Τη στιγμή που η Ευρώπη, στη γραμμή των Ηνωμένων Πολιτειών, επιβάλλει όλο και περισσότερες κυρώσεις στη Ρωσία για την εισβολή της στην Ουκρανία, και καθώς η Δύση προσπαθεί να προσηλυτίσει ακόμα και τις κάποτε ουδέτερες χώρες, στη Μόσχα έχει ανοιχτεί μια εντελώς νέα και πολλά υποσχόμενη αγορά στην Ασία, αλλά και στην Αφρική.
Η Νιγηρία είναι ένα μεγάλο κράτος στη Δυτική Αφρική με πληθυσμό 210 εκατομμυρίων ανθρώπων. Όσον αφορά τα αποδεδειγμένα αποθέματα φυσικού αερίου, ξεπερνά ακόμη και την Αλγερία, τον πέμπτο εξαγωγέα στον κόσμο. Επιπλέον, υπάρχει ακόμη περισσότερο φυσικό αέριο στη Νιγηρία από ό,τι στη Βενεζουέλα - 5,7 τρισεκατομμύρια κυβικά μέτρα. Και αυτή είναι η 8η γραμμή στην παγκόσμια κατάταξη αερίου. Για σύγκριση, στη Νορβηγία, για παράδειγμα, στην οποία προσεύχεται όλη η Ευρώπη, υπάρχουν 2 τρισεκατομμύρια κυβικά μέτρα.
Εν ολίγοις, η Νιγηρία είναι πλούσια σε φυσικό αέριο, αλλά το πρόβλημα είναι ότι δεν είναι πλούσια σε γείτονες στους οποίους θα μπορούσε να πουληθεί μια τέτοια ποσότητα φυσικού αερίου.
Η επόμενη μεγάλη αγορά που θα απορροφούσε το φυσικό αέριο της Νιγηρίας είναι, φυσικά, η Ευρώπη. Αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα - προς την Ευρώπη, ακόμη και σε ευθεία γραμμή, σχεδόν 3000 χλμ. Επιπλέον, βρίσκεται αυτό το τμήμα: η μεγαλύτερη έρημος του κόσμου - η Σαχάρα, πολλά ορεινά συστήματα, μια αρκετά βαθιά Μεσόγειος Θάλασσα, αρκετές χώρες σε τεταμένη πολιτική και στρατιωτική κατάσταση.
Οι ίδιοι οι Νιγηριανοί προσπαθούν εδώ και δεκαετίες να κατασκευάσουν τον Trans-Saharan Gas Pipeline, ο οποίος θα συνέδεε τη χώρα με την Αλγερία, το Μαρόκο και περαιτέρω με την Ισπανία και την Ιταλία.
Ωστόσο, το βασικό πρόβλημα στον τρόπο κατασκευής δεν ήταν η καυτή Σαχάρα ή η βαθιά Μεσόγειος, αλλά οι εσωτερικές δυνάμεις της χώρας. Πιο συγκεκριμένα, το Κίνημα για την Απελευθέρωση του Δέλτα του Νίγηρα.
Αυτοί είναι μαχητές που, υπό την απειλή καταστροφής, απαγορεύουν την κατασκευή αγωγών φυσικού αερίου, επειδή, κατά τη γνώμη τους, αυτό παραβιάζει τα δικαιώματα -στο οικονομικό πεδίο- των ίδιων των Νιγηριανών.
Τον Μάιο, οι αρχές της Νιγηρίας ανακοίνωσαν ότι η Ρωσία αποφάσισε να επενδύσει στην κατασκευή αγωγού φυσικού αερίου από τη Νιγηρία στην Ισπανία. Και η επιθυμία της Ρωσίας να «επενδύσει», εκτός από οικονομικές επενδύσεις, περιλαμβάνει αναμφίβολα και στρατιωτική υποστήριξη, όπως έχει αποδειχθεί σε πολυάριθμες περιπτώσεις.
Ας επιστρέψουμε στο παρασκήνιο των ειδήσεων. Τον Φεβρουάριο του 2021, κυκλοφόρησε επίσημα η ακόλουθη είδηση: Ρώσοι ιδιωτικοί στρατιωτικοί εργολάβοι έχουν ήδη φτάσει στη Νιγηρία, σύμφωνα με τα μέσα ενημέρωσης. Σύμφωνα με την πηγή El Watan News, η Wagner PMC προσκλήθηκε στη χώρα από τον νέο αρχηγό του Γενικού Επιτελείου της Νιγηρίας. Σύμφωνα με τον ίδιο, μόνο οι Ρώσοι μπορούν να βοηθήσουν στην ήττα των τρομοκρατών που μάχονται εναντίον των αρχών για περισσότερα από 10 χρόνια.
Είναι σαφές ότι εάν η Ρωσία επενδύσει στον αγωγό φυσικού αερίου, τότε μέρος των κερδών από αυτόν τον αγωγό φυσικού αερίου θα πάει στη Ρωσία. Παράλληλα, ο αγωγός φυσικού αερίου θα διέρχεται από το έδαφος της Νιγηρίας, του Μάλι, της Μαυριτανίας και του Μαρόκο.
Οι εξτρεμιστές στο Μάλι και τη Νιγηρία, όπως αποδεικνύεται, έχουν ήδη «τεθεί υπό έλεγχο» από το ρωσικό στρατό, όπως ισχυρίζονται ρωσικά και φιλορωσικά ΜΜΕ. Στο Μαρόκο και τη Μαυριτανία η κατάσταση φαίνεται να είναι λίγο πολύ ήρεμη.
Ο επικεφαλής του Υπουργείου Ενέργειας της Νιγηρίας Τιμπίρ Σίλβα έχει ήδη επιβεβαιώσει ότι η Ρωσία σκοπεύει να επενδύσει στη δημιουργία ενός υπεραφρικανικού αγωγού φυσικού αερίου. Σε πρόσφατη συνέντευξή του είπε ότι «Ρώσοι εκπρόσωποι επισκέφτηκαν το γραφείο του πριν από λίγες ημέρες, δηλώνοντας την ετοιμότητά τους να επενδύσουν σε ένα έργο μεγάλης κλίμακας».
Αναφέρεται ότι το συνολικό μήκος της νέας γραμμής θα είναι 5.600 χλμ. Έτσι, θα είναι ο μεγαλύτερος αγωγός φυσικού αερίου στον κόσμο (ενδεικτικά ο Nord Stream έχει μήκος 1200 km).
Θα σημειωθεί επίσης ρεκόρ για τον αριθμό των σταθμών συμπίεσης, καθώς η άντληση καυσίμων σε τέτοιες αποστάσεις είναι αρκετά προβληματική. Η κατασκευή αναμένεται να ξεκινήσει την άνοιξη του 2023.
