Ήταν Οκτώβριος του 1972 όταν το αεροσκάφος τύπου Fairchild Hiller FH-227D συνετρίβη στις Άνδεις. Οι επιβάτες ήταν μέλη της ομάδας ράγκμπι Old Christians Club, καθώς και φίλοι και συγγενείς των αθλητών. Από τα 45 άτομα που επέβαιναν στο αεροπλάνο, μόνο 16 επέζησαν από το αεροπορικό δυστύχημα.
Ένας επιζών της συντριβής του αεροπλάνου που ενέπνευσε την ταινία του Netflix «Society of the Snow» μίλησε για το δραματικό περιστατικό στα βουνά των Άνδεων το 1972, όπου οι επιβαίνοντες στράφηκαν στον κανιβαλισμό για να επιβιώσουν και έδωσε εξήγηση πώς αποφάσισαν να φάνε πρώτα τον πιλότο.
Τα συντρίμμια του αεροσκάφους εντοπίστηκαν μετά από δύο μήνες. Το περιστατικό συγκέντρωσε διεθνή προσοχή, ειδικά αφού αποκαλύφθηκε ότι οι επιζώντες είχαν καταφύγει στον κανιβαλισμό για να επιβιώσουν. Η συγκλονιστική ιστορία όσων επέζησαν έγινε η βάση για πολλά βιβλία και ταινίες, συμπεριλαμβανομένης της ταινίας «Alive», με πρωταγωνιστή τον Ίθαν Χοκ.
Ο Κάρλος Ράεζ Ροντρίγκεζ επέζησε της συντριβής της πτήσης 571 της Πολεμικής Αεροπορίας της Ουρουγουάης και πέρασε 72 ημέρες στο ακραίο κρύο, το χιόνι και την πείνα. Ο ίδιος μίλησε στο LADbible για την εμπειρία του μετά τη συντριβή του αεροπλάνου, από την οποία μόνο 15 άτομα επιβίωσαν, όπως αναφέρει το ethnos.gr
«Αν δεν φας, θα πεθάνεις»
Ο Καρλίτος είπε ότι η ομάδα του πεινούσε και αφού τελείωσαν τα τρόφιμα που είχαν ανακτήσει από το αεροπλάνο, η κατάσταση έγινε ανυπόφορη. «Η κατάσταση ήταν πολύ άσχημη. Το μόνο που ένιωθες είναι πόνος στο στομάχι σου και ξέρεις ότι αν δεν φας, θα πεθάνεις».
Οι δύσκολοι καιρού απαιτούν δύσκολες αποφάσεις και ο ίδιος συνειδητοποίησε πως όλοι είχαν την ίδια ιδέα, αλλά δεν έλεγαν τίποτα. Και αυτή ήταν να φάνε τη σάρκα των συνεπιβατών τους που δεν είχαν επιζήσει.
«Ο πρώτος άνθρωπος που άκουσα να το λέει δυνατά ήταν ο Νάντο Παράντο, όταν του είπα ότι δεν είχε μείνει τίποτα στην αποθήκη τροφίμων», θυμήθηκε.
«Και μου είπε: «Καρλίτος, θα έτρωγα τον πιλότο». Το οποίο ήταν πολύ φυσικό να το πει γιατί είχε χάσει τη μητέρα του και την αδελφή του στη συντριβή, οπότε συνειδητά ή όχι, είχε κάτι εναντίον του πιλότου».
«Δεν γνωρίζαμε το πλήρωμα, οι άλλοι ήταν φίλοι μας»
Ο Καρλίτο εκτιμά ότι αυτό το συμπέρασμα θα μπορούσε να το έχει βγάλει ο καθένας. Και επιπλέον, πρόσθεσε, «δεν γνωρίζαμε το πλήρωμα. Όλοι οι άλλοι ήταν φίλοι μας».
Ο επιζών συνειδητοποίησε ότι το σκεφτόταν κι αυτός, αλλά καθώς ήταν ο νεότερος απ’ όλους δεν τολμούσε να το πει.
Ωστόσο, είχε δίκιο, όλοι είχαν την ίδια ιδέα. Ο Καρλίτος εξήγησε: «Το ανέφερα στον Αδόλφο Στράουχ, σε μια πράξη απόλυτης δειλίας».
«Είπα: «Αδόλφο, ο Νάντο είναι τρελός, θέλει να φάει τον πιλότο». Και ο Αδόλφο είπε, «Όχι. Δεν είναι τόσο τρελός. Τα ξαδέρφια μου κι εγώ είχαμε την ίδια ιδέα».
«Όταν την 10η ημέρα μάθαμε τα νέα ότι η έρευνα είχε ματαιωθεί, τότε ήταν που άρχισε να μας περνάει από το μυαλό ταυτόχρονα ότι η μόνη πιθανή επιλογή μας ήταν να τραφούμε από τους νεκρούς συνταξιδιώτες μας, γιατί δεν υπήρχε άλλος τρόπος», επισημαίνει.
Όταν οι επιζώντες έμαθαν ότι οι προσπάθειες διάσωσης είχαν ματαιωθεί και ανακάλυψαν ότι δεν μπορούσαν να επικοινωνήσουν με κανέναν, αποφάσισαν να στείλουν άτομα να αναζητήσουν βοήθεια και τελικά τα κατάφεραν.
Το αεροπλάνο είχε συντριβεί στις 13 Οκτωβρίου 1972 και οι τελευταίοι επιζώντες απομακρύνθηκαν από το βουνό στις 23 Δεκεμβρίου.
