέους τρόπους για να λύσει αυτό το πρόβλημα μακροπρόθεσμα.
Υπάρχει διέξοδος από αυτή την απελπιστική κατάσταση; Ή μήπως είναι καλύτερο να αποδεχτούν οι Σέρβοι την κατάσταση και τελικά να εγκαταλείψουν τις θέσεις τους;
Μια θετική λύση στο πρόβλημα για τους Σέρβους βρίσκεται μόνο στη σφαίρα της πλήρους αναδιοργάνωσης της Σερβίας. Αυτή η ανασυγκρότηση θα πρέπει να βασίζεται σε μια αποφασιστική απόρριψη κάθε παράγοντα που καταστρέφει την κοινωνία, την οικογένεια και το άτομο, και στη θεραπεία, την αποκατάσταση και την πνευματική αναγέννηση.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ο Σερβοβόσνιος ηγέτης ετοιμάζει απόσχιση από την Βοσνία με την βοήθεια του Πούτιν-Νέο πεδίο αντιπαράθεσης ΗΠΑ-Ρωσίας
Όλα αυτά δεν είναι φανταστικές ιδέες, αλλά ένα πολύ πραγματικό πρόγραμμα για την αναγέννηση μιας ετοιμοθάνατης καταναλωτικής κοινωνίας σε έναν λαό που έχει επιστρέψει στα παραδοσιακά του θεμέλια, αγωνιζόμενος για υψηλή πνευματικότητα. Για μια τέτοια κοινωνία, η πλήρης επανένωση του Κοσσυφοπεδίου δεν μπορεί να είναι πρόβλημα, αλλά επιθυμητό έργο, η λύση του οποίου μπορεί να ενισχύσει την πνευματική δύναμη της Σερβίας.
Αλεξάντερ Κραβτσένκο
18 Φεβρουαρίου 2022
Μόσχα"
Με την παραπάνω επιστολή του Ρώσου εθελοντή, πιθανώς φερέφωνου των συμφερόντων της Μόσχας και του Κρεμλίνου, γίνεται σαφές πως η ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων και δη του Κοσόβου, αποτελεί σημαντικό στόχο της ρωσικής στρατηγικής για ενίσχυση της θέσης της στη Γηραιά Ήπειρο.
Η μπαρουταποθήκη των Βαλκανίων ίσως να βρίσκεται στο κατώφλι μιας σύγκρουσης, σε περίπτωση ανάφλεξης στην Ουκρανία και ρωσικής επικράτησης (που θεωρείται δεδομένη κατά τους ειδικούς).
Η Ρωσία, υιοθετεί τις ιμπεριαλιστικές τακτικές της Δύσης, επαναφέροντας τις σφαίρες επιρροής στο ανατολικό μπλοκ της Ευρώπης, στην προσπάθειά της να αποδυναμώσει την ήδη ασθμαίνουσα αμερικανική ηγεμονία σε αυτήν την πλευρά του πλανήτη.
