Ενώ, έχει δείξει και την κατά κράτος επικράτηση της ελληνικής «εφεύρεσης» του Freddo Espresso και Capuccino απέναντι στους ιταλικούς καφέδες. Τώρα όμως θα βρει... απέναντι τους Έλληνες ακολούθους του καθώς στην τελευταία λίστα που ανάρτησε, τα ελληνικά φαγητά είναι σε πολύ χαμηλή θέση.
Η συγκεκριμένη λίστα αφορά στα κορυφαία Street Foods του κόσμου και η πρώτη ελληνική παρουσία που βρίσκει κανείς είναι το κοντοσούβλι στην 19η θέση. «Είναι ένα παραδοσιακό πιάτο που αποτελείται από μεγάλα κομμάτια χοιρινού κρέατος μαριναρισμένα σε μείγμα βοτάνων και μπαχαρικών, στη συνέχεια σουβλισμένα και μαγειρεμένα αργά σε ψησταριά, σαν γύρο ή σουβλάκι. Η μαρινάδα περιέχει συστατικά όπως σκόρδο, ρίγανη, θυμάρι, δεντρολίβανο, πάπρικα, ελαιόλαδο, χυμό λεμονιού και κόκκινο κρασί.
Μετά το μαρινάρισμα, το κρέας περνάει σε ένα μεγάλο σουβλάκι και ψήνεται σε ανοιχτή φωτιά, που έχει σαν αποτέλεσμα την πλούσια και γευστική εξωτερική κρούστα με ζουμερό, τρυφερό εσωτερικό. Το μαγειρεμένο κρέας σερβίρεται συνήθως σε χοντρές φέτες, συχνά συνοδεύεται από πίτα, σάλτσα τζατζίκι και χωριάτικη σαλάτα, μεταξύ άλλων πιθανών συνοδευτικών. Παραδοσιακά παρασκευαζόταν για το Πάσχα, αλλά σήμερα βρίσκεται στα μενού των ελληνικών ταβερνών καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου» γράφει το Taste Atlas.
Λίγο χαμηλότερα, στην 23η θέση είναι ο δημοφιλέστατος γύρος. «Ο γύρος είναι ένα από τα πιο δημοφιλή ελληνικά πιάτα του δρόμου, που αποτελείται από κρέας όπως χοιρινό και κοτόπουλο (στην Ελλάδα) ή αρνί και μοσχάρι (δημοφιλές σε άλλες χώρες) μαγειρεμένο σε κάθετη σούβλα. Το κρέας κόβεται σε λεπτές φέτες και στη συνέχεια τοποθετείται συνήθως σε πίτα μαζί με σάλτσες όπως τζατζίκι και λαχανικά όπως ντομάτες, κρεμμύδια, μαρούλι και αγγούρια.
Ορισμένοι πιστεύουν ότι ο γύρος προήλθε από την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, όταν οι στρατιώτες του σούβλιζαν το κρέας στα σπαθιά τους και το μαγείρευαν πάνω από τη φωτιά. Άλλοι υποστηρίζουν ότι ο γύρος εισήχθη στην Ελλάδα το 1922, με τους πρόσφυγες από την Κωνσταντινούπολη και τη Σμύρνη. Πολλοί από τους πρόσφυγες έγιναν έμποροι και άνοιξαν τα μαγαζιά τους με μικροσκοπικές τρύπες στον τοίχο, όπου πωλούνταν ο γύρος. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο γύρος απέκτησε μεγάλη δημοτικότητα και εξαπλώθηκε στην Ευρώπη, την Αυστραλία και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Σήμερα, ο γύρος είναι γνωστός ως μία από τις πιο δημοφιλείς ποικιλίες φαγητού του δρόμου σε όλο τον κόσμο».
Τα υπόλοιπα ελληνικά street food που βρίσκονται στη λίστα είναι το σουβλάκι που συναντάται στην 55η θέση και το κοκορέτσι στη 96η θέση.
Το κορυφαίο street food στο Taste Atlas
Στην κορυφή της σχετικής λίστας είναι ένα φαγητό από την Αλγερία που ονομάζεται Garantita. Σύμφωνα με το Taste Atlas, είναι ένα δημοφιλές αλγερινό φαγητό του δρόμου που καταναλώνεται ως σνακ και παρασκευάζεται ως ένα είδος κέικ ή τάρτας. Η ζύμη παρασκευάζεται με συνδυασμό αλεύρου από ρεβίθια, λάδι, μπαχαρικά και νερό. Στη συνέχεια καλύπτεται με χτυπημένο αυγό και ψήνεται στο φούρνο μέχρι να αποκτήσει ένα χρυσοκάστανο χρώμα στην κορυφή. Η γκαραντίτα σερβίρεται συνήθως ζεστή, αλειμμένη με χαρίσα και κύμινο. Πιστεύεται ότι το όνομα αυτού του σνακ δρόμου προέρχεται από το ισπανικό caliantetorta.
Στην δεύτερη θέση είναι το κινέζικο Guotie που ουσιαστικά είναι μια τηγανητή ποικιλία του κινέζικου ζυμαρικού jiaozi. Είναι ένα βορειοκινέζικο ζυμαρικό που συνήθως γεμίζεται με χοιρινό κιμά, κινέζικο λάχανο, κρεμμυδάκια, τζίντζερ, κρασί ρυζιού και σησαμέλαιο. Αν και η πρώτη γνωστή αναφορά για τα goutie χρονολογείται από τη δυναστεία Song, σήμερα είναι ένα δημοφιλές φαγητό του δρόμου, που τρώγεται συχνά ως σνακ ή ορεκτικό, συνήθως συνοδευόμενο από μια σάλτσα.
Τέλος, την τρίτη θέση καταλαμβάνει ένα φαγητό από την Ινδονησία, το Siomay. Αποτελείται από κωνικά ζυμαρικά ψαριού στον ατμό, αυγά, πατάτες, λάχανο, τόφου και πεπόνι. Αφού αχνιστούν, όλα τα συστατικά συγκεντρώνονται σε ένα πιάτο, κόβονται σε κομμάτια σε μέγεθος μπουκιάς και περιχύνονται γενναιόδωρα με μια πικάντικη σάλτσα. Η τελευταία πινελιά στο πιάτο είναι μια σταγόνα γλυκιάς σάλτσας σόγιας, μαζί με μια σταγόνα χυμό λάιμ. Το Siomay προέρχεται από το κινεζικό shumai και πιστεύεται ότι προέρχεται από Κινέζους μετανάστες που ήρθαν στην Ινδονησία κατά την ολλανδική αποικιακή περίοδο.
