Να καταστήσει τον ευρωσκεπτικισμό ως μία μετρήσιμη πολιτική δύναμη με αφετηρία τις ευρωεκλογές του Μαΐου 2019 προετοιμάζεται ο επικεφαλής της Lega και αντιπρόεδρος της ιταλικής κυβέρνησης, Matteo Salvini, υπογραμμίζει σε ανάλυσή του το think tank, Strategic Culture Foundation.
Ο Salvini στην προσπάθεια αυτή, έχει τουλάχιστον δύο σημαντικούς συμμάχους:
Τη Marine Le Pen του Εθνικού Συναγερμού στη Γαλλία και τον Viktor Orban, πρωθυπουργό της Ουγγαρίας.
Ο Salvini και η Le Pen συναντήθηκαν την περασμένη εβδομάδα για να ανακοινώσουν ότι θα διεξάγουν εκστρατεία από κοινού για τις ευρωπαϊκές εκλογές καθώς και μια μεγάλη σύνοδο κορυφής στο Μιλάνο το προσεχές διάστημα.
Αυτό όμως είναι μόνο η αρχή.
O Salvini προετοιμάζεται μεθοδικά για μία συντονισμένη «ανταρσία» κατά της ΕΕ και της συμμετοχής της Ιταλίας στην Ευρωζώνη.
Το κόμμα του η Lega βρίσκεται και με διαφορά στην πρώτη θέση στις δημοσκοπήσεις, αντιστρέφοντας τη δυναμική μεταξύ αυτής και του κυβερνητικού της εταίρου του Κινήματος των Πέντε Αστέρων.
Είναι ένας κυβερνητικός συνασπισμός που είναι ο ίδιος που φοβίζει το πολιτικό κατεστημένο στην Ευρώπη, επειδή δεν βασίστηκε κατά τη συγκρότησή του στο «κίβδηλο χάσμα αριστερά – δεξιά», επισημαίνει το think tank.
Πρόκειται για έναν λαϊκό κυβερνητικό συνασπισμό, που αγωνίζεται για την πάταξη της διαφθοράς και αποτελεί το κόκκινο πανί για τις περισσότερες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις.
Και από τότε που ανέλαβε την εξουσία το 2018, έγιναν πολλές προσπάθειες να «εμφανιστούν» διαφωνίες ανάμεσα στους δύο ηγέτες, τον Matteo Salvini και τον Luigi Di Maio.
Όλες οι προσπάθειες αυτές απέτυχαν.
Και ένας από τους λόγους για αυτό είναι η αυξανόμενη δημοτικότητα της Lega και του Salvini.
Έχοντας επιβιώσει έως αυτό το σημείο και με την ΕΕ φοβισμένη λόγω Trump, Salvini και Di Maio που έδωσαν μάχη με την Ένωση για μεταναστευτικό και προϋπολογισμό, αντιμετωπίζουν τις ευρωεκλογές του Μαΐου ως την πρώτη μεγάλη δοκιμασία της κυβέρνησής τους.
Και η δυνατότητα να συγκεντρωθούν πολιτικές δυνάμεις από όλη την Ευρώπη για να συμφωνήσουν σε μια κοινή πλατφόρμα με στόχο την αμφισβήτηση του γαλλο-γερμανικού άξονα εξουσίας, θα τους έδινε μια καλή θέση κατά το δεύτερο εξάμηνο του 2019, ώστε να προωθήσουν τις επιδιώξεις τους παραπέρα και σίγουρα μακρύτερα από την παρούσα δημοσιονομική αντιπαράθεση.
Ο Salvini κινείται μεθοδικά και ριζοσπαστικά, κτίζει την αντιπαράθεσή του με την ΕΕ αργά και υπομονετικά, καλώντας την ιστορία να έλθει αυτή σε εκείνον.
Έμεινε αρκετά μακριά από την υπόθεση του Brexit, παρόλο που ξέρει ότι έχει τη δύναμη να σταματήσει την προδοσία του δημοψηφίσματος και να επιβάλλει το «διαζύγιο».
Εάν ο Salvini υπερβεί τα ποσοστά στις δημοσκοπήσεις, που του δίνουν μέχρι και ποσοστό 32% και καταστεί το μεγαλύτερο κόμμα στο Ευρωκοινοβούλιο, τότε θα έχει στείλει ένα σημαντικό μήνυμα στην Ιταλία.
Μεταξύ Di Maio και Salvini υπάρχει μία σημαντική ζύμωση.
Πρώτον, συντάσσονται με την οικονομική πρωτοβουλία της Κίνας (Μία Ζώνη, Ένας Δρόμος) της οποίας η δεύτερη μεγάλη σύνοδος κορυφής θα γίνει αργότερα αυτό το μήνα.
