Δεν ξέρουμε αν είναι συμπτωματικό ή τελικά οι συνθήκες ευνοούν τις χώρες που εισέρχονται στην ΕΕ να γίνονται πιο διεφθαρμένες. Είναι πολύ περίεργο πως μέσα από όλα αυτά τα προγράμματα και τα Κεφάλαια εκσυγχρονισμού, εκδημοκρατισμού και διαφάνειας επιτυγχάνονται τα εντελώς αντίθετα αποτελέσματα. Το πιο προσφιλές μας παράδειγμα η Ελλάδα που υποτίθεται δεν προερχότανε και από άλλα αυταρχικά ή ολοκληρωτικά καθεστώτα και είχε τις δημοκρατικές δομές να προσαρμοσθεί στα της ΕΕ, τελικά έχασε τα «αυγά και τα πασχάλια» από την πολυεπίπεδη διαφθορά σε κάθε τομέα της δημόσιας ζωής και δεν ξέρουμε αν ποτέ θα συνέλθει από όλη αυτή τη λαίλαπα … Το ίδιο φαινόμενο παρατηρείται και σε άλλες χώρες του βαλκανικού μας περίγυρου, που αν μη τι άλλο προκαλεί τεράστια ερωτηματικά για το πόσο τυχαίο μπορεί να είναι ένα τέτοιο γεγονός ειδικά όταν συνεχώς επαναλαμβάνεται, χωρίς να βλέπουμε κάποιες διορθωτικές κινήσεις …
Έτσι, πάνω από το 22 τοις εκατό των Βουλγάρων έλαβαν μέρος σε πρακτικές διαφθοράς το 2015, δήλωσε μια νέα έκθεση που δημοσιεύθηκε τη Δευτέρα. Περισσότεροι από ένας στους πέντε Βούλγαρους, δηλαδή ποσοστό 22,2 τοις εκατό του πληθυσμού, ή 1,3 εκατομμύρια πολίτες, παραδέχονται ότι έχουν λάβει μέρος σε κάποια μορφή διεφθαρμένων πρακτικών στη Βουλγαρία το 2015, σύμφωνα με έκθεση του Κέντρου για τη Μελέτη της Δημοκρατίας (CSD ),που εδρεύει στη Σόφια. Συγκριτικά, το ποσοστό των Βουλγάρων που παραδεχόταν τέτοιες πρακτικές, το 2011 ήταν μόνο το 9,4 τοις εκατό του πληθυσμού. Οι ειδικοί λένε ότι η διοικητική διαφθορά στη Βουλγαρία έχει φτάσει σε ένα κριτικά υψηλό επίπεδο, με βασικούς δημόσιους φορείς να είναι «αιχμάλωτοι» από τα ιδιωτικά συμφέροντα. Ο Ruslan Stefanov ειδικός για τα θέματα διαφθοράς στη Βουλγαρία δηλώνει ότι, «Το επίπεδο της διαφθοράς στο οποίο γινόμαστε μάρτυρες είναι τόσο υψηλό ώστε να έχει γίνει η νέα φυσιολογική πραγματικότητα». Οι εμπειρογνώμονες εντόπισαν επτά τομείς στη βουλγαρική δημόσια ζωή που επλήγησαν περισσότερο από τη συστηματική διαφθορά. Μεταξύ αυτών είναι το σύστημα δημοσίων συμβάσεων, η παραοικονομία, η δικαιοσύνη, τα συστήματα παρακολούθησης, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και η φορολογία. Δεν είναι μόνο οι απλοί πολίτες που πλήττονται από τις πρακτικές διαφθοράς. Το 2015, το 18 τοις εκατό των επιχειρήσεων δήλωσαν ότι πιέζονται από τους κρατικούς θεσμούς να συμμετάσχουν στην διαφθορά. Αυτό το επίπεδο είναι πολύ πάνω από το μέσο όρο του 4 τοις εκατό της ΕΕ. Η έκθεση αναφέρει επίσης ότι η θέση της Βουλγαρίας όσον αφορά τα επίπεδα της διαφθοράς επιδεινώνεται σε σύγκριση με άλλες χώρες της Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Η χώρα αποδίδει χειρότερα από την Κροατία (μέλος της ΕΕ) και την Τουρκία, όπου οι διοικητικοί δείκτες διαφθοράς είναι 8,6 και 9,1 τοις εκατό, αντίστοιχα. Η Σερβία και το Μαυροβούνιο, που δεν είναι μέλη της ΕΕ παρουσιάζουν χαμηλότερα επίπεδα κρατικών παραπτωμάτων, με 18,6 και 20,4 τοις εκατό των πολιτών τους που παραδέχθηκαν ότι είχε λάβει μέρος σε πράξεις διαφθοράς. Η Αλβανία, η ΠΓΔΜ και η Βοσνία-Ερζεγοβίνη είναι οι τρεις πρώτες χώρες των Βαλκανίων σε σχέση με την εξάπλωση της δημόσιας απάτης, όπου 40,2, 29,2 και 27,7 τοις εκατό των πολιτών παραδέχονται ότι έχουν λάβει μέρος σε πρακτικές διαφθοράς το 2015. ο Πρόεδρος της Βουλγαρίας Ρόσεν Πλεβνέλιεφ στις ομάδες συζητήσεων του τη Δευτέρα δήλωσε ότι, «Δεν θέλω η Βουλγαρία να ταυτιστεί με τη διαφθορά, δεν χρειαζόμαστε μια συμβιβαστική λύση, αλλά μια συναίνεση στον αγώνα εναντίον της», «ο ενεργειακός τομέας είναι ο τομέας που πλήττεται περισσότερο από τη διαφθορά». Ο Πλεβνέλιεφ δήλωσε ότι η de-facto «αιχμαλώτιση» του κράτους από ολιγαρχίες και από τα συμφέροντα τους, έχει μια υπερεθνική διάσταση, και αυτό επηρεάζει την εθνική ασφάλεια…
Θεωρούμε εξαιρετικά σημαντική τη δήλωση του Βούλγαρου Πρόεδρου ότι οι ολιγάρχες έχουν κυριεύσει τις χώρες της ΕΕ και έχουν καταπατήσει κάθε έννοια εθνικής κυριαρχίας … Η ανάγνωση βέβαια μόνο των διαπιστώσεων δεν έχει καμία αξία αν δεν συνοδευτεί και από ανάλογες αντιδράσεις από τις χώρες μέλη, ώστε η ΕΕ να ξαναγυρίσει στις θεμελιώδεις αξίες πάνω στις οποίες ανδρώθηκε. Αυτή η τελευταία μόδα με όλους αυτούς τους οικονομικούς απατεώνες, όπως και αν ονομάζονται, που υπονομεύουν την ευημερία των κρατών μελών και τα οδηγούν στην παρακμή για να τα ελέγχουν απόλυτα, πρέπει να τελειώσει με το καλό ή με το ζόρι αν παραστεί ανάγκη … Οι χώρες οφείλουν να πάρουν τις τύχες στα χέρια τους …
Χρήστος Καλογερόπουλος – Βαλκάνιος
Στρατηγικός Αναλυτής
Εξειδικευμένος σε Θέματα Διεθνούς Ασφάλειας
στη ΝΑ Μεσόγειο
