Εν αναμονή των αντιποίνων από το Ισραήλ κατά του Ιράν ως απάντηση στις επίθεση με βαλλιστικούς πυραύλους την περασμένη εβδομάδα, ολοένα και αυξάνονται οι φόβοι πως στόχος θα μπορούσαν να είναι οι πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν. Ωστόσο, σε δημοσίευμά τους οι New York Times αναφέρουν ότι το σενάριο αυτό δεν είναι και πολύ πιθανό.
Όπως αναφέρει το δημοσίευμα, πριν από δύο χρόνια, δεκάδες ισραηλινά μαχητικά αεροσκάφη βρυχηθήκαν πάνω από τη Μεσόγειο Θάλασσα, προσομοιώνοντας ένα χτύπημα στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν, μια άσκηση που οι ισραηλινές αμυντικές δυνάμεις διαφήμιζαν ανοιχτά ως άσκηση «πτήσεων μεγάλης εμβέλειας, εναέριου ανεφοδιασμού και πλήγματος μακρινών στόχων». Ο σκοπός της άσκησης δεν ήταν απλώς να εκφοβίσει τους Ιρανούς. Σχεδιάστηκε επίσης για να στείλει ένα μήνυμα στην κυβέρνηση Μπάιντεν: η ισραηλινή αεροπορία εκπαιδεύτηκε για να διεξάγει την επιχείρηση μόνη της, παρόλο που οι πιθανότητες επιτυχίας θα ήταν πολύ μεγαλύτερες εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες συμμετείχαν στην επίθεση.
Σε συνεντεύξεις, πρώην και νυν ανώτεροι Ισραηλινοί αξιωματούχοι είχαν αμφιβολίες σχετικά με το εάν η χώρα έχει την ικανότητα να προκαλέσει σημαντική ζημιά στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν. Ωστόσο, τις τελευταίες ημέρες, οι αξιωματούχοι του Πενταγώνου αναρωτιούνται αθόρυβα αν οι Ισραηλινοί ετοιμάζονται τελικά για ένα τέτοιο μεγάλο χτύπημα έστω και μόνοι τους, αφού κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι αυτή είναι η κατάλληλη στιγμή για κάτι τέτοιο.
Ωστόσο, ανώνυμοι αξιωματούχοι υποστήριξαν στους New York Times ότι προς το παρόν το Ισραήλ είναι πιθανό να επικεντρωθεί σε στρατιωτικές βάσεις, ή σε στόχους πληροφοριών ή ηγεσίας. Τα πυρηνικά φαίνεται πως αποτελούν στόχοι για αργότερα, εάν οι Ιρανοί αντεπιτεθούν.
Το δημοσίευμα αναφέρει ότι υπάρχει μια αυξανόμενη έκκληση στο εσωτερικό του Ισραήλ, που επαναλαμβάνεται από ορισμένους στις Ηνωμένες Πολιτείες, να εκμεταλλευτούν τη στιγμή - αφού ολοένα και αυξάνονται οι φωνές που λένε ότι το Ιράν βρίσκεται στο κατώφλι παραγωγής πυρηνικής βόμβας. Ενώ μεγάλο μέρος της δημόσιας συζήτησης έχει επικεντρωθεί στο γεγονός ότι το Ιράν θα μπορούσε σχεδόν σίγουρα να αυξήσει τον εμπλουτισμό ουρανίου για να παράγει βόμβες μέσα σε λίγες εβδομάδες, το πιο πιθανό είναι ότι θα χρειαστούν μήνες ή ίσως περισσότερο από ένα χρόνο μέχρι οι Ιρανοί μηχανικοί παραδώσουν ένα τέτοιο όπλο.
Αμερικανοί αξιωματούχοι, ξεκινώντας από τον Αμερικανό πρόεδρο, Τζο Μπάιντεν, ξεκίνησαν μια εκστρατεία για να απομακρύνουν τέτοια χτυπήματα από το τραπέζι, λέγοντας ότι πιθανότατα θα ήταν αναποτελεσματικά και θα μπορούσαν να βυθίσουν την περιοχή σε πόλεμο πλήρους κλίμακας. Η Ουάσιγκτον προσπαθεί τα τελευταία 15 χρόνια να προάγει εναλλακτικές, τη διπλωματία, τις δολιοφθορές και τις κυρώσεις, όχι όμως τις βόμβες, και έχει εμπόδισε ενεργά το Ισραήλ από το να αποκτήσει τα όπλα που θα χρειαζόταν για να καταστρέψει μια άλλη εγκατάσταση φυγοκέντρησης.
