Πράγμα που σημαίνει ότι το βράδυ του χειμερινού ηλιοστασίου καταγράφεται η μεγαλύτερη νύχτα του έτους, καθώς από τα επόμενα βράδια η νύχτα αρχίζει να μικραίνει ξανά.
Αυτό γιατί όταν ο Ήλιος περάσει το χειμερινό ηλιοστάσιο, αρχίζει και πάλι να ανεβαίνει όλο και πιο ψηλά στον ουρανό. Αποτέλεσμα είναι η ημέρα να κερδίζει ξανά το χαμένο «έδαφος», μέχρι στην εαρινή ισημερία το φως και το σκοτάδι έχουν πάλι σχεδόν ίση διάρκεια.
Τι συμβαίνει κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο
Κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο, η Γη φτάνει στο σημείο όπου ο άξονας περιστροφής της είναι πιο κατηφορικός σε σχέση με τον Ήλιο.
Συγκεκριμένα, το βόρειο ημισφαίριο είναι στραμμένο πιο μακριά από τον Ήλιο, με αποτέλεσμα οι ακτίνες του να φτάνουν υπό μικρότερη γωνία. Έτσι, η ημέρα είναι μικρότερη και η νύχτα μεγαλύτερη.
Στην ουσία, το ηλιοστάσιο σηματοδοτεί την αρχή του χειμώνα και την επιστροφή του φωτός, καθώς από την επόμενη μέρα οι ημέρες αρχίζουν να μεγαλώνουν ξανά.
Το φαινόμενο αυτό επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο και είναι ένα από τα δύο ηλιοστάσια του έτους (το άλλο είναι το θερινό ηλιοστάσιο, το οποίο συμβαίνει τον Ιούνιο).
Το χειμερινό ηλιοστάσιο έχει βαθιά ριζωθεί σε πολλές πολιτιστικές και θρησκευτικές παραδόσεις. Στην αρχαιότητα, ήταν συνδεδεμένο με την αναγέννηση και την επιστροφή του φωτός. Στην αρχαία Ρώμη, γιορτάζονταν οι «Sol Invictus» (Αήττητος Ήλιος), ενώ οι Ίνκας στην Νότια Αμερική τιμούσαν τον θεό Ήλιο, Inti, μέσω εορτών γύρω από το ηλιοστάσιο.
Στη σύγχρονη εποχή, το χειμερινό ηλιοστάσιο γιορτάζεται από εκείνους που ακολουθούν νεοπαγανιστικές ή αναγεννησιακές παραδόσεις, όπως στη γιορτή Yule, που επικεντρώνεται στην επιστροφή του Ήλιου και την αναγέννηση της φύσης.
