Κόσμος

Ο άνδρας που ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου κι έγινε ιδιοφυΐα

Μπορεί η ζωή σου να αλλάξει, τη στιγμή ακριβώς εκείνη που έχεις βρεθεί πρόσωπο με πρόσωπο με τον θάνατο; Ίσως. Η παρακάτω ιστορία απαντά σε αυτήν ακριβώς την ερώτηση.

Την Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου 2002, ο 31χρονος τότε Τζέισον Πάτζετ βρισκόταν έξω με φίλους, στην περιοχή Τακόμα της Ουάσινγκτον. Ήταν συνηθισμένο γεγονός για τον πτυχιούχο πανεπιστημίου, που εκείνη την εποχή πουλούσε έπιπλα, και προσπαθούσε να τα βγάλει πέρα με έναν πενιχρό μισθό. 

Παρόλο που αγαπούσε ακραία σπορ όπως το skydiving και το καράτε, ο Πάτζετ ζούσε μια μάλλον βαρετή ζωή. 

Είχε χωρίσει από τη γυναίκα του, και έδινε προτεραιότητα κυρίως στη μικρή του κόρη, που τον επισκεπτόταν τακτικά. Κατά τ' άλλα, ο Πάτζετ συμπεριφερόταν σαν να ζούσε ακόμα τη ζωή ενός έφηβου. Κυνηγούσε τα πάρτι, τα κορίτσια και το ποτό. Νόμιζε ότι θα ήταν πάντα έτσι.

Ό,τι δε σε σκοτώνει

Ωστόσο, αυτός ο απολαυστικός τρόπος ζωής ήταν έτοιμος να αλλάξει. Κατά τη διάρκεια μιας βραδιάς που μόλις είχε αποχωριστεί τον καλύτερο του φίλο μετά από ένα πάρτι καραόκε, δέχθηκε αιφνίδια και βάναυση επίθεση από δύο άνδρες, που τον λήστεψαν και τον χτύπησαν.

Λίγα θυμόταν από την επίθεση, αλλά αυτό που έμεινε στο μυαλό του σαν «φάρος» ήταν η στιγμή που χτυπήθηκε στο κεφάλι με ένα ρόπαλο του μπέιζμπολ, όταν είδε μια ριπή λευκού φωτός, σχεδόν εκτυφλωτική. Ο Πάτζετ, στη συνέχεια, κατέρρευσε αναίσθητος πριν φάει κι άλλες κλοτσιές από τους δύο επιτιθέμενους ενώ ήταν ανήμπορος στο έδαφος.

Όταν άνοιξε τα μάτια του ξανά, ο Πάτζετ βρισκόταν πάνω από μια διαφορετική λάμψη, αυτή του χειρουργείου, εκεί όπου οι γιατροί τον είχαν εισάγει εσπευσμένα, καθώς υπέφερε από τραύματα στο κρανίο και στα νεφρά. Κατάφερε να επιζήσει.

Στο σπίτι, τις επόμενες μέρες, ένιωθε περίεργα αποσυνδεδεμένος από τον κόσμο γύρω του, αλλά απέδιδε αυτό το συναίσθημα στις επιπτώσεις της επίθεσης και της ισχυρής φαρμακευτικής αγωγής που έπαιρνε.

Καθώς περνούσε ο καιρός, ο νεαρός Τζέισον δεν αναγνώριζε τον εαυτό του. Έγινε αντικοινωνικός, έβγαινε μόνο στο σκοτάδι, ενώ κάλυπτε και το σπίτι του με δύο και τρεις στρώσεις από κουρτίνες. Απαγόρευε επισκέψεις φίλων και γνωστών χωρίς πρόσκληση, το OCD του χτυπούσε κόκκινο, καθώς έπλενε ξανά και ξανά τα χέρια του, υπό τον εφιάλτη να έχει αγγίξει οτιδήποτε με την υποψία βρωμιάς.

