Είναι γνωστό ότι σχεδόν σε όλο τον κόσμο, οι κάρτες και οι εφαρμογές μέσω κινητών είναι ο τρόπος πληρωμής τον οποίο θέλουν να επιβάλλουν κυβερνήσεις και τράπεζες.
Ωστόσο, πουθενά αλλού ανά την υφήλιο δεν είναι πιο εμφανής η μετάβαση από τα μετρητά σε μια cashless οικονομία από ότι στην Σουηδία. Η Τράπεζα της Σουηδίας σημειώνει ότι η ποσότητα των μετρητών η οποία κυκλοφορεί στην χώρα έχει μειωθεί στο μισό από το 2007.
Εν μέρει αυτό οφείλεται σε έναν μοναδικό σουηδικό νόμο ο οποίος δίδει προτεραιότητα στην «ελευθερία των συμβάσεων» έναντι οιασδήποτε νομικής υποχρέωσης αποδοχής μετρητών.
Με άλλα λόγια, εναπόκειται στις επιχειρήσεις, συμπεριλαμβανομένων των τραπεζών, εάν θα δέχονται μετρητά ή όχι. Τα μέσα μαζικής μεταφοράς, τα καταστήματα και οι υπηρεσίες συνήθως δεν δέχονται μετρητά ως πληρωμή και δεν υπάρχει υποδομή για πληρωμή στο ταμείο.
Για τους τεχνολογικά καταρτισμένους Σουηδούς, η οικονομία χωρίς μετρητά είναι γρήγορη και βολική. Αλλά για τους ανθρώπους που εξακολουθούν να εξαρτώνται από τα μετρητά, η ζωή γίνεται όλο και πιο δύσκολη.
Πρόσφατη έρευνα του ιστότοπου The Conversation δεικνύει ότι η μετάβαση αυτή δεν είναι εύκολη για πολλούς. Οι ερωτηθέντες απάντησαν ότι ζουν σε συνθήκες εξάρτησης από τα μετρητά λόγω φτώχειας, επειδή δεν έχουν πιστωτική κάρτα ή δεν μπορούν να αντέξουν – οικονομικά ή τεχνικά/ψυχολογικά – την ψηφιακή τεχνολογία.
Αν και είναι δύσκολο να μετρηθεί πόσοι ακριβώς άνθρωποι εξαρτώνται από τα μετρητά, οι ηλικιωμένοι, ιδιαίτερα, δυσκολεύονται να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους ψηφιακά.
Ορισμένοι από του ερωτηθέντες χρήστες μετρητών ήσαν άστεγοι ή είχαν προβλήματα ψυχικής υγείας, ενώ άλλοι διαβιούν με πολύ χαμηλό εισόδημα. Ωστόσο τα εμπόδια που αντιμετωπίζουν είναι τόσο πρακτικά όσο και πολιτισμικά. Αισθάνονται ως παραβάτες, υποτιμημένοι και αποκλεισμένοι από την συμμετοχή τους σε ένα μεγάλο και κρίσιμο μέρος της καθημερινής ζωής στην σκανδιναβική χώρα.
Για παράδειγμα μπορούν να αγοράζουν είδη πρώτης ανάγκης και να πηγαίνουν σε καφετέριες χωρίς έξοδα, αλλά δεν μπορούν να πληρώσουν για στάθμευση ή λογαριασμούς χωρίς βοήθεια. Υπάρχει μια αίσθησις μοναξιάς, απώλειας της κοινότητας και της ανθρώπινης σύνδεσης από τότε που επεβλήθη η ψηφιακή οικονομία.
Όπως δήλωσε ένας εκ των ερωτηθέντων: «Δεν είναι μόνο η έλλειψη μετρητών. Αισθάνομαι ότι οι άνθρωποι έχουν εξαφανιστεί. Ζούμε σαν ρομπότ, κάνουμε κλικ εδώ, κάνουμε κλικ εκεί. Η ψηφιοποίηση έχει κάνει τους ανθρώπους μοναχικούς».
