Του Βασίλη Καπούλα
Το ένα μετά το άλλο, κορυφαία ερευνητικά ινστιτούτα σε ΗΠΑ και Ισραήλ αποκωδικοποιούν την επόμενη ημέρα στην Τουρκία χωρίς τον Ρ.Τ.Ερντογάν στο τιμόνι της χώρας. Μία έκθεση του γνωστού ινστιτούτου Begin-Sadat Center γνωστού ως BESA αποκαλύπτεται το αληθινό πρόσωπο της Τουρκίας προς τη Δύση, κάτι που οι δυτικοί είχαν ξεχάσει εδώ και χρόνια.
Ας δούμε τι αναφέρει η έκθεση-αναφορά:
Περίπου το 72% των Τούρκων θεωρεί τις ΗΠΑ και το 73% τον ISIS ως τις μεγαλύτερες απειλές για τη χώρα τους. Αυτό είναι περίεργο για την σημερινή Τουρκία.
Η γενιά που «γαλούχισε» ο Ερντογάν είναι στην συντριπτική πλειοψηφία τους αντι-αμερικανοί ισλαμιστές, σε μεγάλο βαθμό λόγω της αραβο-ισραηλινή διένεξης .
Οι μελλοντικές γενιές των Τούρκων ισλαμιστών θα μισούν την Αμερική ακόμη περισσότερο, επειδή θα έχουν περάσει πολλά χρόνια με αντι-αμερικανική πολιτική κατήχηση από έναν αγαπημένο ηγέτη και την πανίσχυρη μηχανή της προπαγάνδας του.
Οι Τούρκοι συχνά συγχέουν τις προτιμήσεις τους για την εξωτερική πολιτική.
Μια δημοσκόπηση της κοινής γνώμης στα μέσα της δεκαετίας του 2000 διαπίστωνε ότι οι περισσότεροι Τούρκοι έβλεπαν τις ΗΠΑ ως απειλή για τον κόσμο.
Οι θεωρίες συνωμοσίας άλλωστε ήταν πάντα άφθονες στην τουρκική ψυχή.
Οι Τούρκοι μαθητές μεγαλώνουν με τουρκικά αξιώματα όπως «ο μόνος φίλος ενός Τούρκου είναι ένας άλλος Τούρκος» και ότι «οι Οθωμανοί πρόγονοί μας έπρεπε να πολεμήσουν με μεγαλύτερο σθένος τις μεγάλες δυνάμεις που διέλυσαν την οθωμανική αυτοκρατορία στα Βαλκάνια».
Σύμφωνα με αυτή την τουρκική οθωμανική κοσμοθεωρία, οι μεγάλες δυνάμεις του κόσμου κατασκευάζουν συνεχώς περίπλοκες συνωμοσίες για να σταματήσουν την παγκόσμια άνοδο της Τουρκίας.
Σε μια εποχή της ανόδου του λαϊκισμού, ο Πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει τροφοδοτήσει συστηματικά την κοινή σκέψη ότι «όλος ο κόσμος συνωμοτεί εναντίον των Τούρκων.»
Ισλαμιστική , αντι-δυτική , απομονωτικού τύπου πολιτική (από το σημερινό ΑΚΡ) που δημιουργεί ένα φαύλο κύκλο που απειλεί να «πάρει» την εξωτερική πολιτική της Τουρκίας ως όμηρο όχι μόνο σήμερα, αλλά και στο μέλλον.
Μέχρι να έρθει ο Ερντογάν στην εξουσία το Νοέμβριο του 2002, οι περισσότεροι Τούρκοι δεν ενδιαφέρονταν για τα ονόματα των υπουργών των εξωτερικών .
Η φιλόδοξη νεο-οθωμανική ιδεολογία του Ερντογάν εισήγαγε την εξωτερική πολιτική στις καθημερινές ζωές των Τούρκων.
Το παραδοσιακό τουρκικό καφενείο της γειτονιάς ασχολείται πλέον με την εξωτερική πολιτική της χώρας, τον πληθωρισμό, την ανεργία, τις οικονομικές δυσκολίες, το ποδόσφαιρο, με την αραβο-ισραηλινή διένεξη, την Αραβική Άνοιξη, τον συριακό πόλεμο, την Αμερική, την ΕΕ και τη Ρωσία.
Δύο διαφορετικές έρευνες το 2011, λίγο μετά όταν το κόμμα του Ερντογάν είχε κερδίσει με ποσοστό 49,5% της εθνικής ψήφου σε γενικές εκλογές, είχε τα ακόλουθα αποτελέσματα:
α. Το 75% των Τούρκων θεωρούσε ως προβληματικές τις σχέσεις μεταξύ των ισλαμικών χωρών και της Δύσης.
β. Το 53% κατηγορούσε για τη φτώχεια στις μουσουλμανικές χώρες την Δύση και την Αμερική.
γ. Το 82% είχε αρνητική γνώμη για τους χριστιανούς (όλων των δογμάτων).
δ. Μόνο το 9% πιστεύει ότι πραγματικά αραβικές τρομοκρατικές οργανώσεις πραγματοποίησαν τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου.
ε. Το 41% πιστεύει ότι η πιο βίαιη θρησκεία στον κόσμο είναι ο Ιουδαϊσμός.
στ. Το 65% δήλωσε ότι ενέκρινε την εξωτερική πολιτική του Ερντογάν.
