Ο Ερντογάν πραγματοποίησε συνάντηση στο Κίεβο στις 3 Φεβρουαρίου, τοποθετώντας τον εαυτό του ως μεσολαβητή μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας.
Τρεις ήταν οι βασικοί στόχοι της επίσκεψης του Προέδρου Ερντογάν στο Κίεβο:
1 Υπογραφή Συμφωνίας Ελεύθερου Εμπορίου (ΣΕΣ) που θα αυξήσει το διμερές εμπόριο σε 10 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ ετησίως στο άμεσο μέλλον
2 Εμβάθυνση της στρατιωτικής συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών και
3 Δείχνοντας στη Ρωσία, ότι δεν μπορεί να υπαγορεύει τους όρους των διμερών σχέσεων των γειτόνων της.
Ενώ θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι η Τουρκική Πολεμική Αεροπορία, έχει επί του παρόντος ελάχιστη ανάγκη για έναν επιπλέον τύπο μεταφορικού αεροσκάφους πέρα από τα CN-235, C-130 και A400M που βρίσκονται ήδη σε ενεργό υπηρεσία, τα σχέδια του Antonov δεν θα μπορούσαν μόνο να ανταποκριθούν στις μελλοντικές απαιτήσεις των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων, αλλά και να αποτελέσουν σημαντική επιτυχία στις εξαγωγές σε όλο τον κόσμο.
Ο Αναπληρωτής Γραμματέας του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας και Άμυνας της Ουκρανίας και η εταιρεία ANTONOV, παρουσιάζουν σε εκθέσεις με κάθε ευκαιρία, νέες μεσαίες στρατιωτικές μεταφορές AN-178 και AN-188 καθώς και πρόγραμμα μη επανδρωμένων αεροσκαφών ως εξελιγμένη κατεύθυνση, που κυριαρχεί σε εκθέσεις αεροπορίας και άμυνας παγκοσμίως.
Η Ουκρανία έχει επίσης αναφερθεί ως πιθανός εταίρος για την αναβίωση των σχεδίων της Τουρκίας, για την παραγωγή πολιτικών αεροσκαφών. Αυτό θα μπορούσε να δείξει ένα τουρκικό ενδιαφέρον για το αεροσκάφος An-158 για την κοινότητά του με το An-178.
Ενώ δραστηριοποιείται κυρίως στη στρατιωτική αγορά, η Antonov έχει σχεδιάσει επίσης πολλά αεροσκάφη. Αυτό περιλαμβάνει τα στροβιλοκινητήρια An-140 και An-148/158, κανένα από τα οποία δεν θα αποδεικνυόταν πολύ επιτυχημένο στη διεθνή αγορά.
Οι φιλοδοξίες κάποτε ήταν πολύ υψηλότερες και στη δεκαετία του 1990 η Antonov, άρχισε να εργάζεται στα εμπορικά αεροσκάφη An-180 και An-218 ακόμη και στο An-418 , μια επιβατική έκδοση του στρατηγικού αερομεταφορέα An-124 που προοριζόταν να ανταγωνιστεί το Airbus A380 , αλλά αυτές οι φιλοδοξίες δεν είχαν αποτέλεσμα.
Για τον Ερντογάν, ένα καλό μερίδιο πωλήσεων θα μπορούσε να επιτευχθεί μέσω της ενοποίησης τουρκικών ανταλλακτικών, τεχνολογιών και ωφέλιμων φορτίων, ενώ θα επωφεληθεί επίσης από την παγκόσμια επιρροή της Τουρκίας για την επίτευξη εντυπωσιακών αποτελεσμάτων πωλήσεων στην Αφρική, την Ευρώπη, την Ασία και τη Νότια Αμερική.
Για τον Ερντογάν επίσης, μια τουρκική εμπλοκή θα μπορούσε να σημειώσει μια σημαντική ανακάλυψη όχι μόνο στη βελτίωση των σχεδίων των An-132, An-178 και An-188, αλλά και στην παροχή του ερεθίσματος για το αεροσκάφος να εισέλθει πραγματικά στη μαζική παραγωγή μέσω της σύγχρονης τεχνολογικής υποστήριξης της Τουρκίας.
