Σε αυτό το αγροτικό χωριό ζούσε μία ομάδα γυναικών, οι οποίες αποκαλούνταν «Άγγελοι». Ωστόσο, κάθε άλλο παρά άγγελοι ήταν καθώς από το 1914 μέχρι το 1929 δηλητηρίασαν σχεδόν 300 άνδρες με αρσενικό. Σκοπός τους ήταν να ξεφορτωθούν τους συζύγους τους για να μείνουν μαζί με τους εραστές τους. Αυτές οι γυναίκες ήταν ξακουστές σε όλη την Ουγγαρία για τους φόνους που είχαν διαπράξει.
«Εγκέφαλος» της σκοτεινής ιστορίας των «Αγγέλων» ήταν η διαβολική μαία Σουζάνα Φαζέκας. Η ιστορία των γυναικών αυτών μάλιστα έγινε ντοκιμαντέρ με τίτλο «The Angelmakers», ενώ σε αυτή την υπόθεση αναφέρεται και η ταινία «Hukkle» του 2002.
Η Σουζάνα Φαζέκας έφτασε στο Ναγκίρεβ το 1911, με τον σύζυγό της, Τζούλιους Φαζέκας, να αγνοείται χωρίς να έχουν γίνει γνωστοί οι λόγοι. Μεταξύ του 1911 και του 1921 είχε φυλακιστεί δέκα φορές για παράνομες εκτρώσεις, όμως αθωωνόταν από δικαστές που υποστήριζαν την άμβλωση και επέστρεφε στα καθήκοντά της.
Η Σουζάνα Φαζέκας σταδιακά έγινε η επίσημη γιατρός του χωριού καθώς κανένας άλλος στο χωριό δεν είχε ιατρικές γνώσεις. Ηταν η μοναδική που μπορούσε να βοηθήσει τις γυναίκες του χωριού να ξεφορτωθούν «ανεπιθύμητες» εγκυμοσύνες.
Το 1914, με το ξέσπασμα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, οι άντρες έφυγαν για το μέτωπο για να πολεμήσουν και γυναίκες του χωριού έμειναν μόνες τους. Λίγο αργότερα κατέφθασαν και οι αιχμάλωτοι πολέμου οι οποίοι ήταν αναγκασμένοι να εργάζονται στα χωράφια, αφού όλα τα αντρικά χέρια ήταν στο μέτωπο. Κάποιες γυναίκες ήρθαν ιδιαίτερα κοντά με τους νεαρούς στρατιώτες και σύναψαν ερωτικές σχέσεις μαζί τους.
Το τέλος του πολέμου όμως έφτασε και η επιστροφή των συζύγων ήταν γεγονός. Η επιστροφή των συζύγων ανάγκασε τις γυναίκες να διακόψουν την εξωσυζυγική σχέση τους με τους αιχμαλώτους, ενώ κάποιες δεν ήταν διατεθειμένες να γυρίσουν πίσω στην παλιά τους ζωή.
Πολλές λοιπόν σκέφτηκαν να απευθυνθούν στην Φαζέκας, η οποία τους έδωσε τη λύση και αυτή ήταν το δηλητήριο με το αρσενικό. Το δηλητήριο έγινε η νούμερο ένα επιλογή για τις γυναίκες του χωριού που ήθελαν να ξεφορτωθούν τους συζύγους τους, οι οποίοι πολλοί από αυτούς τις κακοποιούσαν και ήταν αλκοολικοί. Οι γυναίκες δηλητηρίαζαν ακόμα και τα ίδια τους τα παιδιά που ήταν άρρωστα.
Εκτιμάται ότι μέσα σε 15 χρόνια πάνω από 50 γυναίκες δολοφόνησαν περίπου 300 άνδρες με τη βοήθεια της Φαζέκας, η οποία ήταν η γιατρός του χωριού. Αν και η αύξηση των θανάτων στο χωριό ήταν ραγδαία, κανείς δεν υποψιάστηκε τίποτα. Μάλιστα ο ξάδερφός της Φαζέκας δούλευε στο ληξιαρχείο, όπου ήταν υπεύθυνος για τις καταγραφές των θανάτων. Σημείωνε ότι όλοι είχαν πεθάνει από φυσικά αίτια ή ατυχήματα και επειδή δεν υπήρχε κανένας άλλος γιατρός πέρα απ’ τη Φαζέκας, κανείς δεν μπορούσε να τον αμφισβητήσει. Το έγκλημα λοιπόν ήταν πολύ καλά στημένο.
Ωστόσο, η δράση των «Αγγέλων του Ναγκίρεβ» αποκαλύφθηκε το 1929 και υπάρχουν δύο σενάρια σχετικά με αυτό. Σύμφωνα με το πρώτο σενάριο, ένας φοιτητής Ιατρικής εντόπισε ένα πτώμα στο ποτάμι και στη νεκροψία ανακάλυψε πως ο άνθρωπος αυτός είχε δηλητηριαστεί με αρσενικό. Οι περαιτέρω έρευνες έδειξαν πως σχεδόν όλα τα πτώματα του χωριού είχαν βρει τον θάνατο με τον ίδιο τρόπο.
Το δεύτερο σενάριο αναφέρεται στην κυρία Ζάμπο, μία απ’ τους «Αγγέλους», η οποία πιάστηκε την ώρα που δηλητηρίαζε ένα απ’ τα θύματά της. Στην κατάθεση της η Ζάμπο ενέπλεξε μια άλλη γυναίκα, η οποία ονόμασε ως «εγκέφαλο» των «Αγγέλων» τη μαία Σουζάνα Φαζέκας, που τους έδινε το δηλητήριο.
Οι αρχές ερεύνησαν την υπόθεση και συνέλαβαν δεκάδες γυναίκες, απ’ τις οποίες καταδικάστηκαν οι 26. Οκτώ από αυτές καταδικάστηκαν σε εκτέλεση, αλλά μόνο δύο έφθασαν στο απόσπασμα, ενώ οι υπόλοιπες πέρασαν την υπόλοιπη ζωή τους στη φυλακή. Όσο για την Σουζάνα Φαζέκας αποφάσισε να δώσει τέλος στη ζωή της πίονοντας το αρσενικό προτού καταδικαστεί.
Το 2004, η Maria Gunya, που ήταν μικρό κορίτσι όταν οι «Aγγελοι» άφησαν το στίγμα τους στο Ναγκίρεβ, είπε στο BBC ότι μετά τις δηλητηριάσεις, η συμπεριφορά των ανδρών προς τις γυναίκες τους «βελτιώθηκε αισθητά».