Τον Αύγουστο του 2012 , μια παγκόσμια έρευνα του Pew Research Center που εδρεύει στην Ουάσιγκτον έδειξε ότι το 72% των Τούρκων έβλεπε την Αμερική ως απειλή για την ασφάλεια της χώρας τους.
Στην Τουρκία, ένα κράτος-μέλος του ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ θεωρούνται ως μεγαλύτερη απειλή από τη Ρωσία ή την Κίνα.
«Η επιρροή της Αμερικής είναι μια κορυφαία ανησυχία στην Τουρκία», ανέφερε η έρευνα.
«Το ποσοστό αυτό αυξήθηκε κατά 28% του χρόνου και το 2013, όταν μόλις το 44% ονόμασε την αμερικανική δύναμη και επιρροή ως σοβαρή απειλή».
Παράξενο, αλλά ακόμη μεγαλύτερος αριθμός Τούρκων πολιτών βλέπει και σήμερα τις ΗΠΑ και τον ISIS ως τις κορυφαίες απειλές για την χώρα τους.
Οι εξηγήσεις για τον μεγάλο και «βαθύ» αντι-αμερικανισμό των Τούρκων πολιτών ποικίλλουν σε διάφορες χώρες.
Για παράδειγμα, στην Ελλάδα, το συναίσθημα αυτό αποτελεί σήμερα ιστορικό φαινόμενο λόγω της ανάμιξης των ΗΠΑ στον βίαιο ελληνικό εμφύλιο πόλεμο.
Στην Τουρκία, το μίσος κατά των ΗΠΑ έχει διαφορετικό χαρακτήρα.
Η τουρκική κοινωνία μεταμορφώνεται σε όλο και περισσότερο εθνοτικά και θρησκευτικά συντηρητική και ξενοφοβική, αντι-αμερικανική και αυτό έχει εξαπλωθεί στα περισσότερα τμήματα της κοινωνίας. Η λαϊκιστική ρητορική του Ερντογάν κάνει τα πράγματα ακόμα χειρότερα.
«Η αμερικανική εχθρότητα προς την Τουρκία υπάρχει επειδή είμαστε μουσουλμάνοι», δηλώνει ένας Τούρκος δάσκαλος ο οποίος μιλώντας σε δημοσιογράφο του ισραηλινού ινστιτούτου εξηγώντας ότι η Αμερική συνωμοτεί συνεχώς εναντίον της Τουρκίας.
«Κάθε σύζυγος, τραπεζίτης, κυβερνητικός τηρεί αντίθετη στάση κατά των Εβραίων λόγω της καταπίεσης των Παλαιστινίων και στην Αμερική δεν αρέσει αυτό», δήλωσε ο ίδιος .
Αυτές οι θεωρίες, που αντλούνται από τον πανίσχυρο προπαγανδιστικό μηχανισμό του Ερντογάν και τα ελεγχόμενα από τον ίδιο μέσα ενημέρωσης του, είναι πολύ εύγευστες στις συντηρητικές μάζες, καθιστώντας αυτό το είδος της χειραγώγησης ως μεγαλειώδη νίκη για τον ίδιο .
Οι περισσότεροι Τούρκοι όσο αισθάνονται και πάλι «αυτοκρατορικά» τόσο περισσότερο πιστεύουν ότι έχουν ένα ισχυρό ηγέτη και μια κυβέρνηση επιτέλους ικανή να κυβερνήσει την «ισχυρή» Τουρκία και έτσι ο Ερντογάν κυριάρχησε συγκεντρώνοντας σε εκλογές περισσότερες ψήφους.
Σε αυτό το παιχνίδι, ο Ερντογάν έχει να δείξει ότι νοιάζεται πραγματικά για «την εξωτερική πολιτική του έθνους του», διαισθανόμενος όλες τις ανησυχίες του.
Η «συμφωνία» αυτή με τον λαό είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να κερδίσει ο ίδιος πολλά χρήματα. Ο Ερντογάν έχει την εντύπωση ότι αγωνίζεται με τις παγκόσμιες δυνάμεις, συμπεριλαμβανομένης της Αμερικής στον ανυποψίαστο τουρκικό λαό.
Στη συνέχεια, δηλώνει στους Τούρκους πολίτες ότι οι δυνάμεις αυτές διείσδυσαν και στο εσωτερικό της χώρας ώστε να προχωρήσει σε απηνή καταδίωξη των αντιφρονούντων για εγχώρια κατανάλωση.
«Από τότε που ανέλαβε την εξουσία στην Άγκυρα το 2002, το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) του Ερντογάν έχει ενσωματώσει τον αντι-αμερικανισμό», έγραψε ο Soner Cagaptay, διευθυντής του τουρκικού ερευνητικού προγράμματος στο The Washington Institute.
Που καταλήγει η έκθεση
Ένας από τους σημερινούς Τούρκους μαθητές του γυμνασίου για παράδειγμα που θαυμάζει τον «μεγάλο ηγέτη» Ερντογάν και τον γενναίο αγώνα του εναντίον του «Σατανά», δηλαδή των ΗΠΑ , θα γίνει μία μέρα υπουργός εξωτερικών, πρωθυπουργός ή πρόεδρος της χώρας του και θα κάνει ακριβώς τα ίδια στερεώνοντας ένα πρότυπο που θα καθοδηγεί την χώρα για τα επόμενα 50 χρόνια.
Άρα λογικά μόνο μία επιλογή μένει τα χέρια των δυτικών, η πλήρης διάλυση αυτού του κράτους-δολοφόνου το οποίο δεν έχει προσφέρει τίποτα στην ανθρωπότητα.
