Συντρίβονται τα σχέδια του Πακιστάν στο Αφγανιστάν

Η απόφαση του Προέδρου Τζο Μπάιντεν να εγκαταλείψει το Αφγανιστάν πλήρως, ακόμη και μετά από μια καθυστέρηση τεσσάρων μηνών, τον Σεπτέμβριο, χάλασε τα σχέδια του Πακιστάν.
 
Αλλά τώρα, από τον τρόπο με τον οποίο γίνεται η απόσυρση, το Πακιστάν υποστηρίζει έναν άλλο γύρο στρατιωτικής σύγκρουσης. Οι Ταλιμπάν αντιμετώπισαν απροσδόκητη αντίσταση από τον Αφγανικό Εθνικό Στρατό που υπερασπίστηκε καλά τις θέσεις του, σε διάφορα σημεία. Μακροπρόθεσμα όμως, η άρνηση της αεροπορικής κάλυψης των ΗΠΑ θα μπορούσε να αποδειχθεί κρίσιμη σε αυτήν τη σύγκρουση.
 
Σύμφωνα με το Long War Journal, η κυβέρνηση της Καμπούλ και οι Ταλιμπάν ελέγχουν 133 και 75 περιοχές αντίστοιχα, ενώ 189 περιοχές "αμφισβητούνται". Ο πληθυσμός σε περιοχές υπό τον έλεγχο των Ταλιμπάν είναι 4,5 εκατομμύρια, ενώ 15,1 εκατομμύρια άνθρωποι κατοικούν στις κυβερνητικές περιοχές . Ο πληθυσμός στις αμφισβητούμενες περιοχές είναι 13,2 εκατομμύρια. Από καθεμία από αυτές τις περιοχές, έχει ήδη ξεκινήσει η έξοδος χιλιάδων ατόμων που αναζητούν ασφάλεια.
 
Στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες εκτιμούν τώρα ότι οι Ταλιμπάν, που εκτιμάται ότι ελέγχουν το ήμισυ της χώρας, μπορεί να χρειαστούν πολύ χρόνο για να καταλάβουβ την Καμπούλ. Η αντίσταση δεν θα προέλθει μόνο από τις δυνάμεις της Καμπούλ, αλλά και από διάφορες εθνικές ομάδες, συμπεριλαμβανομένων των Τατζίκων, των Ουζμπέκων και των Χαζαρά. Σε μια μελέτη για το Αυστραλιανό Ινστιτούτο Διεθνών Υποθέσεων με τίτλο «Η αποχώρηση του Αφγανιστάν έχει κακές ειδήσεις για το Πακιστάν», ο Δρ Claude Rakists λέει: «Η πιθανότητα εμφυλίου εμφυλίου πολέμου θα οδηγήσει σε περισσότερους πρόσφυγες που προσπαθούν να διασχίσουν τα σύνορα, ιδίως τα σύνορα με το Πακιστάν».

«Η απόφαση της Ουάσιγκτον να αποσυρθεί στρατιωτικά από το Αφγανιστάν, δεν είναι απολύτως αυτό που ήθελε το Πακιστάν. Μετά την ανακοίνωση του Μπάιντεν, το υπουργείο Εξωτερικών του Πακιστάν επιβεβαίωσε εκ νέου τη σημασία που αποδίδει στην απόσυρση ξένων στρατευμάτων που συμπίπτει με την πρόοδο στην ειρηνευτική διαδικασία. Το Πακιστάν, το οποίο είχε διαδραματίσει κρίσιμο ρόλο στο να φέρει τους Ταλιμπάν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, ήλπιζε να δει τους Ταλιμπάν να φέρουν ειρήνη στον πολιτικό χώρο, συμπεριλαμβανομένης πιθανώς με τη δημιουργία μιας προσωρινής κυβέρνησης που θα τους συμπεριλάμβανε.
 
«Τα τελευταία 25 χρόνια, η πολιτική του Ισλαμαμπάντ ήταν να υποστηρίζει τους Ταλιμπάν που κυριαρχούνται από τους Παστού - άμεσα και σιωπηρά - ως ασφαλιστήριο συμβόλαιο έναντι της υποστήριξης της Ινδίας για τις άλλες εθνοτικές ομάδες, όπως οι Τατζίκοι, οι Ουζμπέκοι και οι Χαζαρά. Αυτή ήταν πάντα μια κακή πολιτική. Δεν υπάρχει απολύτως καμία εγγύηση ότι, όταν κυριαρχήσουν, τα συμφέροντα των Ταλιμπάν θα ευθυγραμμιστούν με το Πακιστάν».
 
Οι εκθέσεις δείχνουν σταθερά ότι οι ΗΠΑ θα συνεχίσουν να παρέχουν στην Καμπούλ «εξωτερική» υποστήριξη και ότι η υποστήριξη θα πρέπει να προέρχεται κυρίως από το πακιστανικό έδαφος, όπως συνέβη από τη δεκαετία του 1980.
Οι Ταλιμπάν, με τους 85.000 μαχητές τους, μπορεί τελικά να καταφέρουν να εξαλείψουν και να σπάσουν τις αφγανικές δυνάμεις. Όμως, καθώς γίνονται ισχυροί στο έδαφος τους, θα χρειαστούν το Πακιστάν πολύ λιγότερο. Οι Αφγανοί ήταν πάντα αμφίσημοι προς τους πακιστανικούς οικοδεσπότες τους, και δεν αναγνώρισαν ποτέ τη γραμμή Durand ως διεθνή σύνορα.

Η αποχώρηση των ξένων δυνάμεων είναι απίθανο να επιτρέψει στους Αφγανούς πρόσφυγες να επαναπατριστούν από το Πακιστάν. Υπάρχουν περίπου 2,8 εκατομμύρια Αφγανοί πρόσφυγες που ζουν στο Πακιστάν. Μόνο περίπου οι μισοί από τους πρόσφυγες είναι εγγεγραμμένοι, ενώ οι υπόλοιποι ζουν χωρίς έγγραφα, κυρίως στο βορειοανατολικό επαρχιακό τζιπ Πανκμπ και τις νοτιοδυτικές επαρχίες του Μπαλουκιστάν που συνορεύουν με το Αφγανιστάν. Η μακρινή επαρχία της Νότιας Σιντάν φιλοξενεί 500.000, συμπεριλαμβανομένων 300.000 στο Καράτσι. Ακόμα κι αν ζουν για δεκαετίες, αποτελούν απειλή για την ασφάλεια για τις πακιστανικές αρχές.