Οι Ταλιμπάν κατέλαβαν την πρωτεύουσα Καμπούλ και οι άνθρωποι δεν μπορούν να φανούν πιο αβοήθητοι από αυτό. Οι γυναίκες αναγκάζονται να παντρευτούν μαχητές των Ταλιμπάν και τα νεαρά αγόρια χρησιμοποιούνται ως βομβιστές αυτοκτονίας, ενώ οι άντρες αναγκάζονται να ενταχθούν στους Ταλιμπάν.
Τα λόγια του Aldous Huxley θα έχουν απήχηση στους Αφγανούς που βιώνουν αυτόν τον εφιάλτη: «Iσως αυτός ο κόσμος να είναι η κόλαση ενός άλλου πλανήτη».
Ακόμα και όταν οι Αφγανοί ζουν αυτό το τραύμα, δεν έχουν σωπάσει. Οι Αφγανοί στο Αφγανιστάν και σε όλο τον κόσμο έχουν απευθυνθεί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να εκφράσουν την απογοήτευσή τους από τη Δύση. Για έναν πρόεδρο που συχνά χάνει τα λόγια του, ο Μπάιντεν ήταν εκπληκτικά ξεκάθαρος, σαφής και ψυχρός απέναντι στο Αφγανιστάν: «Δεν φέρω καμία ευθύνη» και «Δεν μετανιώνω για την απόφασή μου».
Ωστόσο, οι Αφγανοί που έκαναν την τάση των hashtag #sanctionPakistan δεν απογοητεύτηκαν μόνο από την αποτρεπτική στάση της Δύσης απέναντι στην πατρίδα τους - εμφανής μέσω της απότομης αποχώρησης στρατευμάτων - αλλά και από το αλάθητο του Πακιστάν στα μάτια της Ουάσινγκτον, όπως γράφει το hashtag, οι Αφγανοί υποστηρίζουν σκληρά επιβολή οικονομικών κυρώσεων στο Πακιστάν για τον πόλεμο πληρεξούσιου στο Αφγανιστάν.
Όπως σε κάθε πόλεμο, αυτοί που κοιτούν προς τα κάτω στο βαρέλι είναι εκείνοι με τη μέγιστη έκτακτη ανάγκη που μιλούν με ειλικρίνεια για να προστατεύσουν όχι μόνο τον εαυτό τους, αλλά τους αγαπημένους τους ανθρώπους που θα μπορούσαν να βλάψουν. Τα τελευταία 20 χρόνια, οι δυτικές δυνάμεις υπό τις Η.Π.Α. έδωσαν σε μια γενιά Αφγανών ένα ισχυρό συναίσθημα, που κάποτε χρησιμοποιήθηκε ως ένδειξη για να ωθήσει τον Πρόεδρο Ομπάμα στην εξουσία - «ελπίδα». Όπως και οι Αμερικανοί που αγόρασαν τα λόγια του Ομπάμα, μια γενιά Αφγανών αγόρασε την αιώνια φιλελεύθερη διεθνιστική υπόσχεση για δημοκρατία, δικαιώματα των γυναικών και ανθρώπινα δικαιώματα. Ο Αφγανός δεν ήξερε, αυτές ήταν κενές υποσχέσεις και σε κάθε φιλελεύθερη διεθνιστική υπόσχεση υπήρχε ένας ψυχρός ρεαλιστής που περίμενε να τους πει «Δεν φέρω καμία ευθύνη» όπως έκανε ο τότε αντιπρόεδρος Μπάιντεν στη συνέντευξή του το 2020 στο Face the Nation.
Ο αφγανικός λαός και η διασπορά υπολόγιζαν την επιτυχία των δυτικών δυνάμεων και ζούσαν με την ελπίδα ότι μια μέρα η Αμερική θα αναλάβει δράση στο Πακιστάν που δεν ήταν σύμμαχός της στο ΝΑΤΟ, για τον διπλασιασμό και τον πόλεμο πληρεξουσίου.
Σε αυτό το στάδιο, ενώ η πιθανότητα μιας διαφορετικής έκβασης για τον πόλεμο μπορεί μόνο να εικάζεται, αξίζει να σημειωθεί ότι το κυνήγι της Αμερικής για τον Μπιν Λάντεν δεν τελείωσε στη Σαουδική Αραβία (χώρα καταγωγής του), το Αφγανιστάν (όπου υποψιάστηκε ότι κρυβόταν) ), ή στο Ιράν αλλά σε ασφαλές συγκρότημα στο Αμποταμπάντ του Πακιστάν, σε απόσταση αναπνοής από μια πακιστανική στρατιωτική ακαδημία. Οι σκεπτικιστές του πολέμου στο Αφγανιστάν πρέπει να σκεφτούν γιατί οι ΗΠΑ δεν προσπάθησαν ποτέ να εξαλείψουν τα ασφαλή καταφύγια που παρέχονται στους υποχωρούντες Ταλιμπάν στο Πακιστάν.
Με την αποχώρηση των στρατευμάτων να τελειώνει και τους Ταλιμπάν να καταλαμβάνουν τη μία πόλη μετά την άλλη, οι φιλελεύθεροι του κόσμου θα πρέπει τουλάχιστον τώρα να προσέχουν τη φωνή των Αφγανών και να μην απευθύνονται τυφλά στους δυτικούς μελετητές. Άλλωστε, οι Αφγανοί γνωρίζουν καλύτερα την ιστορία τους, ζουν τις συνέπειες της δυτικής παρέμβασης και μοιράζονται σύνορα με το Πακιστάν.
