Οι διπλωμάτες εμφανίζονται γεμάτοι αισιοδοξία, καθώς πλησιάζει η σύνοδος κορυφής μεταξύ του Βορειοκορεάτη δικτάτορα Κιμ Γιονγκ Ουν και του Προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ. Πράγματι, ο Τραμπ ορθώς θα καθίσει στο τραπέζι με τους Βορειοκορεάτες και θα διαπραγματευτεί για την πλήρη αποπυρηνικοποίηση.
Ωστόσο, δεδομένης της μακρόχρονης ιστορίας διπλών διαπραγματεύσεων, απροκάλυπτων ψεμάτων και κρυφών κατασκευών όπλων μαζικής καταστροφής, η πιθανότητα ο Κιμ πράγματι να παραδώσει τα πυρηνικά του όπλα είναι εξαιρετικά χαμηλή, ανεξάρτητα από το τι λέει δημοσίως.
Και αυτό που κάνει την κατάσταση τόσο ανησυχητική δεν είναι μόνο τα πυρηνικά όπλα που βρίσκονται στα χέρια ενός δικτάτορα που είναι ικανός να εκτοξεύσει πυραύλους στη Χονολουλού ή ακόμα και στο Σιάτλ. Πρέπει επίσης να εξετάσουμε την ικανότητα της Βόρειας Κορέας να αναπτύξει ένα ή δύο πυρηνικά όπλα σε μεγάλο υψόμετρο πάνω από το έδαφος των ΗΠΑ, προκειμένου να δημιουργήσει μια καταστροφική έκρηξη ενέργειας που ονομάζεται ηλεκτρομαγνητικός παλμός (EMP).
Ενώ η επιστήμη του EMP δεν έχει ακόμη κατανοηθεί πλήρως- σε μεγάλο βαθμό επειδή είναι αδύνατο να δοκιμαστεί σε μεγάλη κλίμακα – υπάρχουν πολλά αξιόπιστα στοιχεία ότι συνιστά πραγματική απειλή, ειδικά όταν έχει να κάνει με τη Βόρεια Κορέα.
Η σύντομη έκρηξη εξαιρετικά ισχυρής ηλεκτρικής και μαγνητικής ενέργειας που περιλαμβάνει ο ηλεκτρομαγνητικός παλμός θα μπορούσε ενδεχομένως να καταστρέψει τα πάντα -από ένα iPhone, έως και ολόκληρο το ηλεκτρικό δίκτυο των ΗΠΑ. Φανταστείτε χιλιάδες κεραυνούς να χτυπάνε κάθε σπίτι και επιχείρηση στην Αμερική.
Οι εκρήξεις από ένα πυρηνικό όπλο από μεγάλο υψόμετρο – ή ένα πολύ έντονο ηλιακό φαινόμενο, παρεμπιπτόντως – θα μπορούσαν να ξεκινήσουν με την παραγωγή ενός λεγόμενου «E1 shock”, ενός σύντομου παλμού που είναι ιδιαίτερα καταστροφικός για τα συστήματα εποπτείας και συλλογής δεδομένων (Scada). Ο ανεπτυγμένος κόσμος εξαρτάται από αυτά τα συστήματα Scada, τα οποία περιλαμβάνουν μονάδες παραγωγής, μονάδες επεξεργασίας νερού, συστήματα HVAC και πολλά άλλα πράγματα που θεωρούμε δεδομένα.
Αμέσως μετά το Ε1 θα ακολουθήσει μια έκρηξη Ε2, η οποία είναι μικρότερης έκτασης και μπορεί να διαρκέσει όσο ένα νανοδευτερόλεπτο. Ωστόσο, και αυτοί οι παλμοί μπορούν να προκαλέσουν σημαντικές ζημιές, σε μεγάλο βαθμό επειδή πολλά συστήματα προστασίας θα έχουν καταστραφεί από το Ε1.
Τέλος, ένας παλμός E3 μεγαλύτερης διάρκειας, θα μπορούσε να διαρκέσει αρκετά λεπτά και να επιτεθεί σε συστήματα όπως το ηλεκτρικό δίκτυο, καταστρέφοντας ηλεκτρικούς σταθμούς σε όλη τη χώρα. Οι E1 και E3 παλμοί προκαλούν μεγαλύτερη ανησυχία, διότι έχουμε μικρότερη αντοχή σε αυτούς. Μαζί, θα μπορούσαν να στερήσουν τον ηλεκτρισμό σε μεγάλα τμήματα της χώρας για εβδομάδες, μήνες, ή ακόμα και ένα ή δύο χρόνια.
Πόσο πιθανά είναι αυτά τα σενάρια; Η ιδέα είτε μιας τρομοκρατικής ομάδας είτε μίας «άγριας” κατάστασης με μια έκρηξη EMP σε μεγάλο υψόμετρο έχει εξεταστεί ενδελεχώς από επιστημονικές και κυβερνητικές ομάδες, αλλά δεν υπάρχει συμφωνία για την πιθανή ζημιά που θα προκαλούσε.