Παράλληλα, ο ύπνος του είχε στοιχεία μετατραυματικού στρες, με την πραγματικότητα να γίνεται ένα με τα όνειρα ενός ατέλειωτου ύπνου. 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Ένας νέος κόσμος 

Αλλά κάτι άλλο συνέβαινε και στην αντίληψή του για τον κόσμο γύρω του. Κάτι εξίσου ενοχλητικό. Ο άνθρωπος που είχε περάσει τη ζωή του πιστεύοντας ότι τα μαθηματικά δεν είχαν νόημα, άρχισε να βλέπει πολύπλοκα μαθηματικά σχήματα παντού, σε οτιδήποτε βρισκόταν στο οπτικό του πεδίο.

Γραμμές και καμπύλες στο τρεχούμενο νερό με το οποίο έπλενε το πρόσωπο του, και στις ακτίνες του ήλιου που έφταναν μέσα από τα παράθυρά του. Η ζωή του ήταν ένα σύμπαν από ευθείες και τεθλασμένες γραμμές πια. 

Ακόμα και όταν είχε πια θεραπευτεί τελείως, ο Πάτζετ συνέχισε να ζει μέσα από τα μαθηματικά, να αντιλαμβάνεται τον κόσμο μέσα από εξαιρετικά πολύπλοκες μαθηματικές και φυσικές έννοιες που δεν τον ενδιέφεραν ποτέ προηγουμένως.

Η στιγμή της «φώτισης» 

Ο Πάτζετ προσπάθησε να καταπολεμήσει τα συμπτώματα του ΟCD και του μετατραυματικού στρες που είχε εμφανίσει, με τη βοήθεια ψυχιάτρων. Αυτό του προσέφερε κάποια ανακούφιση, όμως τα σχήματα ήταν ακόμα εκεί, από το γρασίδι στο πάρκο, μέχρι τα σώματα των ανθρώπων που τον προσπερνούσαν. Ένα σύμπαν γεμάτο από εξισώσεις και προβλήματα φυσικής, άλγεβρας και γεωμετρίας.

Αισθανόταν πια πιο άνετα όταν σχεδίαζε τα σχήματα και τις εξισώσεις που έβλεπε γύρω του, παρά όταν μιλούσε με κόσμο. Ο Πάτζετ πίστευε πως αυτό ήταν μια «παρενέργεια» των ψυχοφάρμακων που έπαιρνε, όμως σύντομα διαπίστωσε πως η αλήθεια στην περίπτωση του ήταν λίγο διαφορετική.

Η «φώτιση» του Τζέισον θρυλείται πως συνέβη για πρώτη φορά, όταν είδε στην τηλεόραση τον καθηγητή ψυχιατρικής Νταρόλντ Τρεφέρ, να μιλάει για το σύνδρομο Σαβάντ. Στη συνέχεια, τον συνάντησε από κοντά και του εξήγησε την περίπτωση του.

Ο Τρεφέρ διέγνωσε πως ο Πάτζετ ήταν ένας από τους 40 ανθρώπους στον κόσμο με το σύνδρομο Σαβάντ: ένας πραγματικά, πεφωτισμένος άνθρωπος.

 

Σήμερα ο Πάτζετ έχει εκδώσει συλλογές με τα μαθηματικά σχήματα που τα μάτια του έχουν αποκρυπτογραφήσει από τον έξω κόσμο, ενώ κάνει διαρκώς διαλέξεις σε πανεπιστήμια, σε διοργανώσεις TEDx, και έχει γράψει και ένα βιβλίο για την περιπέτεια του, το οποίο θα γίνει κινηματογραφική ταινία μέσα στα επόμενα χρόνια.

Ένας εκ των δραστών της επίθεσης σ' εκείνον τον ημισκότεινο δρόμο, που σχεδόν του στοίχισε τη ζωή, τον συνάντησε ξανά από κοντά, για να του ζητήσει συγγνώμη. Ο Πάτζετ τη δέχτηκε, όπως ένας σοφός που ήδη βλέπει την Μεγάλη Εικόνα του κόσμου που μας περιβάλλει. 

Ακολουθήστε το Πενταπόσταγμα στο Google news Google News

ΔΗΜΟΦΙΛΗ