Εδώ και πέντε μέρες στην βορειοδυτική Συρία παίζεται ένα μεγάλο θέατρο που στάζει αίμα από τους Κούρδους αμάχους, που δολοφονεί η τουρκική στρατιωτική μηχανή.
Τα ερωτήματα σε όλα όσα γίνονται εκεί είναι παρά πολλά και ακόμα και έμπειροι στρατιωτικοί αναλυτές διστάζουν να δώσουν σαφείς απαντήσεις.
Το πρώτο και μεγαλύτερο ερώτημα είναι γιατί δεν αντιδρά η Δαμασκός στην τουρκική εισβολή, που εκτός από μια χλιαρή ανακοίνωση καταδίκης της τούρκικης επίθεσης κρατά στάση σιγής. Μια απάντηση που θα μπορούσε να δοθεί είναι ότι ο Άσαντ μάλλον παρακολουθεί με ευχαρίστηση την αλληλοσφαγή Τούρκων και Κούρδων στα βόρεια της χώρας του ενώ και η Τουρκία πρεσβεύει την ακεραιότητα της Συρίας.
Το δεύτερο ερώτημα είναι που το πάει ο Ερντογάν. Είναι γνωστό πως ο Τούρκος πρόεδρος έχει καταλειφθεί από μια νεοοθωμανική αλαζονεία που τον οδηγεί σε επικίνδυνα μονοπάτια, δημιουργώντας μεγάλα αδιέξοδα στο εσωτερικό της χώρας του. Η εισβολή στην Συρία είναι και μια βαλβίδα αποσυμπιέσεις στο εσωτερικό του και άλλη μια ευκαιρία ηρωοποίησης του. Αλλά μέχρι που, αυτό είναι ερώτημα.
Το τρίτο ερώτημα είναι η στάση των Ρώσων. Ο Πούτιν παίζει όπως πάντα το παιχνίδι του. Έχει μεγάλα οικονομικά συμφέροντα στην Τουρκία και η στάση του ερμηνεύεται με αυτή την βάση. Οπωσδήποτε έχει εκτεθεί στον κουρδικό λαό που μέχρι σήμερα τον στήριζε στον αγώνα κατά των Ισλαμιστών/
Όσον αφορά τους Αμερικανούς, εδώ τα πράγματα πραγματικά συγχέονται ως συνήθως με την αμερικανική εξωτερική πολιτική. Μέχρι στιγμής κρατούν στάση αναμονής, να δουν μέχρι που θα το πάει ο Ερντογάν, φυσικά αδιαφορώντας για τα θύματα της σύγκρουσης. Αν ο Ερντογάν προχωρήσει ανατολικότερα θα βρεθούν εμπρός στην δύσκολη θέση να αντιδράσουν, γιατί εκεί έχουν τουλάχιστον πέντε μεγάλες βάσεις. Το τι θα γίνει στη συνέχεια παραμένει ένα σημαντικό ερώτημα.
Για την Ευρώπη δεν χρειάζεται να πούμε κάτι καθώς είναι ως συνήθως παντελώς απούσα.
Και όλα αυτά, να μην ξεχνάμε ότι γίνονται με φόντο τους ενεργειακούς αγωγούς.
www.nikosxeiladakis.gr
