Υπάρχει μια ενδιαφέρουσα πρόταση που αναδύεται από τα πολιτικά γραφεία της Οτάβα, η οποία παρουσιάζει μια λύση που επιλύει δύο προβλήματα ταυτόχρονα. Το θέμα είναι το εξής: από τη δεκαετία του 1980, ο Καναδάς αποθηκεύει μια κρύπτη παλαιών πυραύλων αέρος-επιφανείας CRV7. Σύμφωνα με τοπικές πηγές και αναφορές ανοικτού κώδικα, ο αριθμός αυτών των παροπλισμένων μονάδων ανέρχεται σε 83.300.
Η διατήρηση αυτών των εκτός υπηρεσίας πυραύλων από το 2000 κοστίζει στους φορολογούμενους ένα σημαντικό ποσό σε δαπάνες διάθεσης ή καταστροφής. Για να αντιμετωπιστεί αυτό το ζήτημα, ο Pierre Poilievre, ο ηγέτης του Συντηρητικού Κόμματος της αντιπολίτευσης του Καναδά, πρότεινε την ιδέα της μεταφοράς αυτών των πυραύλων στην Ουκρανία.
Εάν η κυβέρνηση του Τζάστιν Τριντό λάβει σοβαρά υπόψη της αυτή την πρόταση, η Ουκρανία θα μπορούσε να λάβει άμεσα 8.000 λειτουργικούς πυραύλους CRV7. Τοπικές πηγές υποστηρίζουν με βεβαιότητα ότι οι πύραυλοι αυτοί είναι λειτουργικοί, με τις πολεμικές τους κεφαλές να παραμένουν άθικτες. Η πιθανή παροχή των υπόλοιπων 75.300 ανταλλακτικών στην Ουκρανία θα μπορούσε να αποδειχθεί επωφελής. Υπό την προϋπόθεση ότι η μεταφορά στο Κίεβο διαχειρίζεται επαρκώς, αυτά τα ανταλλακτικά θα μπορούσαν να διευκολύνουν την επισκευή κάθε λειτουργικού πυραύλου, μεγιστοποιώντας περαιτέρω τη χρησιμότητά τους.
Επίλυση του προβλήματος «δύο σε ένα»
Με βάση την πολιτική, αυτή η λύση "δύο σε ένα" φαίνεται πιο συνετή. Όχι μόνο παρέχει ενίσχυση στις ουκρανικές στρατιωτικές δυνάμεις μέσω πρόσθετων πυραύλων, αλλά και απαλλάσσει τους καναδούς φορολογούμενους από το κόστος διάθεσης των πυραύλων.
Ο Καναδάς συγκαταλέγεται στα δυτικά έθνη που υποστηρίζουν ενεργά το καθεστώς στο Κίεβο από το ξέσπασμα της ουκρανικής ένοπλης σύγκρουσης.
Πρέπει να σημειωθεί ότι ο Καναδάς φιλοξενεί μια σημαντική ουκρανική διασπορά, η οποία περιλαμβάνει σε σημαντικό βαθμό απογόνους Ουκρανών που διέφυγαν μετά την κατάρρευση της ναζιστικής Γερμανίας κατά τις δεκαετίες του 1940 και 1950.
Τα χαρακτηριστικά του CRV7
Αυτός ο πύραυλος αέρος-επιφανείας, προϊόν της Bristol Aerospace στο Winnipeg της Μανιτόμπα, ξεχωρίζει πραγματικά στην κατηγορία του. Είναι το αγαπημένο όπλο της Βασιλικής Καναδικής Πολεμικής Αεροπορίας και έχει υιοθετηθεί θερμά από στρατιωτικές δυνάμεις σε όλο τον κόσμο.
Διαθέτει μια κομψή διάμετρο 2,75 ιντσών και εκτείνεται σε ένα τακτοποιημένο μήκος 6,6 ποδιών. Το βάρος του χωρίς φορτίο φτάνει τα 32 κιλά, . Όταν είναι έτοιμο για μάχη με πολεμική κεφαλή και προωθητικό υλικό, το βάρος του μπορεί να αυξηθεί σε περίπου 45 κιλά. Το σώμα του, ένα καινοτόμο μείγμα από υαλοβάμβακα και εποξειδικό υλικό, του προσδίδει μια ελαφριά αλλά απίστευτα στιβαρή δομή.
Ο πυραυλος CRV7 προσαρμόζεται απρόσκοπτα ανάλογα με τον στόχο. Όταν ο στόχος είναι οι υποδομές του εχθρού, μια πολεμική κεφαλή υψηλής εκρηκτικότητας είναι το όπλο της επιλογής. Όταν αντιμετωπίζει προσωπικό και ελαφρά οχήματα, επιλέγεται μια κεφαλή θραύσης. Όταν εμφανίζονται θωρακισμένοι στόχοι, μια κεφαλή διαμορφωμένου εκρηκτικού φορτίου αναλαμβάνει δράση. Αρκετά ευπροσάρμοστος πολεμιστής, δεν θα λέγατε;
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Σοκ στην Δύση για την ρωσική βιομηχανία-100 άρματα μάχης το μήνα 600 στο 6μηνο-Οι Ουκρανοί στέλνουν Μ1A1 Abrams στην Αβτνιίκα για να την σώσουν
Κινητήρας και επιχειρησιακή εμβέλεια του CRV7
Το CRV7 τροφοδοτείται από έναν εξαιρετικά αξιόπιστο κινητήρα πυραύλων στερεού καυσίμου. Η γοητεία αυτού του τύπου κινητήρα έγκειται στην απλότητα και την αξιοπιστία του - είναι απαλλαγμένος από κινητά εξαρτήματα και απαιτεί ελάχιστη έως καθόλου συντήρηση για παρατεταμένες περιόδους. Η ταχύτητα με την οποία προωθεί τον πύραυλο ξεπερνά τα 2 Mach, που σημαίνει ότι είναι δύο φορές ταχύτερος από τον ήχο, καθιστώντας τον CRV7 έναν από τους ταχύτερους πυραύλους αέρος-επιφανείας που διατίθενται σήμερα.