Αποδεχόμενη πρόσκληση από την Τουρκία, μια ουκρανική αντιπροσωπεία επισκέφθηκε την εταιρεία Baykar Makina με στόχο να εξοικειωθεί με τη διαδικασία σχεδιασμού και σειράς παραγωγής UAS, συμπεριλαμβανομένου του Bayraktar Tactecal UAS που είναι γνωστό στην Ουκρανία. Η Τουρκία παρουσίασε ένα μοντέλο ενός νέου UAV στην ουκρανική αντιπροσωπεία. Οι ειδικοί του ANTONOV, πρότειναν συνεργασία σε αυτό το πρόγραμμα σε κατευθύνσεις αεροδυναμικής, αντοχής και σχεδίασης του πλαισίου του αεροσκάφους στο σύνολό του.
Σύμφωνα με το oryxspioenkop, η Turkish Aerospace Industries συνεργάζεται ήδη με την PT Dirgantara Indonesia (PTDI) στα έργα στροβιλοκινητήρα επιβατικών αεροσκαφών N-219 και N-245. Τοποθετημένα σε ένα τμήμα της αγοράς με λιγότερο ανταγωνισμό από την αγορά των αεροσκαφών αεριωθουμένων, αυτά τα αεροσκάφη θα μπορούσαν ενδεχομένως να απολαύσουν τεράστια εμπορική επιτυχία στην Αφρική, μια ήπειρο όπου η τουρκική επιρροή αυξάνεται.
Η ισχυρή πολιτική υποστήριξη πίσω από τα έργα με την PTDI και την Antonov, θα μπορούσε επίσης να καταλήξει ως σημαντικός παράγοντας για την ενίσχυση των εξαγωγικών πωλήσεων των σχετικών τύπων αεροσκαφών.
«Ένα παρόμοιο σχέδιο μετονομασίας θα μπορούσε να εφαρμοστεί για το αεροσκάφος Antonov, με το An-132 να γίνεται το TR-132, το An-178 το TRJ-178 και το An-188 το TRJ-188. Ενώ το Antonov χαίρει αναγνώρισης μάρκας στα περισσότερα μέρη του κόσμου (αν και όχι πάντα ευνοϊκή), μπορεί να υποστηριχθεί ότι η άνοδος της Τουρκίας σε μια μεγάλη δύναμη στη διεθνή πολιτική, θα μπορούσε να παίξει σημαντικό παράγοντα στην εμπορική επιτυχία των αεροπλάνων», αναφέρει.
Η Antonov είχε παρουσιάσει στο παρελθόν το ίδιο «σχέδιο κατασκευής αεροσκαφών», σε πολλά άλλα έθνη που εξέφρασαν ενδιαφέρον για την κατασκευή αεροσκαφών. Βάσει αυτού του συστήματος, η Antonov θα αναπτύξει και θα δοκιμάσει μια βελτιωμένη παραλλαγή ενός από τους τύπους αεροσκαφών της και στη συνέχεια, θα μεταβιβάσει τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας στο συνεργαζόμενο κράτος, όπου θα δημιουργηθεί μια γραμμή παραγωγής για το αεροσκάφος.
Το Ιράν ήταν η μόνη άλλη χώρα που εκμεταλλεύτηκε αυτή τη συμφωνία, επιδιώκοντας να παράγει αεροσκάφη An-140 και An-148, αν και μόνο ένας μικρός αριθμός IrAn-140 συναρμολογήθηκε, προτού οι κυρώσεις ακινητοποιήσουν το έργο.
Κατά την γνώμη μας, καθώς οι τουρκικές αεροδιαστημικές εταιρείες ασχολούνται επί του παρόντος με την ολοκλήρωση του σχεδιασμού του προηγμένου εκπαιδευτικού αεροσκάφους Hürjet και του μαχητικού αεροπορίας stealth TF-X, τόσο από την Turkish Aerospace Industries (TAI), όσο και του μη επανδρωμένου αεροσκάφους μάχης MIUS της Baykar Tech, είναι απίθανο ότι οποιαδήποτε τουρκική αεροδιαστημική εταιρεία, έχει επί του παρόντος την ικανότητα να πραγματοποιήσει το σχεδιασμό πραγματικά εγχώριων πολιτικών αεροσκαφών και αεροσκαφών φορτίου.