Ορισμένοι αναλυτές επιμένουν ότι ένας ηλεκτρομαγνητικός παλμός δεν θα είναι τόσο καταστροφικός όσο περιγράφεται στο δυστοπικό μυθιστόρημα του 2011 «One Second After», το οποίο απεικονίζει μια Αμερική κατεστραμμένη μετά από μία τέτοια επίθεση. Άλλοι ισχυρίζονται ότι είναι εξαιρετικά απίθανο οποιαδήποτε εχθρική δύναμη να επιχειρούσε μία τέτοια επίθεση, δεδομένης της συντριπτικής πυρηνικής αντεπίθεσης των ΗΠΑ που θα ακολουθούσε μετά.
Ίσως οι σκεπτικιστές έχουν δίκιο. Αλλά δεδομένων των πιθανών καταστροφικών συνεπειών ενός EMP, μπορούμε πραγματικά να ρισκάρουμε; Το ότι οι Βορειοκορεάτες είναι πιθανότατα πολύ κοντά στην ανάπτυξη αυτής της τεχνολογίας- αν δεν την έχουν αναπτύξει ήδη – αποτελεί ολοένα και περισσότερο ένα λόγο να εργαστούμε σκληρά στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Βέβαια, ακόμα και αν οι συνομιλίες ευοδωθούν, υπάρχουν στρατιωτικές επιλογές στις οποίες μπορούν να προχωρήσουν οι ΗΠΑ προκειμένου να επιτύχουν ένα υψηλότερο επίπεδο άμυνας.
Πρώτα απ’ όλα, μπορούν να ενισχύσουν τα βασικά τους συστήματα, ξεκινώντας με διηπειρωτικούς βαλλιστικούς πυραύλους και άλλα πυρηνικά στρατηγικά όπλα. Στη συνέχεια έρχονται οι ζωτικής σημασίας υποδομές – το ηλεκτρικό δίκτυο, τα συστήματα ύδρευσης, τα συστήματα μεταφοράς, τα οικονομικά και ιατρικά δίκτυα κ.ο.κ. Το κόστος θα είναι κάποια δισεκατομμύρια – αλλά πιθανώς όχι τρισεκατομμύρια. Και θα μας έκανε να νιώθουμε πιο ασφαλείς, όχι μόνο από αδίστακτες πυρηνικές επιθέσεις, αλλά και από τις επιπτώσεις ενός παλμού EMP, ή από τεράστιες ηλιακές καταιγίδες, οι οποίες λαμβάνουν χώρα τακτικά, κάθε έναν ή δύο αιώνες.
Δεύτερον, ο στρατός πρέπει να αυξήσει τις άμυνες που αφορούν τους βαλλιστικούς πυραύλους ενάντια σε μια επίθεση με χρήση παλμού EMP. Αυτό θα μπορούσε να περιλαμβάνει περισσότερους επιδρομείς εδάφους για να αποτρέψουν τις επιθέσεις πάνω από το Βόρειο Πόλο – μια τοποθεσία που θα μπορούσε να επιλέξει η Βόρεια Κορέα ή το Ιράν. Το Πολεμικό Ναυτικό πρέπει να σχεδιάσει πώς θα τοποθετούσε τα αντιτορπιλικά του και τα καταδρομικά εξοπλισμένα με τα συστήματα μάχης Aegis στις ακτές σε περιόδους αυξανόμενης έντασης.
Τρίτον, οι ΗΠΑ θα πρέπει να επιδιώξουν μια ποικιλία προηγμένων συστημάτων που μπορούν να αντιμετωπίσουν πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς με μη κινητικά μέσα: λέιζερ (που μπορούν να αναπτυχθούν σε αεροσκάφη ή από το διάστημα) και διαδικτυακά συστήματα που μπορούν να απενεργοποιήσουν τους πυραύλους του εχθρού πριν από την εκτόξευση.
Τέλος, πρέπει να επικεντρωθούμε με μεγαλύτερη προσοχή στα συστήματα πληροφοριών και έγκαιρης προειδοποίησης, που βρίσκονται κυρίως στο διάστημα, τα οποία μπορούν να ανιχνεύσουν την κίνηση των συστημάτων εκτόξευσης, τις ενδείξεις των προετοιμασιών πριν την εκτόξευση, την ίδια την εκτόξευση και, στη συνέχεια, να εντοπίσουν τις εισερχόμενες απειλές.
Μπορούμε όλοι να ελπίζουμε ότι η ερχόμενη άνοιξη θα «ζεστάνει” τις σχέσεις μεταξύ των ΗΠΑ και της Βόρειας Κορέας. Αλλά ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη, όπως λέει το ρητό- οι Αμερικανοί πρέπει να είναι έτοιμοι για έναν ακόμη χειμώνα αντιπαραθέσεων, εάν η διπλωματία αποτύχει, ενώ το να προετοιμαστούν για έναν ηλεκτρομαγνητικό παλμό, είναι ζωτικής σημασίας.