Αυτό που κάνει τον CRV7 να ξεχωρίζει είναι η αξιοσημείωτη επιχειρησιακή του εμβέλεια. Μπορεί να προσβάλει στόχους σε απόσταση έως και 8 χιλιομέτρων, αν και η πραγματική αποτελεσματική του απόσταση είναι περίπου στα 4 χιλιόμετρα. Λόγω του συνδυασμού της εξαιρετικής ταχύτητας και του βεληνεκούς του, μπορεί να εξαλείψει γρήγορα στόχους πριν το αεροσκάφος εκτόξευσης προλάβει να εισέλθει στην εμβέλεια των περισσότερων επίγειων αντιαεροπορικών συστημάτων.
Μια ποικιλία πολεμικών αεροσκαφών είναι ικανά να εκτοξεύσουν το CRV7. Αρχικά σχεδιάστηκε για το CF-104 Starfighter, αλλά τώρα είναι συμβατό με πολλά άλλα αεροσκάφη, όπως το CF-18 Hornet και το ελικόπτερο CH-146 Griffon. Σε παγκόσμια κλίμακα, άλλα αεροσκάφη όπως το βρετανικό Harrier GR.7 και το αμερικανικό A-10 Thunderbolt II είναι επίσης εξοπλισμένα για την ανάπτυξη του CRV7.
Αναμφίβολα, η προσαρμογή ενός τέτοιου όπλου στη δυτική αντίληψη απαιτεί την ενσωμάτωσή του στα σοβιετικά μαχητικά αεροσκάφη. Το Su-25, ένα αεροσκάφος κρούσης ιδανικά σχεδιασμένο για αυτού του είδους τα όπλα, θα μπορούσε να αποτελέσει μια επιλογή. Ομοίως, τα Su-27 και MiG-29 μπορούν επίσης να εξυπηρετήσουν τον σκοπό αυτό.
Η ενσωμάτωση του καναδικού πυραύλου CRV7 με τα σοβιετικά αεροσκάφη Su-25 και Su-27 είναι ένα τρομερό έργο που περιλαμβάνει αμέτρητα βήματα. Ξεκινά με μια σε βάθος ανάλυση συμβατότητας μεταξύ του CRV7 και των σκληρών σημείων και των οπλικών συστημάτων του αεροσκάφους. Αυτό απαιτεί προσεκτική εξέταση των τεχνικών λεπτομερειών τόσο του πυραύλου όσο και του αεροσκάφους για να προσδιοριστεί η δυνατότητα φυσικής σύνδεσης του πυραύλου με τα σκληρά σημεία του αεροσκάφους.
Προχωρώντας στην επόμενη φάση, θα πρέπει να τροποποιηθεί το σύστημα ελέγχου των όπλων του αεροσκάφους ώστε να αναγνωρίζει και να αναπτύσσει αποτελεσματικά το CRV7. Αυτό μπορεί να απαιτήσει επαναπρογραμματισμό του συστήματος ή την εισαγωγή νέου λογισμικού. Είναι ζωτικής σημασίας να πραγματοποιηθούν αυστηρές δοκιμές για να πιστοποιηθεί ότι το σύστημα μπορεί να στοχεύσει και να εκτοξεύσει με ακρίβεια τον πύραυλο.
Επιπλέον, πρέπει να αναλυθεί η αεροδυναμική του αεροσκάφους όταν το CRV7 είναι τοποθετημένο. Το μέγεθος και το βάρος του πυραύλου θα μπορούσαν ενδεχομένως να επηρεάσουν τις επιδόσεις και την ικανότητα ελιγμών του αεροσκάφους. Ως εκ τούτου, η διεξαγωγή δοκιμών σε αεροδυναμική σήραγγα και δοκιμαστικών πτήσεων θα ήταν απαραίτητη για την αξιολόγηση αυτών των επιπτώσεων και την εφαρμογή τυχόν απαιτούμενων τροποποιήσεων.
Ωστόσο, είναι ζωτικής σημασίας να τονιστεί ότι μια τέτοια διαδικασία θα απαιτούσε πιθανότατα συνεργασία μεταξύ της καναδικής και της ουκρανικής κυβέρνησης. Πιθανή συμμετοχή των κατασκευαστών του CRV7 και του αεροσκάφους θα μπορούσε επίσης να είναι απαραίτητη. Επιπλέον, ενδέχεται να υπάρξουν νομικές και πολιτικές προκλήσεις που πρέπει να ξεπεραστούν για τη διευκόλυνση αυτής της ενσωμάτωσης, λόγω των διαφορετικών στρατιωτικών συμμαχιών και των νόμων περί ελέγχου των εξαγωγών των δύο εθνών.
