Ελλάδα, Γαλλία, Κύπρος και Αίγυπτος θα αντιμετωπίσουν πιθανότατα στρατιωτικά την Τουρκία στην Α.Μεσόγειο, η οποία δεν πρόκειται να αποσυρθεί σε καμία περίπτωση χωρίς μάχη», αναφέρει το Foreign Policy.
Σύμφωνα με τον M. Tanchum, περισσότερο από ποτέ, ο τελευταίος αυτός κύκλος κλιμάκωσης κινδυνεύει να μετατραπεί σε μια πολυεθνική στρατιωτικού τύπου σύγκρουση με απίστευτες συνέπειες στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου.
''Κάνοντας μια επίδειξη ένθερμης υποστήριξης προς την Ελλάδα εναντίον της Τουρκίας, η Γαλλία έστειλε πολεμικά πλοία στα στην Α.Μεσόγειο ενώ μυστικά φέρεται να υποσχέθηκε στην Αθήνα ακόμα περισσότερα.
Η Αίγυπτος και το Ισραήλ, που πραγματοποιούν τακτικές κοινές στρατιωτικές ασκήσεις με την Ελλάδα, έχουν επίσης εκφράσει την ένθερμη αλληλεγγύη τους προς την Αθήνα.
Με τη Γαλλία και την Αίγυπτο να βρίσκονται ήδη σε ανοιχτή σύγκρουση με την Τουρκία στη Λιβύη, παρατηρητές σε όλο τον κόσμο φοβούνται ότι οποιαδήποτε περαιτέρω κλιμάκωση στην Ανατολική Μεσόγειο θα μπορούσε να πυροδοτήσει έναν γενικευμένο πόλεμο στην Μέση Ανατολή.
Στα μέσα Αυγούστου, ένα τουρκικό και ελληνικό πολεμικό πλοίο συγκρούστηκαν στην Ανατολική Μεσόγειο, αυξάνοντας τις εντάσεις στην πιο επικίνδυνη κατάσταση η οποία έχει δημιουργηθεί εδώ και 20 χρόνια. Η κρίση είχε ξεκινήσει δύο ημέρες πριν, όταν η Τουρκία έστειλε ένα ερευνητικό πλοίο μαζί με πολεμικά πλοία για να αναζητήσει πετρέλαιο και φυσικό αέριο κοντά στο ελληνικό νησί Καστελόριζο, πυροδοτώντας αυτές εξελίξεις την έκταση των οποίων δεν γνωρίζουμε ακόμη'', τονίζει ο ίδιος.
Για δεκαετίες, οι διαφορές στα θαλάσσια σύνορα της Ανατολικής Μεσογείου αποτελούσαν τοπική υπόθεση και περιοριζόταν σε αξιώσεις κυριαρχίας μεταξύ Κύπρου, Ελλάδας και Τουρκίας. Ωστόσο, τα τελευταία πέντε χρόνια, οι υπεράκτιοι πόροι φυσικού αερίου της περιοχής έχουν μετατρέψει την Ανατολική Μεσόγειο σε βασικό στρατηγικό χώρο ανταγωνισμού στον οποίο συμμετέχουν πολλές χώρες.
Ιταλία και Γαλλία διαδραματίζουν επίσης αναπόσπαστο ρόλο στην μετατροπή αυτής της σύγκρουσης, η οποία έχει θέσει την ήδη περίπλοκη σχέση ΕΕ και Τουρκίας σε πιο εχθρικά πεδία.
Η αλλαγή της καταστάσεως ήταν η ανακάλυψη του πεδίου φυσικού αερίου Zohr τον Αύγουστο του 2015 στην ΑΟΖ της Αιγύπτου από την ιταλική ενεργειακή εταιρεία Eni.Το τεράστιο αυτό κοίτασμα φυσικού αερίου στην Α.Μεσόγειο σήμαινε ότι η περιοχή είχε και άλλα παρόμοια κοιτάσματα.
Η Eni, η οποία είναι επίσης ο κύριος φορέας στην εξερεύνηση και ανάπτυξη φυσικού αερίου της Κύπρου, άρχισε να προωθεί ένα σχέδιο συγκέντρωσης του κυπριακού, του αιγυπτιακού και του ισραηλινού αερίου, με την χρησιμοποίηση των εγκαταστάσεων υγροποίησης της Αιγύπτου, για την προώθηση του στην Ευρώπη ως υγροποιημένο φυσικό αέριο (ΥΦΑ). Η ιταλική εταιρεία τυχαίνει επίσης να είναι ο κύριος μέτοχος σε ένα από τα δύο εργοστάσια ΥΦΑ της Αιγύπτου, παρακάμπτωντας τα τουρκικά σχέδια.
Το 2018, ο γαλλικός ενεργειακός γίγαντας Total, η τρίτη μεγαλύτερη εταιρεία της ΕΕ σε έσοδα, έδωσε ένα ακόμη πλήγμα στην Τουρκία, συνεργαζόμενη με την Eni, τοποθετώντας τη Γαλλία στο μέσον της Ανατολικής Μεσογείου. Την ίδια στιγμή, η Κύπρος συμφώνησε επίσημα να προμηθεύσει τα εργοστάσια (ΥΦΑ) της Αιγύπτου με φυσικό αέριο. Αφού η Κύπρος υπέγραψε αυτή τη συμφωνία, το Ισραήλ, συμφώνησε και αυτό να πουλήσει το αέριο του στην Αίγυπτο επίσης.
Η Τουρκία εξέφρασε τη δυσαρέσκειά της για αυτές τις εξελίξεις, με ένα οθωμανικό τρόπο. Έστειλε πολεμικά πλοία για να εκφοβίσει τις χώρες της περιοχής. Μια χώρα που εξακολουθεί να αρνείται να αναγνωρίσει τα θαλάσσια σύνορα της Κύπρου, δεν μπορεί να συμμετέχει σε κανέναν συνδυασμό συνεργασίας χωρών στην περιοχή. Με κάθε τουρκική δράση, το μέτωπο Αίγυπτος-Ισραήλ-Κύπρος-Ελλάδα κερδίζει όλο και περισσότερο την στρατιωτική υποστήριξη από τη Γαλλία, την Ιταλία και τις Ηνωμένες Πολιτείες, καθεμία από τις οποίες έχει σημαντικές οικονομικές επενδύσεις στο φυσικό αέριο της Ανατολικής Μεσογείου.
Για την Τουρκία, η μη υποστήριξη των συμμάχων της από το ΝΑΤΟ σε αυτήν την περίπτωση είναι προδοσία και ισοδυναμεί με μια πολιτική την οποία δεν μπορεί να ανεχθεί. Σε μια προσπάθεια να ξεφύγει από την περιφερειακή της απομόνωση, τον Νοέμβριο του 2019 η Τουρκία υπέγραψε τη δική της συμφωνία θαλάσσιας οριοθέτησης με την Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας (GNA) που εδρεύει στην Τρίπολη στη Λιβύη, μόνο που αυτή είναι άκυρη.
Η συμφωνία ήταν μια προσπάθεια να αποκτήσει η Άγκυρα περισσότερα νομικά ερείσματα για να αμφισβητήσει τα θαλάσσια σύνορα που είχε συμφωνήσει η Ελλάδα με την Κύπρο και την Αίγυπτο, από τα οποία εξαρτώνται τα σχέδια ανάπτυξης φυσικού αερίου της ανατολικής Μεσογείου'', καταλήγει το άρθρο
