Μια μεγάπτερη φάλαινα προκειμένου να ζευγαρώσει διένυσε περισσότερα από 13.000 χιλιόμετρα από τη Νότια Αμερική μέχρι την Αφρική, τη μεγαλύτερη απόσταση που έχει καταγραφεί ποτέ για μια μεμονωμένη φάλαινα.
Σε νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Royal Society Open Science καταγράφεται η πορεία μιας αρσενικής μεγάπτερης φάλαινας, που εντοπίστηκε αρχικά κοντά στις ακτές της Κολομβίας και σχεδόν μια δεκαετία αργότερα κοντά στη Ζανζιβάρη της Αφρικής, έχοντας περάσει από τον Ειρηνικό Ωκεανό στον Ινδικό, μέσω του Ατλαντικού.
Ο συν-συγγραφέας της μελέτης Τεντ Τσίζμαν, βιολόγος φαλαινών με έδρα το Πανεπιστήμιο Southern Cross, δήλωσε ότι η απόσταση που διανύθηκε ήταν ασυνήθιστη – σχεδόν διπλάσια από την τυπική μετανάστευση – και υποδηλώνει ότι η φάλαινα κατέληξε πολύ έξω από τη συνήθη περιοχή και πληθυσμιακή της ομάδα.
Η αρσενική μεγάπτερη φάλαινα που παρατηρήθηκε στον Κόλπο του Τριμπουγκά στην Κολομβία, στον Ειρηνικό Ωκεανό, στις 10 Ιουλίου 2013 (a), πιο βόρεια, στα ανοιχτά της Μπαχία Σολάνο της Κολομβίας στις 13 Αυγούστου 2017 (b) και στο κανάλι της Ζανζιβάρης στις 22 Αυγούστου 2022 (c)
Η ανακάλυψη κατέστη δυνατή χάρη στο Happywhale, μια πλατφόρμα που συνίδρυσε ο Τσίζμαν, η οποία επέτρεψε στους ερευνητές και τους παρατηρητές φαλαινών να καταγράφουν θεάσεις και στη συνέχεια να αναγνωρίζουν μεμονωμένες φάλαινες από τα πτερύγιά τους, χρησιμοποιώντας μια τροποποιημένη μορφή αναγνώρισης προσώπου.
Η ουρά μιας φάλαινας, ή το «αποτύπωμα πτερυγίου» όπως αποκαλείται, είναι τόσο μοναδικό και αναγνωρίσιμο όσο ένα δακτυλικό αποτύπωμα. Η κάθε ουρά φάλαινας έχει τα δικά της διαφορετικά σχέδια, χρωματισμούς και σημάδια.
Η επιστήμονας φαλαινών Δρ. Βανέσα Πιρότα, η οποία δεν συμμετείχε στη μελέτη, δήλωσε στον Guardian ότι «υπάρχουν πολλά που δεν ήταν ακόμη γνωστά για τις φάλαινες. Είναι πάντα υπέροχο και αναζωογονητικό να ακούω αυτές τις συναρπαστικές ιστορίες που τεκμηριώνονται στην επιστημονική βιβλιογραφία».
«Δεν τηρούν το σενάριο»
Η Πιρότα είναι συγγραφέας του βιβλίου «Humpback Highway» (Η Λεωφόρος των Μεγάπτερων), το οποίο πήρε τον τίτλο του από τη μεταναστευτική διαδρομή των τοπικών πληθυσμών φαλαινών κατά μήκος των ανατολικών και δυτικών ακτών της Αυστραλίας. «Έρχονται στα νερά της Αυστραλίας γενικά για να αναπαραχθούν ή να γεννήσουν. Και στη συνέχεια θα επιστρέψουν και θα μεταναστεύσουν προς τα νότια ύδατα για να τραφούν», δήλωσε.
Η δική της έρευνα παρακολούθησης μίας μεγάπτερης φάλαινας, έδειξε ότι οι συχνά «δεν τηρούν το σενάριο». «Μερικές φορές, αντί να κατευθυνθεί προς τις ανατολικές ακτές της Αυστραλίας, πήγαινε προς τη Νέα Ζηλανδία».
Οι ερευνητές δεν γνωρίζουν ακόμη αν η νέα τεχνολογία αποκαλύπτει περισσότερα για τις υπάρχουσες κινήσεις των φαλαινών ή αν τα ασυνήθιστα μοτίβα αντανακλούν ένα μεταβαλλόμενο περιβάλλον λόγω της κλιματικής αλλαγής.
