Όπως είναι συνηθισμένο την αρχή του καλοκαιριού, οι αμυντικές βιομηχανίες επιδεικνύουν τα νέα τους προγράμματα. Με την Eurosatory της Γαλλίας να εστιάζει στους οπλισμούς εδάφους στα μέσα Ιουνίου, συνεχίζοντας με την αεροναυτική έκθεση ILA στο Βερολίνο μία εβδομάδα αργότερα και αυτήν την εβδομάδα την βρετανική επίδειξη αεροσκαφών Farnborough Airshow.
Κάτι που έχει προκαλέσει εντυπώσεις, είναι η διακριτικότητα της γαλλικής πλευράς κατά την διάρκεια αυτών των εκθέσεων και επιδείξεων σχετικά με ένα καθόλου ασήμαντο πρόγραμμα, το Air Combat System of the Future (Εναέριο Σύστημα Μάχης του Μέλλοντος), γνωστό και ως SCAF. Το θέμα είναι πως από την αρχή του έτους, το πρόγραμμα, το οποίο έχει φέρει μαζί την Γερμανία, την Γαλλία και την Ισπανία, έχει σταματήσει. Αυτό συνέβει λόγω ενός φόντου διαφωνιών μεταξύ της γαλλικής Dassault Aviation και της Airbus D&S για τον βιομηχανικό διαμοιρασμό του σχεδιασμού του Next Generation Fighter (ή αλλιώς NGF), τον βασικό δηλαδή πυλώνα του προγράμματος που παραμένει ο μόνος μέχρι στιγμής υπό γαλλικού ελέγχου.
Για αρκετές εβδομάδες, η Dassault Aviation, μέσω της φωνής του διευθύνοντα σύμβουλού της Eric Trappier (αλλά και όλη την ομάδα Team Rafale), πρότεινε πως σε περίπτωση αποτυχίας των διαπραγματεύσεων, οι γαλλικές κατασκευαστικές είχαν ένα "σχέδιο Β". Πιο πρόσφατα, φάνηκε πως αυτή η εναλλακτική θα βασίζονταν σε ένα νέο και πολλά υποσχόμενο ζευγάρι, συνδυάζοντας ένα ανασχεδιασμένο Rafale με ονομασία Super-Rafale και ένα stealth μαχητικό drone από το πρόγραμμα Neuron.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Tempest: Η Βρετανία θα πετάξει το μαχητικό νέας γενιάς στα επόμενα 5 χρόνια (Εικόνες)
Super-Rafale και Neuron
Για την ομάδα του Rafale, αυτή η προσέγγιση θα αποτελούσε μία οικονομικά βιώσιμη εναλλακτική του SCAF για την Γαλλία και γενικά μία αποτελεσματική λύση. Το νέο αεροσκάφος μάχης πράγματι θα έκανε δυνατή την επέκταση των επιχειρησιακών δυνατοτήτων, αλλά πάνω από όλα θα έκανε δυνατή την αναπτυξιακή δυνατότητα του Rafale για να καλύψει τις απαιτήσεις της εναέριας μάχης τις επόμενες δεκαετίες. Το stealth drone μάχης εντωμεταξύ, θα παρείχε μία νέα συσκευή με ευρέως παρατεταμένες δυνατότητες παρακολούθησης, καταστολής και ανίχνευσης, και σε αμφισβητούμενα περιβάλλοντα, ενώ - όπως το Rafale και το Super-Rafale - θα βασίζεται σε εναέρια drone του Remote Carrier για να επεκτείνει τις δυνατότητές του.
Οι Άλλες Χώρες Είναι Πολύ Πιο Μπροστά
Ωστόσο, είναι συνετό να αμφισβητήσουμε την σχετικότητα της ανάπτυξης ενός τέτοιου προγράμματος - ακόμη και εάν το πρόγραμμα SCAF συνεχίζονταν. Δεν υπάρχουν πολλές ελπίδες πως το NGF του SCAF θα ξεκινήσει υπηρεσία πριν το 2050. Ωστόσο, παρά τις αναπτυξιακές του δυνατότητες, το αεροσκάφος θα δυσκολευτεί να αποκτήσει σημαντικό ρόλο στον αέρα εάν δεν διασφαλιστεί μία προθεσμία μεταξύ 2035 και 2040. Οι εντάσεις σε διεθνή επίπεδο έχουν αυξήσει κατά πολύ τους ρυθμούς εργασίας των αμυντικών βιομηχανιών. Η Κίνα μόνη της είναι γνωστό πως αναπτύσσει 3 προγράμματα μαχητικών stealth αεροσκαφών, το J-20, το J-35 και το H-20. Αν και δεν έχει επιβεβαιωθεί από το Πεκίνο, το JH-XX πιθανότατα αποτελεί το τέταρτο της λίστας, με σκοπό να αντικαταστήσει το JH-7 μέχρι το τέλος της δεκαετίας.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Αερομαχίες Rafale και Eurofighter στην Αν. Μεσόγειο! Ποιο μαχητικό νικάει; (Εικόνες)
Οι ΗΠΑ ακόμη αναπτύσσουν το F-35, το οποίο μετά από πολύ καιρό φαίνεται επιτέλους έτοιμο να ξεπεράσει κάποιες από τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει, αλλά και το NGAD, με σκοπό να αντικαταστήσει τα F-22 της αμερικανικής ΠΑ μέχρι το 2035. Το F/A-XX επίσης θα αντικαταστήσει το Super Hornet την ίδια περίοδο, ενώ το στρατηγικό βομβαρδιστικό B-21 αναμένεται να εκτελέσει τις πρώτες του πτήσεις μέχρι τέλη του 2022.
Σε αυτά τα αεροσκάφη πρέπει να προστεθεί και το βρετανικό Tempest, το ιαπωνικό FX, το νοτιοκορεάτικο KF-21 και ίσως και το τουρκικό TFX - εάν καταφέρουν οι Τούρκοι να λύσουν τα γιγαντιαία και πολύ κρίσιμα προβλήματα που αντιμετωπίζουν.
Το ρωσικό Su-57 και - ίσως - το Su-75 κλείνουν την λίστα αυτή. Με άλλα λόγια, την περίοδο μεταξύ 2025-2035, δε θα δούμε λιγότερα από δέκα αεροσκάφη μάχης νέας γενιάς να φθάνουν σε επιχειρησιακές μονάδες.
Ακόμη και εάν το Rafale καταφέρει να διατηρήσει σημαντικές επιχειρησιακές δυνατότητες πέρα του 2030, είναι σχεδόν βέβαιο ότι σταδιακά θα χάσει την τεχνολογική και επιχειρησιακή του υπεροχή, πράγματα που αποτελούν βασικά στοιχεία των γαλλικών φιλοδοξιών. Αυτό θα συμβεί λόγο της εισόδου νέων αεροσκαφών, νέων αντιαεροπορικών συστημάτων, ηλεκτρονικών συστημάτων κλπ. Στην πραγματικότητα, με ένα NGF/SCAF, το οποίο θα ξεκινούσε αποτελεσματική υπηρεσία από το 2050, η Γαλλία θα έχανε το στρατιωτικό της πλεονέκτημα στον αέρα για τουλάχιστον 15 χρόνια, ένα στοιχείο που είναι αδιανόητα βασικό για την συνδυαστική εθνική επιχείρηση (δηλαδή και για αποστολές εδάφους και θαλάσσης).
