Το Σάββατο γράφαμε πως ο Χένρι Κίσινγκερ προειδοποίησε την Ουάσιγκτον πως δεν υφίστανται πλέον “τελικές λύσεις”
Το γεγονός πως με τους Δημοκρατικούς στον Λευκό Οίκο περιέργως πολλαπλασιάζονται πάντα τα πολεμικά μέτωπα των ΗΠΑ είναι πλέον κοινό μυστικό. Το τελευταίο διάστημα καταγράφεται ένας σχεδόν παράλληλος τρόπος με τον οποίο η κυβέρνηση Μπάιντεν αυξάνει τις επικίνδυνες εντάσεις με τη Ρωσία και την Κίνα. Από την μια η Ουκρανία και από την άλλη η Ταϊβάν, αντίστοιχα.
Η Ουάσινγκτον επικαλείται ισχυρισμούς ότι η Ρωσία και η Κίνα απειλούν τους συμμάχους της οι οποίοι, με τη σειρά τους, προσφέρουν ένα πρόσχημα για τις Ηνωμένες Πολιτείες να εντείνουν τις δικές τους προκλητικές ενέργειες. Είναι ένας φαύλος κύκλος που κινδυνεύει να ξεφύγει από τον έλεγχο σε έναν ολοκληρωτικό πόλεμο μεταξύ πυρηνικών δυνάμεων.
Σε μόλις τρεις μήνες μετά την ανάληψη των καθηκόντων του ως 46ου προέδρου των ΗΠΑ, ο Τζο Μπάιντεν ξεκίνησε μια απερίσκεπτη πορεία μάχης απέναντι στη Ρωσία και την Κίνα. Αυτή η δυναμική προβλεπόταν βέβαια αν παρατηρούσε κανείς πολλά από τα σχόλια και τις συνεντεύξεις πριν από την έναρξη της θητείας του Biden στις 20 Ιανουαρίου.
Τώρα ως πρόεδρος, ο Μπάιντεν υιοθετεί μια συνεχή πολιτική επιθετικότητας με ακόμη περισσότερη ώθηση. Αυτή η αμετάβλητη κατεύθυνση μάχης τείνει να αποδείξει την πραγματική φύση της πολιτικής των ΗΠΑ. Οι πρόεδροι έρχονται και φεύγουν, οι εκλογές πραγματοποιούνται περιοδικά, αλλά η εξουσία και η χάραξη πολιτικής εναπόκειται σε βαθιά κρατικούς σχεδιαστές των οποίων η πίστη δεν είναι σε κανένα συγκεκριμένο κόμμα αλλά μάλλον στην προώθηση των αυτοκρατορικών στόχων σχετικά με την υποτιθέμενη παγκόσμια θέση και τα προνόμια της Αμερικής.
Ο σημερινός πρόεδρος και οι ανώτεροι βοηθοί του, φέρνουν μια ορισμένη στιλιστική εικόνα στην υποκείμενη ώθηση εξουσίας. Η ομάδα Μπάιντεν έχει οξύνει τη ρητορική επισημαίνοντας επανειλημμένα τη Μόσχα και την Κίνα ως «υπαρξιακές απειλές». Ακολούθησαν πρακτικές εχθροπραξιών, συμπεριλαμβανομένης της επιβολής κυρώσεων στη Ρωσία για το έργο φυσικού αερίου Nord Stream 2 με την Ευρώπη και στην Κίνα για ισχυρισμούς «γενοκτονίας» εναντίον του πληθυσμού των Ουιγούρων
Η διοίκηση του Μπάιντεν στρέφει την πραγματικότητα το κεφάλι της, είτε μέσω κυνικής εξαπάτησης είτε από τη δική της γνωστική ασυμφωνία σχετικά με τον πραγματικό κόσμο.
Κατηγορεί τη Ρωσία για επιθετικότητα δημιουργώντας στρατιωτικές δυνάμεις στα σύνορα με την Ουκρανία. Αυτό συμβαίνει ενώ το καθεστώς που υποστηρίζεται από τις ΗΠΑ στο Κίεβο παραβιάζει διαδοχικά μια ασταθή εκεχειρία στην Ανατολική Ουκρανία, με πυρά σε πολιτικά κέντρα και κλιμακώνοντας μια ανθρωπιστική κρίση. Η Ρωσία έχει κάθε δικαίωμα να αναπτύσσει στρατιωτικές δυνάμεις όπου κρίνει εντός των συνόρων της. Η Μόσχα απέρριψε ισχυρισμούς ότι αποτελεί απειλή για οποιαδήποτε άλλη χώρα. Ωστόσο, την περασμένη εβδομάδα το Κρεμλίνο δήλωσε ότι οι επιδεινούμενες συνθήκες ασφαλείας στην Ανατολική Ουκρανία (το Donbass) ενδέχεται να την υποχρεώσουν να υπερασπιστεί τους Ρώσους που αντιμετωπίζουν εγκληματική επίθεση. Αυτή η επίθεση διεξάγεται από το καθεστώς του Κιέβου που έχει την πλήρη υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών και της στρατιωτικής συμμαχίας του ΝΑΤΟ. Μόνο τον περασμένο μήνα, η διοίκηση του Μπάιντεν “έσπρωξε” στην Ουκρανία άλλα 125 εκατομμύρια δολάρια σε θανατηφόρα όπλα. Αυτό μπορεί να θεωρηθεί ως ένα πράσινο φως για το καθεστώς στο Κίεβο να απορρίψει την ειρηνευτική συμφωνία του Μινσκ του 2015 και να πιέσει για περισσότερες συγκρούσεις σε έναν ήδη επταετή πόλεμο, προκαλώντας περισσότερους από 13.000 θανάτους.
