Ως γνωστόν δύο γαλλικά ελικοπτεροφόρα (LHD) και 25 ελικόπτερα συμμετείχαν στις μεγάλες αμφίβιες ασκήσεις του γαλλικού πολεμικού ναυτικού με δυνάμεις πεζοναυτών μεγάλης κλίμακας, με την ονομασία Cormoran 21 στην Μεσόγειο με τον βλέμμα στραμμένο στις προκλήσεις της Τουρκίας από την Κύπρο και το Αιγαίο έως την Λιβύη.
Από τις 27 Σεπτεμβρίου και έως τις 15 Οκτωβρίου 2021, το επιτελείο της ειδικής δυνάμεως GNAM, πραγματοποίησε την άσκηση Cormoran 21 στη Μεσόγειο, η οποία κατά το γαλλικό επιτελείο είναι μια στρατιωτική άσκηση προβολής ισχύος προς όλους (Τουρκία).
Σύμφωνα με το Γαλλικό Ναυτικό, η άσκηση Cormoran 21 επέτρεψε στις γαλλικές μονάδες να δράσουν, πραγματοποιώντας αρκετές νυχτερινές επιθέσεις προβολής ισχύος από την Μεσόγειο θάλασσα προς χερσαίους στόχους.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Συνεργασία ΕΕ-Τουρκίας σε ευρωπαϊκά προγράμματα έρευνας
Ποια είναι όμως η κατάσταση το 2021 από την πλευρά των Γάλλων ειδικά στην Α.Μεσόγειο
Σύμφωνα με τον Σίριλ Μπλανσάρ απόφοιτο με μεταπτυχιακό στη στρατιωτική ιστορία στην Σορβώνη και πρόεδρο και ιδρυτή του ινστιτούτου La Revue d'Histoire militaire, η περιοχή της Μεσογείου “βράζει” στην κυριολεξία και οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες.
“Δεν μετράμε πλέον τον αριθμό των χωρών που εμπλέκονται στις συγκρούσεις που συγκλονίζουν την Ανατολική Μεσόγειο.
Κάποιοι αντιπροσωπεύονται λογικά, λόγω του περιφερειακού τους χαρακτήρα, αλλά άλλοι, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες ή η Ρωσία, φαίνονται κάπως απομακρυσμένοι από τα εθνικά τους σύνορα.
Ωστόσο, για να κατανοήσουμε πλήρως τις έμμεσες στρατιωτικές στρατηγικές που αναπτύσσονται στην Ανατολική Μεσόγειο, είναι απαραίτητο να αναρωτηθούμε για τους λόγους και τις δεσμεύσεις ορισμένων παραγόντων, ιδίως της Ρωσίας και της Τουρκίας, και τα μέσα που έχουν αναπτύξει εκεί.
Η ανατολική Μεσόγειος, αποτελεί το κεντρικό σκηνικό όλων των πρόσφατων εξελίξεων σε πολλούς τομείς.
Παρατηρώντας τα γεγονότα που έλαβαν χώρα την τελευταία δεκαετία στην Ανατολική Μεσόγειο, είναι δυνατόν να διακρίνουμε δύο βασικούς λόγους που παρακινούν τη δράση πολλών παραγόντων.
Ο πρώτος είναι οικονομικός και περιλαμβάνει το ενδιαφέρον για τους θαλάσσιους πόρους της περιοχής, το άνοιγμα των αγορών ή τους εμπορικούς δρόμους που τη διασχίζουν ή τα ενεργειακά σχέδια που θα την διασχίζουν.
Ο δεύτερος είναι στρατηγικός και περιστρέφεται γύρω από την επέκταση της επιρροής των χωρών για πολιτικούς, οικονομικούς και στρατιωτικούς σκοπούς.
Κάποιες χώρες “εργάζονται” και στα δύο επίπεδα, όπως η Ρωσία και η Τουρκία, αφού και οι δύο χώρες επιδιώκουν επί του παρόντος μια στρατηγική που θα μπορούσε να περιγραφεί ως «ολοκληρωτική».
Η αιτιολόγηση για τέτοιες επιχειρήσεις βασίζεται σε διαφορετικά κίνητρα. Από τη μια πλευρά, η Μόσχα επεκτείνει την επιρροή της μέσω μιας δυναμικής εξωτερικής πολιτικής, σε μια προσπάθεια να διασπάσει τον στρατηγικό σχεδιασμό του ΝΑΤΟ.
Από την άλλη, η Τουρκία, στις σχέσεις της τόσο με τη Ρωσία όσο και με τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επιβεβαιώνει την κατάσταση στρατηγικής περικύκλωσης στην οποία βρίσκεται, αφού προκαλεί με τις θαλάσσιες διεκδικήσεις της στο πλαίσιο του δόγματός “Γαλάζια Πατρίδα”.
Με στόχο ιδίως την απόκτηση πρόσβασης σε ορισμένους πόρους, οι δύο χώρες φαίνεται να επιδιώκουν μια στάση περιφερειακού παίκτη, που επίσης αμφισβητείται από άλλους παράγοντες, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες φαίνεται να επανεξετάζουν τον ρόλο τους σε αυτόν τον τομέα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Τουρκοκρατία! Ερντογάν-Αλίγιεφ ενώνουν τον "τουρκικό κόσμο" του Καυκάσου με την Τουρκία
Πράγματι, η αμερικανική ηγεσία, που κυριαρχούσε στις αρχές του εικοστού πρώτου αιώνα στην περιοχή, φαίνεται να αποχωρεί και να επαναπροσδιορίζεται σε μια πιο ευέλικτη, λιτή θέση, που θα μπορούσε να αντανακλά σε μια συνολική γεωστρατηγική αναθεώρηση, ιδιαίτερα προς την ανατολική ασιατική ζώνη.
Η Τουρκία χαρακτηρίζεται ειδικά με την προβολή δύναμης, η οποία χαρακτηρίζεται από την αποστολή μονάδων επιφανείας και υποβρυχίων στην θάλασσα, ακολουθώντας το δόγμα της εμπλοκής των καταλλήλων «συστημάτων δυνάμεων» χωρίς την ανάπτυξη στρατευμάτων, εκτός από ειδικές δυνάμεις”, αναφέρει ο ίδιος στην μελάτη του ”Stratégie indirecte et contournements en Méditerranée orientale”.
Υπενθυμίζουμε ότι σύμφωνα με τον Γάλλο επικεφαλής του στόλου της Μεσογείου, η Τουρκία αποτελεί σαφή παράγοντα αποσταθεροποίησης στην περιοχή, για αυτό όλα τα νέα δόγμα έχουν προσαρμοστεί σε κρίσεις που θα προέρχονται από την Άγκυρα στην εν λόγω περιοχή.
Παράλληλα, η όλη διάταξη των γαλλικών δυνάμεων σύμφωνα με ειδικούς αμυντικούς αναλυτές αφορά πιθανές δράσεις των Γάλλων στην Μεσόγειο, Λιβύη και Α.Μεσόγειο, στην οποία οι Τούρκοι προκαλούν όσο μπορούν τους πάντες και ειδικά το Παρίσι.
Τα γαλλικά συμφέροντα πρωτίστως απαιτούν την δράση τώρα των γαλλικών ενόπλων δυνάμεων, αφού με την αποχώρηση των ΗΠΑ από την περιοχή, οι Τούρκοι κινήθηκαν πρώτοι για να καλύψουν το κενό.
