Πίσω από τη βουή των μαχών, η πείνα εξαπλώνεται σιωπηλά: στην επαρχία Τιγκράι της Αιθιοπίας, που σπαράσσεται εδώ και περισσότερους από δέκα μήνες από πόλεμο.
Τα τρόφιμα λιγοστεύουν μέρα με τη μέρα. Μητέρες απεγνωσμένες, παιδιά στα πρόθυρα του θανάτου. Τρανταχτό παράδειγμα της απελπιστικής κατάστασης, η μητέρα που αυτοκτόνησε, καθώς δεν μπορούσε να ταΐσει τα παιδιά της.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
"Στα μαχαίρια" Κάιρο-Άγκυρα! Η Τουρκία πουλάει drones στην Αιθιοπία-Πως μπαίνει στην εξίσωση η Ελλάδα
Το νοσοκομείο, όπου βρίσκεται στην επαρχία Τιγκράι της Αιθιοπίας, το MAKELE, βρίσκεται σε αδιέξοδο. Καθώς όλα τα φάρμακα έχουν λήξει προ πολλού και οι ελλείψεις είναι τεράστιες. Δεν έχουν ούτε τα βασικά, όπως είναι το σαπούνι και η χλωρίνη.
Τα συμπτώματα του υποσιτισμού στα παιδιά -απάθεια, δερματικά εξανθήματα, απώλεια όρεξης- είναι ολοένα και πιο συχνά και προμηνύουν τα χειρότερα, σύμφωνα με εσωτερικά έγγραφα και φωτογραφίες μιας ανθρωπιστικής οργάνωσης, για τα οποία ενημερώθηκε αυτή την εβδομάδα το AFP και τα οποία αναφέρουν θανάτους από λιμό σε δύο περιοχές του Τιγκράι.
Ένας χρόνος πολέμου και μήνες στέρησης που επιβάλλεται από την κυβέρνηση άφησαν την πόλη μισού εκατομμυρίου ανθρώπων με ταχέως συρρικνωμένα αποθέματα τροφίμων, καυσίμων, φαρμάκων και μετρητών. Στις αγροτικές περιοχές, η ζωή είναι ακόμη πιο ζοφερή καθώς χιλιάδες άνθρωποι επιβιώνουν με άγρια φρούτα κάκτου ή πουλούν την πενιχρή βοήθεια που λαμβάνουν. Ο ανθρωπογενής λιμός, η χειρότερη κρίση πείνας στον κόσμο εδώ και μια δεκαετία, έχει ξεκινήσει.
Σχεδόν τρεις μήνες έχουν περάσει από τότε που ο ΟΗΕ προειδοποίησε ότι 400.000 άνθρωποι στο Τιγκράι «έχουν περάσει το όριο της πείνας».
Έκτοτε η κατάσταση έχει επιδεινωθεί σε αυτή την επαρχία της βόρειας Αιθιοπίας, που υπόκειται σε ένα «ντε φάκτο αποκλεισμό», σύμφωνα με τον ΟΗΕ, εξαιτίας του οποίου το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπιστικής βοήθειας δεν φτάνει σε αυτούς που την έχουν ανάγκη.
Έπειτα από μήνες μαχών και σφαγών, από τις οποίες σκοτώθηκαν χιλιάδες άνθρωποι, οι γιατροί φοβούνται ένα νέο κύμα θανάτων λόγω του λιμού, που ενδέχεται να είναι αντίστοιχος με αυτόν που αντιμετώπισε η Αιθιοπία τη δεκαετία του 1980.