Ωστόσο, κατά την άποψη της Ουάσινγκτον, καθώς και της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ, η Ρωσία προκαλεί την επίθεση.
Όσον αφορά την Κίνα και την Ταϊβάν: Ο Μπάιντεν προωθεί την ίδια πολιτική που ακολουθείτο υπό τις προηγούμενες στρατιωτικές δυνάμεις Τραμπ και Ομπάμα κοντά στην επικράτεια της Κίνας. Το Πεκίνο έχει κυρίαρχη εδαφική αξίωση για την Ταϊβάν, η οποία αναγνωρίζεται από τη συντριπτική πλειοψηφία των εθνών, συμπεριλαμβανομένων μέχρι πρόσφατα των Ηνωμένων Πολιτειών στο πλαίσιο της λεγόμενης πολιτικής «Μια Κίνα». Ο Μπάιντεν, όπως και ο προκάτοχός του Ντόναλντ Τραμπ, διαβρώνει σκόπιμα την πολιτική της Κίνας στέλνοντας εκπροσώπους στο νησί για επίσημες επισκέψεις, αυξάνοντας τις πωλήσεις όπλων και προκλητικά δημοσίως δηλώνοντας ότι οι ΗΠΑ θα «υπερασπιστούν» την Ταϊβάν σε περίπτωση «εισβολής» από κινεζικές δυνάμεις.
Παρόμοια με την Ουκρανία, η ρητορική και η συμπεριφορά της κυβέρνησης Μπάιντεν χρησιμεύουν για να τροφοδοτήσουν μια ολοένα και πιο προκλητική στάση από τους ηγέτες της Ταϊβάν. Αυτή την εβδομάδα, ένας ανώτερος αξιωματούχος προειδοποίησε ότι οι δυνάμεις του νησιού θα καταρρίψουν κινεζικά αεροσκάφη. Αυτό δεν είναι παρά μια κατάφωρη πρόκληση για την εδαφική ακεραιότητα και κυριαρχία της Κίνας. Όπως στην περίπτωση της Ουκρανίας και της Ρωσίας, είναι τα λόγια και οι ενέργειες της Ουάσιγκτον που πυροδοτούν τις εντάσεις μεταξύ Ταϊβάν και Κίνας. Ωστόσο, οι Αμερικανοί κατηγορούν τους άλλους για «επιθετικότητα» και ισχυρίζονται ότι παρέχουν «άμυνα».
Η μεγαλύτερη εικόνα για όλα αυτά είναι, φυσικά, το γεωπολιτικό μεγάλο παιχνίδι που η Ουάσιγκτον βλέπει ως πρόκληση .Επιχειρεί να αποτρέψει την άνοδο της Ρωσίας και της Κίνας και μια πολυπολική παγκόσμια τάξη. Η Μόσχα και το Πεκίνο έχουν επανειλημμένα ζητήσει ειρηνική συνύπαρξη μεταξύ των εθνών που βασίζονται στην εταιρική σχέση, τον αμοιβαίο σεβασμό και, κυρίως, την τήρηση του διεθνούς δικαίου.
Ένας τέτοιος πολυπολικός κόσμος ίσων είναι ένα ανάθεμα για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η επιτυχία της Κίνας στην απομάκρυνση εκατομμυρίων ανθρώπων από τη φτώχεια, ενώ εκατομμύρια Αμερικανοί ακολουθούν το αντίστροφο μονοπάτι προς τη φτώχεια υποδηλώνει το τέλος ενός «Αμερικανικού αιώνα». Οι Ηνωμένες Πολιτείες, υπό το κυρίαρχο εταιρικό καπιταλιστικό τους σύστημα, δεν μπορούν να ανταγωνιστούν την αναδυόμενη πολυπολική τάξη. Προσπαθώντας να αντιστρέψει την ιστορική παρακμή, οι ΗΠΑ είναι υποχρεωμένες να καταφύγουν στον αυξανόμενο μιλιταρισμό ενάντια σε αυτό που αντιλαμβάνεται ως εχθρό - Ρωσία και Κίνα - τους δύο κύριους υποστηρικτές ενός πολυπολικού οράματος
