Εικόνες και βίντεο επιβεβαίωσαν ότι ο Ιρανός πρόεδρος και οι συνεργάτες του επέβαιναν σε ελικόπτερο Bell 212 αμερικανικής κατασκευής.
Δεν είναι σαφές πόσα άτομα βρίσκονταν στο ελικόπτερο του προέδρου του Ιράν, συμπεριλαμβανομένου του πληρώματος πτήσης και του πιθανού προσωπικού ασφαλείας.
Το Bell 212
Το Bell 212 Twin Huey (επίσης γνωστό ως Διπλό Δύο Δώδεκα) είναι ένα μέσο πολιτικό ελικόπτερο το οποίο πέταξε πρώτη φορά το 1968. Το Bell 212 έχει διαμόρφωση 15 θέσεων, με ένα πιλότο και 14 επιβάτες. Σε διαμόρφωση μεταφοράς φορτίου έχει εσωτερική χωρητικότητα 6.23 m³, ενώ μπορεί να μεταφέρει εξωτερικό φορτίο έως 2,268 κιλά.
Αρχικά κατασκευαζόταν από την Bell Helicopter στο Φορτ Γουόρθ του Τέξας. Το 1988 η παραγωγή του μεταφέρθηκε στο Μιραμπέλ του Κεμπέκ, μαζί με την παραγωγή όλων των πολιτικών ελικοπτέρων της Bell, μετά την έναρξη της εκεί γραμμής παραγωγής το 1986
Βασισμένο σε μία μεγεθυνμένη άτρακτο από Bell 205, το Bell 212 αρχικά αναπτύχθηκε για τις Καναδικές ένοπλες δυνάμεις με τον κωδικό CUH-1N, ο οποίο αργότερα άλλαξε σε CH-135. Η αρχική παραγγελία για τον Καναδά αφορούσε 50 μονάδες, με μία επιλογή για ακόμα 20. Την ίδια περίοδο οι Αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις παρήγγηλαν 141 ελικόπτερα, με τον κωδικό UH-1N.
Από το 1971, το 212 αναπτύχθηκε για μία πλειάδα εμπορικών εφαρμογών. Μία από τις πρώτες χρήσεις του ελικοπτέρου ήταν η υποστήριξη εξέδρων άντλησης πετρελάιου, από την Νορβηγική εταιρεία CHC Helicopter.Σήμερα το 212 χρησιμοποιείται για δασικές επιχειρήσεις, θαλάσσια έρευνα και διάσωση καθώς και εφοδιασμός αποστολών στον Αρκτικό Κύκλο.
Το κύριο στροφείο του 212 κινείται από δύο κινητήρες Pratt & Whitney Canada PT6T-3, με απόδοση 1,800 ίππους έκαστος. Σε περίπτωση αστοχίας του ενός κινητήρα, ο άλλος έχει την δυνατότητα να κρατήσει το ελικόπτερο στον αέρα, διατηρόντας ταχύτητα πλεύσης με μέγιστο βάρος.
Το 1979 το 212 έγινε το πρώτο Αμερικανικό ελικόπτερο που πουλήθηκε στην Κίνα, κατόπιν παραγγελίας από την Κινεζική Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας.
Ο κωδικός του ελικοπτέρου, όπως χρησιμοποιείται από τον Διεθνή Οργανισμό Πολιτικής Αεροπορίας (International Civil Aviation Organization - ICAO) στα σχέδια πτήσης, είναι B212.
Το Bell 412 αποτελεί εξέλιξη του Bell 212, με κύρια διαφορά την χρήση του τετράφυλλου στροφείου.
Η Ελληνική Πολεμική Αεροπορία χρησιμοποιεί τέσσερα Bell 212 σε ρόλους μεταφοράς υψηλών προσώπων (VIP). Τα ελικόπτερα επιχειρούν από την 112 Πτέρυγα Μάχης στην Ελευσίνα διατίθενται επιχειρησιακά στην 358 Μοίρα «Φαέθων» ενώ συντηρούνται και υποστηρίζονται από τη Μοίρα Συντήρησης Ελικοπτέρων (ΜΣΕ/Π).
Τα ελληνικά Bell 212 της 358 Μοίρας Έρευνας – Διάσωσης, ανήκουν στην έκδοση VIP και η καμπίνα τους είναι ειδικά διαμορφωμένη γι αυτό το σκοπό.
