Το «Kentler Project» στο Δυτικό Βερολίνο τοποθέτησε στο ίδιο σπίτι άστεγα παιδιά με άνδρες που είχαν καταδικαστεί για σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων, θεωρώντας ότι παιδεραστές θα ήταν ιδανικοί θετοί γονείς. Μια μελέτη διαπίστωσε ότι η πρακτική αυτή συνεχίστηκε για δεκαετίες, συγκεκριμένα για 30 ολόκληρα χρόνια.
Ξεκινώντας τη δεκαετία του 1970 ο καθηγητής ψυχολογίας Χέλμουτ Κέντλερ (Helmut Kentler) πραγματοποίησε το «πείραμά» του.
Τα άστεγα παιδιά στο Δυτικό Βερολίνο τοποθετήθηκαν σκόπιμα με παιδεραστές στο ίδιο σπίτι, καθώς ο Κέντλερ υποστήριζε ότι αυτοί οι άντρες θα γίνονταν ιδιαίτερα στοργικοί θετοί γονείς.
Μελέτη που πραγματοποιήθηκε από το Πανεπιστήμιο του Χιλντεσχάιμ διαπίστωσε ότι οι αρχές στο Βερολίνο δέχτηκαν αυτήν την «πρακτική» για σχεδόν 30 χρόνια. Οι ανάδοχοι παιδεραστές μάλιστα λάμβαναν τακτικό επίδομα φροντίδας.
Ο Χέλμουτ Κέντλερ (1928-2008) κατείχε ηγετική θέση στο Κέντρο Εκπαιδευτικών Ερευνών του Βερολίνου. Ήταν πεπεισμένος ότι η σεξουαλική επαφή μεταξύ ενηλίκων και παιδιών ήταν ακίνδυνη.
Οι υπηρεσίες παιδικής πρόνοιας του Βερολίνου και η κυβερνητική Γερουσία είτε έκαναν τα στραβά μάτια είτε ενέκριναν τις «συγκατοικήσεις».
Πριν από αρκετά χρόνια, δύο από τα θύματα αποφάσισαν να μιλήσουν δημόσια και να πουν την ιστορία τους.
Έκτοτε οι ερευνητές στο Πανεπιστήμιο του Χίλντεσχαιμ ξεκίνησαν να μελετούν έναν τεράστιο όγκο αρχείων και προχώρησαν σε συνεντεύξεις.
Ανακάλυψαν ένα «δίκτυο διαφόρων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων», το κρατικό Γραφείο Πρόνοιας για τους Νέους και τη Γερουσία του Βερολίνου, όπου η παιδεραστία «έγινε αποδεκτή, υποστηρίχθηκε, υπερασπίστηκε».
Ο ίδιος ο Κέντλερ ήταν σε τακτική επαφή με τα παιδιά και τους θετούς πατέρες τους. Ποτέ δεν διώχθηκε: Όταν τα θύματά του μίλησαν δημόσια, το έγκλημα είχε παραγραφεί βάσει του νομοθετικού πλαισίου. Αυτό μέχρι στιγμής έχει εμποδίσει τα θύματα από να λάβουν αποζημίωση.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι αρκετοί από τους ανάδοχους πατέρες ήταν ακαδημαϊκοί υψηλού προφίλ. Μιλούν για ένα δίκτυο που περιελάμβανε υψηλόβαθμα μέλη του Ινστιτούτου Max Planck, του Ελεύθερου Πανεπιστημίου του Βερολίνου και του περιβόητου σχολείου Odenwald στην Έσση της Δυτικής Γερμανίας.
Το σχολείο Odenwald έκλεισε μετά την αποκάλυψη ότι 130 μαθητές και μαθήτριες έπεσαν θύματα σεξουαλικής κακοποίησης.
Μια πρώτη έκθεση για το «πείραμα Κέντλερ» δημοσιεύθηκε το 2016 από το Πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν.
Στη συνέχεια, οι ερευνητές δήλωσαν ότι η Γερουσία του Βερολίνου φάνηκε να μην ενδιαφέρεται να ανακαλύψει την αλήθεια.
Σύμφωνα με δημοσίευμα της Deutsche Welle, τη Δευτέρα οι αρχές του Βερολίνου δεσμεύθηκαν να ρίξουν φως στην υπόθεση.