Το δημοσίευμα αναφέρει ότι για πολλά χρόνια, το Ισραήλ δεν είχε πραγματικό σχέδιο για να επιτεθεί στο πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, αντ' αυτού εστίαζε στη Χεζμπολάχ, έως ότου ο Ναφτάλι Μπένετ έγινε πρωθυπουργός το 2021. Ο Μπένετ, ο οποίος αύξησε τις εκκλήσεις του τις τελευταίες ημέρες να χτυπηθεί το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, γρήγορα «παρήγγειλε νέες ασκήσεις για την προσομοίωση πτήσης μεγάλων αποστάσεων προς το Ιράν και να διατεθούν νέοι πόροι στις προετοιμασίες».
«Ο πυρηνικός στόχος είναι ένας πολύ δύσκολος στόχος», δήλωσε ο στρατηγός Frank McKenzie, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για τα πολεμικά σχέδια του Ιράν όταν διοικούσε την Κεντρική Διοίκηση των Ηνωμένων Πολιτειών. «Υπάρχουν πολλές άλλες εναλλακτικές λύσεις σε αυτόν τον στόχο», είπε, προσθέτοντας ότι πολλές από αυτές -- συμπεριλαμβανομένης της ενεργειακής υποδομής -- θα ήταν ευκολότερο να εκτελεστούν.
Οι επόμενες κινήσεις του Ιράν
Είτε όμως το Ισραήλ χτυπήσει τις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν είτε όχι, υπάρχουν νέοι λόγοι ανησυχίας για το πυρηνικό μέλλον του.
Η πρώτη ανησυχία είναι ότι ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Άντονι Μπλίνκεν έχει επανειλημμένα υποστηρίξει τις τελευταίες εβδομάδες, ότι η Ρωσία μοιράζεται τεχνολογικά θέματα με το Ιράν για τα πυρηνικά. Αξιωματούχοι περιγράφουν τη βοήθεια ως «τεχνική βοήθεια» και λένε ότι δεν υπάρχουν στοιχεία ότι παρέχει στο Ιράν το υλικό που χρειάζεται για να κατασκευάσει μια κεφαλή. Όμως, έως ότου ξέσπασε ο πόλεμος στην Ουκρανία, η Ρωσία είχε συνεργαστεί με τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη για να περιορίσει το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα, ακόμη και να συμμετάσχει στις διαπραγματεύσεις του 2015 στο πλευρό των δυτικών εθνών. Τώρα, εάν οι αμερικανικές αναφορές είναι σωστές, η ανάγκη της Ρωσίας για ιρανικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη και άλλα όπλα σημαίνει ότι θα μπορούσε να επιταχύνει την πρόοδο του Ιράν προς την κατασκευή πυρηνικής συσκευής.
Η δεύτερη ανησυχία είναι ότι η ζημιά που προκλήθηκε στη Χεζμπολάχ τις τελευταίες εβδομάδες, συμπεριλαμβανομένου του αποκεφαλισμού της ηγεσίας της, θα μπορούσε να κάνει το Ιράν να αισθάνεται ευάλωτο. Δεν μπορεί πλέον να υπολογίζει στην ικανότητα της τρομοκρατικής ομάδας να χτυπήσει το Ισραήλ. Η κίνηση για την απόκτηση πυρηνικού όπλου μπορεί να γίνει ο μόνος πραγματικός τρόπος για να αποτρέψει το Ισραήλ.
Και τέλος, η τρίτη ανησυχία είναι ότι το ιρανικό πρόγραμμα θα γίνει πιο δύσκολο να χτυπηθεί. Πριν από αρκετά χρόνια, υπό το άγρυπνο βλέμμα των αμερικανικών και ισραηλινών δορυφόρων, το Ιράν άρχισε να σκάβει ένα τεράστιο δίκτυο σήραγγας ακριβώς νότια του Natanz. Δεν είναι ακόμη σε λειτουργία. Στο παρελθόν -- όταν το Ισραήλ κατέστρεψε μη ολοκληρωμένους ακόμη πυρηνικούς αντιδραστήρες στο Ιράκ το 1981 και στη Συρία το 2007 -- ήταν ακριβώς η στιγμή που επέλεξε να πραγματοποιήσει προληπτικές επιθέσεις.