Χρησιμοποιούνται από το έτος 1976 αποκλειστικά για μεταφορές υψηλών προσώπων, συνήθως με προορισμούς τοποθεσίες όπου δεν υπάρχει αεροδρόμιο. Επίσης χρησιμοποιήθηκε από το 2003 έως το 2005 για αποστολές αεροδιακομιδών (MEDEVAC). Επιπρόσθετα, από το 2003 ένα Β-212 φέρει το σύστημα ΝΙΟΒΗ, το οποίο αποτελείται από σύστημα λήψης και μετάδοσης εικόνας αποστολών SAR, αεροδιακομιδών, αεροπυρόσβεσης και αεροπορικών επιδείξεων.
Τα σενάρια
O εμπειρογνώμονας Φαίδων Καραϊωσηφίδης ανέλυσε στον Σκάι τα πιθανά σενάρια γύρω από το τι συνέβη στην πτήση.
Συνοψίζοντας ότι όπως αποδείχτηκε ο πρόεδρος Ραΐσι πετούσε τελικά μέσα σε ένα παλαιότερης κατασκευής, αμερικανικό ελικόπτερο Bell 212 και ότι περίπου τέσσερα ή πέντε τέτοια μοντέλα χρησιμοποιούνται από την ιρανική αεροπορία για τη μεταφορά σημαινόντων προσώπων, ο κος Καραϊωσηφίδης έκανε λόγο για ένα τυπικό περιστατικό όπου ο καιρός είναι κυρίαρχος παράγοντας.
«Δηλαδή, το ελικόπτερο σε αυτές τις περιπτώσεις, επειδή είναι ένα ιπτάμενο μέσο με σημαντικούς περιορισμούς σε σχέση με ένα αεροπλάνο, παγιδεύεται μέσα στον καιρό», είπε χαρακτηριστικά.
Εξηγώντας το τι σημαίνει το παραπάνω, ο εμπειρογνώμονας περιέγραψε πως ο χειριστής επί της ουσίας χάνει την αντίληψη του χώρου.
«Έχει τα όργανά του, πιθανότατα τον παρακολουθεί ραντάρ, έχει επαφή με τον έλεγχο εναέριας κυκλοφορίας αλλά ο ίδιος, μέσα σε πυκνή ομίχλη, δεν έχει αντίληψη του τι υπάρχει γύρω του», είπε χαρακτηριστικά προσθέτοντας πως σε αυτές τις περιπτώσεις και καθώς τα ελικόπτερα πετούν σε σχηματισμό, αυτός διευρύνεται ακριβώς για να αποφευχθεί ο κίνδυνος σύγκρουσης μεταξύ τους.
Μάλιστα σημειώνει πως το σημείο από το οποίο πετούσε το ελικόπτερο του Ιρανού προέδρου, αποτελεί μια εκ των πιο ορεινών περιοχών του Ιράν.
Υπάρχουν ψηλά βουνά κι έτσι τα ελικόπτερα δεν έχουν πάντα τη δυνατότητα να πετάξουν πάνω από το εδαφικό ανάγλυφο κι αντ`αυτού πραγματοποιούν τις πτήσεις εντός του, διαδικασία άκρως επικίνδυνη.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, σύμφωνα με τον κο Καραϊωσηφίδη, ο πιλότος μπορεί να επιλέξει ως πιθανή λύση την πτήση σε πολύ χαμηλό ύψος προκειμένου να έχει αντίληψη του περιβάλλοντος, κίνηση που πολλές φορές μπορεί να αποβεί μοιραία, ιδιαιτέρως εν προκειμένω όπου η ομίχλη στην περιοχή ήταν εντονότατη ακόμη και για όσους κινούνταν στο έδαφος.
Δεδομένης της κακής ορατότητας, «εάν ο πιλότος κατέβηκε χαμηλά στην προσπάθεια του είτε να προσανατολιστεί είτε να βρει ένα κατάλληλο μέρος να προσγειωθεί, αυτό ίσως αποδείχτηκε μοιραίο» υπογράμμισε.
Μάλιστα επεσήμανε πως έτσι κι αλλιώς η αναγκαστική προσγείωση σε τέτοιες συνθήκες είναι εξαιρετικά δύσκολο να πραγματοποιηθεί χωρίς εξωτερική βοήθεια.
Ο εμπειρογνώμονας ανέφερε πως το ότι έχει καταπέσει το ελικόπτερο είναι ένα από τα πιθανά σενάρια λαμβάνοντας υπ' όψιν ότι κανείς δεν έχει καταφέρει, αρκετές ώρες μετά το συμβάν να επικοινωνήσει με αυτό.
Πρόσθεσε δε πως το πτητικό μέσο είναι κανονικά εφοδιασμένο με ραδιοφάρους που εκπέμπουν σε περίπτωση πρόσκρουσης.
Σε κάθε περίπτωση τόνισε πως η νύχτα θα κάνει τις συνθήκες της έρευνας εντοπισμού ακόμη δυσκολότερες.