Αυτό εξόργισε τόσο τον Trump όσο και την Angela Merkel.
Ωστόσο το σημαντικότερο είναι, πως το ιταλικό Κοινοβούλιο πιέζει να «επαναπατρίσει» τα αποθέματα χρυσού της χώρας από την Τράπεζα της Ιταλίας. Εξετάζονται ήδη δύο νόμοι:
Ένας νόμος θα απηύθυνε συστάσεις στους βασικούς μετόχους της κεντρικής τράπεζας, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι ιδιοκτήτες ιδιωτικών τραπεζών, να πουλήσουν τις μετοχές τους στο ιταλικό υπουργείο Οικονομικών σε τιμές της δεκαετίας του 1930.
Ο άλλος νόμος θα διακηρύττει ότι ο ιταλικός λαός είναι ιδιοκτήτης του αποθεματικού της Τράπεζας της Ιταλίας με 2451,8 μετρικούς τόνους χρυσού αξίας περίπου 102 δισεκατομμυρίων δολαρίων σε τρέχουσες τιμές.
Η Τράπεζα της Ιταλίας βασίζεται κυρίως στις ιταλικές εμπορικές τράπεζες, οι οποίες είναι πλέον αφερέγγυες και κινδυνεύουν από τους τραπεζικούς κανόνες της ΕΕ.
Τούτο θέτει σε κίνδυνο την επιστροφή των καταθετών και την αναγκαστική εξυγίανση των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) κατά το ισπανικό παράδειγμα.
Και σε αυτή την περίπτωση, μόνο ο χρυσός θα είναι πραγματικά πολύτιμος στον ισολογισμό της τράπεζας της Ιταλίας.
Η κυβέρνηση του Salvini και του Di Maio καλούν την Τράπεζα της Ιταλίας να δώσει τον χρυσό πίσω στην κυβέρνηση στις τιμές του 1930 και είναι ένας τρόπος για να διασφαλιστεί ότι τα αποθέματα χρυσού της χώρας θα παραμείνουν απρόσβλητα και διαθέσιμα προκειμένου να υποστηρίξουν οποιαδήποτε νέα έκδοση της λιρέτας, καθώς οι επιλογές της ΕΚΤ για τις ιταλικές τράπεζες ενδεχομένως οδηγήσουν σε υπονόμευση της εθνικής κυριαρχίας.
Όπως και οι διαπραγματεύσεις για το Brexit, το «καθαρό διαζύγιο», θα πρέπει να είναι μια αξιόπιστη απειλή, δηλαδή μια μονομερής αποχώρηση από το ευρώ.
Όταν επανέρχεται η συγκεκριμένη απειλή, η μόνιμη επωδός του Τύπου είναι η εξής:
Απειλείται η ανεξαρτησία της κεντρικής τράπεζας και ο χρυσός θα μπορούσε να πωληθεί για τη χρηματοδότηση των δαπανηρών προγραμμάτων του ιταλικού κυβερνητικού συνασπισμού.
Έτσι, λοιπόν ο Salvini εισέρχεται στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με ένα ισχυρό μπλοκ δυνάμεων για να ανατρέψει τις διαδικασίες και να υπονομεύσει περαιτέρω την δύναμη της Angela Merkel.
Δεύτερον, ο ίδιος και ο Di Maio αναλαμβάνουν αυτή την επιτυχία στη Ρώμη και τη χρησιμοποιούν για να συμμετάσχουν στην πραγματική μεταρρύθμιση του χρηματοπιστωτικού συστήματος της ΕΕ.
Και αν δεν αποκτήσουν ό, τι θέλουν και εάν η Merkel επιμείνει στην πολιτική λιτότητας που έχει απομυζήσει την ΕΕ, τότε «περνάνε στην επίθεση με 2410 τόνους χρυσού στη φαρέτρα τους» και ενώ η κατάσταση της ευρωπαϊκής οικονομίας δεν είναι η καλύτερη δυνατή και η Γερμανία οδεύει προς την ύφεση.
Οποιοσδήποτε μικρό σοκ σε αυτή τη φάση θα προκαλέσει μαζική αντιστροφή στα ευρωπαϊκά περιουσιακά στοιχεία.
Οι ευρωπαϊκές αγορές ομολόγων είναι ώριμες για μια απότομη αντιστροφή σε κάθε καταλυτική εξέλιξη.
Η ενοποίηση των ευρωσκεπτικιστών τις επόμενες επτά εβδομάδες δεν θα είναι εύκολη αλλά ο Salvini έχει επιδείξει ευελιξία, πρωτίστως στη χώρα του και εάν κατορθώσει να προσεταιριστεί την Πολωνία, τότε οι συσχετισμοί θα αλλάξουν.
