Μία ακόμα τουρκική διπλωματική αποτυχία προκλήθηκε από την αλαζονεία του Τούρκου Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Ο νεο-οθωμανός ισχυρός άνδρας της Τουρκίας θα ανέτρεπε τον Σύριο δικτάτορα Μπασάρ αλ Άσαντ και θα τον αντικαθιστούσε με Σουνίτες Ισλαμιστές, ενώ παράλληλα θα έδιωχνε τις ΗΠΑ και τη Ρωσία από μουσουλμανικά εδάφη. Θα ενίσχυε τη Μουσουλμανική Αδελφότητα στην Αίγυπτο, ενώ διεθνώς θα προσπαθούσε να απομονώσει το Ισραήλ και να υπερασπιστεί την παλαιστινιακή υπόθεση. Στην Ανατολική Μεσόγειο, ο Ερντογάν ήθελε να γίνει game-changer, καθιστώντας την Άγκυρα ως τον κορυφαίο ''παίκτη'' στην εξερεύνηση υδρογονανθράκων. Ως προς την ''αραβική'' του πολιτική, στόχευσε στην αποξένωση της Σαουδικής Αραβίας και των ΗΑΕ, ενώ στην Λιβύη προσπάθησε να οικοδομήσει ένα φιλικό προς την Τουρκία καθεστώς.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
"Πράσινο φως" Μητσοτάκη για Belharra: "Να συνεχιστούν οι συζητήσεις" - Οι Ναύαρχοι "ψηφίζουν" Γαλλία
Αλλά μετά από μια δεκαετία δοκιμών, λαθών και με τις αποτυχίες να έρχονται η μία μετά την άλλη, ο Ερντογάν, ο οποίος τώρα είναι βαθιά ντροπιασμένος, τόσο διεθνώς όσο και εσωτερικά, προσπαθεί να βρει έναν τρόπο να ξεφύγει από το χάος μέσα στο οποίο τον έχουν τραβήξει οι αυταπάτες του υποτιθέμενου μεγαλείου του.
Στο διπλωματικό μέτωπο, η Τουρκία είναι η μόνη χώρα της Ανατολικής Μεσογείου που έχει έχει μείνει εκτός στις προσπάθειες εύρεσης και εξόρυξης υδρογονανθράκων στην περιοχή. Η Άγκυρα φοβάται επιπρόσθετα, και αυτή τη φορά ακόμα πιο σκληρές, τις κυρώσεις της ΕΕ, σε περίπτωση που απειλήσει και πάλι να χρησιμοποιήσει βία για να εμποδίσει τις έρευνες για υδρογονάνθρακες από χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ή ακόμα και από χώρες της Μέσης Ανατολής που διατηρούν φιλικές σχέσεις με την ΕΕ.
Μπορεί όμως η Τουρκία να προβεί σε ένα ολικό reset της στρατηγικής της; Είναι πολύ πιθανό, αλλά όχι και τόσο εύκολο.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Νέες “ρουκέτες” Χαφτάρ: Να φύγουν οι μισθοφόροι και να διαλυθούν οι πολιτοφυλακές-Είναι εχθροί της χώρας
Οι προσπάθειες εξομάλυνσης των σχέσεων με το Κάιρο, πέφτουν στο κενό. Η Αίγυπτος ζητάει από τον Ερντογάν συγκεκριμένες πράξεις, και μένει απαθής στην ''επίθεση φιλίας'' του Τούρκου Προέδρου. Και ως ''πράξεις'', δεν εννοούν τίποτα περισσότερα από την απόσυρση της στήριξης στην Μουσουλμανική Αδελφότητα. Επιπρόσθετα, η Τουρκία, είδε την παραδοσιακή ''αντίζηλο'' της, την Ελλάδα, να ενισχύει την στρατιωτική της συνεργασία με την Σαουδική Αραβία, με την μεταφορά συστοιχιών Patriot, που θα προστατεύουν την αραβική χώρα από τις επιθέσεις των σιιτών Χούθι της Υεμένης. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, πρόσφατες δηλώσεις Λίβυων αξιωματούχων, καταδεικνύουν το πόσο είναι ανεπιθύμητη είναι η Τουρκία στην καθημαγμένη από τον εμφύλιο πόλεμο χώρα. Μία χώρα, στην οποία η Άγκυρα έχει επενδύσει πολλά, και θα ήταν εφιάλτης να χαθεί μέσα από τα χέρια της.
Η Ανατολική Μεσόγειος, που κάποτε ήταν Οθωμανική λίμνη, δεν είναι σήμερα τίποτα παραπάνω από έναν ''τάφο'' για τις τουρκικές φιλοδοξίες και την αλαζονεία του Ερντογάν.
