Σε συνέντευξή του ο πρώην υπουργός Άμυνας της Βουλγαρίας, Κρασιμίρ Καρακατσάνοφ, στο βουλγαρικό ‘ράδιο Φόκους’ εξέφρασε την αντίθεσή στην πρόθεση του νέου υπουργού Άμυνας, Τοντόρ Ταγκάρεφ, να αποστείλει στρατιωτικό υλικό στην Ουκρανία που δέχεται επίθεση από τη Ρωσία.
«Ο Τοντόρ Ταγκάρεφ είναι ο νέος υπουργός Άμυνας. Κατείχατε αυτή τη θέση. Φαίνεται ότι θα υπάρξουν κάποιες αλλαγές στη στρατιωτική μας πολιτική, μιλάω για τη βοήθεια προς την Ουκρανία. Πιστεύετε ότι η Βουλγαρία θα ακολουθήσει μια νέα πορεία και είναι αυτό απαραίτητο τώρα;», ρωτήθηκε στον αέρα του βουλγαρικού ραδιοφώνου.
Εξαρτάται από το τι εννοείς με τον όρο «νέα πορεία». Αν με τη «νέα πορεία» εννοείς ότι δίνεις όπλα του βουλγαρικού στρατού στην Ουκρανία, αυτό δεν είναι νέα πορεία. Αυτό το αποκαλώ ευθέως και σε απλό κείμενο εθνική προδοσία.
Αν πρόκειται να δώσεις τα βουλγαρικά αεροπλάνα, τα βουλγαρικά εκσυγχρονισμένα τανκς και τα διάφορα πυραυλικά συστήματα και αφήσεις τον στρατό χωρίς όπλα, δηλ. στην αποτυχία εκπλήρωσης των συνταγματικών του υποχρεώσεων, αυτό δεν ονομάζεται «New Deal», αλλά χαρακτηρίζεται σύμφωνα με όλους τους νόμους ως εθνική προδοσία.
Και γι’ αυτό μια μέρα, όσο μακρινή κι αν είναι αυτή η ημέρα, θα υπάρξουν ποινές. Είμαι πεπεισμένος γι’ αυτό. Αλλά σίγουρα φαίνεται ότι η τακτική πολιτική της κυβέρνησης θα διαφέρει από αυτή της επίσημης.
Εννοώ, αν η νέα πολιτική συνοψίζεται μόνο στην εκτέλεση αδιαμφισβήτητα και άνευ όρων ξένων εντολών που δεν είναι προς το συμφέρον ούτε του στρατού ούτε της Βουλγαρίας, αυτό δεν είναι καλό. Το ερώτημα είναι πού θα αντιδράσει η νέα ηγεσία του υπουργείου Άμυνας.
«Τότε κατά τη γνώμη σας, ποια πρέπει να είναι η θέση της Βουλγαρίας απέναντι στην Ουκρανία;»
Η Βουλγαρία έχει μια πολύ σαφή θέση, δεν βλέπω γιατί πρέπει να αλλάξουμε τη θέση της Βουλγαρίας. Η θέση της Βουλγαρίας είναι σαφής – υπάρχει ένας πόλεμο στον οποίο μια χώρα επιτίθεται σε μια άλλη χώρα. Η Βουλγαρία, καθώς και οι περισσότερες από τις κανονικές χώρες στον κόσμο, έχουν καταδικάσει αυτές τις ενέργειες.
Η Βουλγαρία παρείχε ανθρωπιστική βοήθεια όσο καλύτερα μπορούσε, ακόμη και τώρα με την έκρηξη του φράγματος Nova Kakhovka, όταν η Βουλγαρία προσπάθησε και έστειλε ξανά βοήθεια.
Η Βουλγαρία δέχτηκε πρόσφυγες και τους παρείχε πολύ καλύτερες συνθήκες – ζούσαν σε ξενοδοχεία, θέρετρα και σε μερικού από τους σταθμούς ανάπαυσης του Υπουργείου Άμυνας έχουν γεμίσει για δεύτερη χρονιά με πρόσφυγες που ζουν σε συνθήκες καταφυγίου σε βάρος των Βούλγαρων στρατιωτικών, φιλοξενήθηκαν σε ξενοδοχεία κλπ.
Η Βουλγαρία έχει εκφράσει τη στάση της. Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να την αλλάξουμε.
Η διαφωνία είναι στην πραγματικότητα αυτό – εάν ο βουλγαρικός στρατός δώσει τα όπλα του, αφού η Βουλγαρία, σε αντίθεση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες που έδωσαν όπλα, έδωσαν από ό,τι έχουν ως εφεδρεία, η Βουλγαρία δεν έχει εφεδρεία στο βαθμό που τα τελευταία 20 χρόνια οι κυβερνήσεις της Βουλγαρίας, δήθεν με τη μορφή αφοπλισμού, πούλησαν για το τίποτα και έκοψαν χρησιμοποιήσιμα όπλα.
Η Βουλγαρία έχει μειώσει στο ελάχιστο τον οπλισμό, που είναι απαραίτητος για τον βουλγαρικό στρατό, δεν έχει τίποτα να δώσει.
Δεν έχει τίποτα να δώσει από αυτό που χρησιμοποιεί ο στρατός εννοώ.
Και το γεγονός ότι το στρατιωτικό βιομηχανικό συγκρότημα της Βουλγαρίας, δηλ. αν θα είναι δημόσιο ή ιδιωτικό, που παράγει στρατιωτικό εξοπλισμό και πυρομαχικά, πουλάει, αυτό είναι εντελώς διαφορετικό.
Μιλάω μόνο για τον οπλισμό που έχει ο Βουλγαρικός Στρατός και χρησιμοποιείται για τις ανάγκες του Βουλγαρικού Στρατού. Και μπορώ να σας πω – από αυτόν τον οπλισμό, που είναι διαθέσιμος και χρησιμοποιείται από τον βουλγαρικό στρατό, δεν υπάρχει τίποτα να δώσουμε.
Δεν υπάρχει τίποτα να δώσει κανείς χωρίς να παραβιάσει ή να βλάψει τις αμυντικές δυνατότητες του ίδιου του Βουλγαρικού Στρατού, κάτι που είναι κατά τη γνώμη μου έγκλημα, δήλωσε ο Καρακατσάνοφ.
