Άρθρο γνώμης του πρώην ναυάρχου Τζέιμς Σταυρίδης που δημοσιεύει το πρακτορείο Bloomberg (μετάφραση hellasjournal.com), σχετικά με τις τρεις σημαντικότερες προκλήσεις του ΝΑΤΟ. Δυστυχώς, ο κ. Σταυρίδης δεν κάνει αναφορά στα προβλήματα που δημιουργεί η κατοχική Τουρκία στη Δυτική Συμμαχία, στη χώρα-μέλος Ελλάδα και στην Κυπριακή Δημοκρατία.
Ο πρώην αξιωματικός του ναυτικού των ΗΠΑ, επισημαίνει την αξία της επιστροφής στο ΝΑΤΟ μιας περισσότερο συνεργάσιμης Αμερικής, απαριθμώντας τρία «πολύ δύσκολα προβλήματα» τα οποία τα 30 μέλη της Συμμαχίας δεν μπορούν να αποφύγουν.
Η πρώτη μεγάλη πρόκληση είναι οι ανόμοιες αμυντικές δαπάνες μεταξύ ΗΠΑ και των υπολοίπων μελών της Συμμαχίας. Ακόμα και αν η διοίκηση Biden μειώσει τις δαπάνες της, οι ΗΠΑ θα συνεχίζουν να δαπανούν περισσότερα από όλα τα υπόλοιπα μέλη. Μόλις το 9% των άλλων μελών της Συμμαχίας δαπανούν το 2% του ΑΕΠ τους σε αμυντικές δαπάνες (ΗΠΑ, Ελλάδα, Βρετανία, Βουλγαρία, Εσθονία, Πολωνία, Λετονία, Λιθουανία, Ρουμανία).
Ο ίδιος αναμένει ότι η συζήτηση αυτή θα συνεχιστεί επί μακρόν, καθώς όλα τα μέλη της Συμμαχίας επιδιώκουν την ανάκαμψη των πληγωμένων οικονομιών τους λόγω κορωνοϊού.
Η δεύτερη μεγάλη πρόκληση είναι το Αφγανιστάν, καθώς δεν υπάρχει ιδιαίτερος ενθουσιασμός για την εκεί νατοϊκή αποστολή μετά από δύο δεκαετίας «επώδυνης εμπλοκής». Μια ξαφνική, ωστόσο, αποχώρηση, της εναπομείνασας νατοϊκής δύναμης από την περιοχή (10 χιλιάδων στρατιωτών, εκ των οποίων 2500 Αμερικανοί) θα δημιουργήσει «υπαρξιακές δυσκολίες» στην αφγανική κυβέρνηση, δεδομένης της παρουσίας των Ταλιμπάν σε όλη τη χώρα.
Η κατάρρευσή της θα ακυρώσει την πραγματική πρόοδο που έχει σημειωθεί τα τελευταία είκοσι χρόνια στο πεδίο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της εκπαίδευσης, της ισότητας των φύλων και της δημοκρατίας. Θεωρείται απίθανη η αποχώρηση των Αμερικανών την 1η Μάϊου, αν οι Ταλιμπάν δεν δείξουν να συμμορφώνονται με την ειρηνευτική συμφωνία. Ο ίδιος εκτιμά πως το ΝΑΤΟ θα παραμείνει με μειωμένη στρατιωτική παρουσία, με την ελπίδα να βελτιωθεί η συμπεριφορά των Ταλιμπάν.
Δεδομένου, ότι αυτή η βελτίωση φαίνεται απίθανη, τα μέλη της Συμμαχίας θα συνεχίσουν να συζητούν για το Αφγανιστάν στο ορατό μέλλον, χωρίς αποτέλεσμα. Τέλος, το τρίτο πρόβλημα είναι η ουσιωδώς διαφορετική προσέγγιση της Κίνας από τα μέλη της Συμμαχίας.
Οι ΗΠΑ θέλουν να αποτελέσουν τα μέλη του ΝΑΤΟ το αντίπαλον «δημοκρατικό» δέος έναντι της Κίνας. Αρκετά από τα μέλη του ΝΑΤΟ, όμως, δεν επιθυμούν να επιλέξουν μεταξύ Ουάσιγκτον και Πεκίνου, ενώ η ΕΕ επιθυμεί να διατηρεί στενούς οικονομικούς και τεχνολογικούς δεσμούς με την Κίνα. Αυτό θα διαβρώσει τη συνοχή του ΝΑΤΟ, σημειώνει ο James Stavridis.
Κλείνοντας, επισημαίνει ότι το ΝΑΤΟ χρειάζεται να αντιμετωπίσει μια σειρά από άλλα εμπόδια: την αντιτρομοκρατική αποστολή στο Ιράκ, το ρωσικό τυχοδιωκτισμό στην Ουκρανία, τις ναυτικές εντάσεις στην Αρκτική, την έκθεση σε κυβερνοεπιθέσεις, τις προσφυγικές ροές από τις ταραγμένες περιοχές της Ανατολικής Μεσογείου και τη Λιβύη.
