Μια τραγωδία διαρκείας ζούμε στην Ελλάδα, μετά το σιδηροδρομικό έγκλημα στα Τέμπη, με την μία καταστροφή να διέρχεται την άλλη, φέρνοντας στο φως την ανυπαρξία υποδομών αλλά και την ανικανότητα μέρους των δημοσίων λειτουργών.
Από την ανικανότητα και την ραθυμία στην εκτέλεση του καθήκοντος σιδηροδρομικών υπαλλήλων και αξιωματούχων του ΟΣΕ στα Τέμπη, έως την πλημμελή αντιμετώπιση της φωτιάς στον Έβρο, μέχρι την μη παρουσία Λιμενικών κατά τον απόπλου επιβατικού πλοίου στον Πειραιά, ο κρατικός μηχανισμός δείχνει εικόνα μιας “ξεχαρβαλωμένης και ξεκούρδιστης μηχανής”.
Αν προσθέσουμε σε όλα αυτά και την ανεμπόδιστη εισβολή και κάθοδο παραστρατιωτικής οργάνωσης με το πρόσχημα του ποδοσφαίρου από την Κροατία για να δολοφονήσουν ένα αθώο παιδί, τότε η εικόνα γίνεται ακόμα χειρότερη.
Επίσης προχθές ξηλώθηκε ο επικεφαλής του ογκολογικού τμήματος μεγάλου νοσοκομείου, για την τραγική κατάσταση που επικρατούσε με δεκάδες θεραπείες ασθενών.
Η εικόνα που δίνει ο κρατικός μηχανισμός και τα ορισμένη μέλη αυτού του οργανισμού είναι απογοητευτική αφήνοντας πολλά ερωτήματα στον Έλληνα πολίτη.
Γιατί τόση ανευθυνότητα από ορισμένους υπαλλήλους που αμαυρώνει τον αγώνα που δίνουν οι υπόλοιποι συνάδελφοι τους, γιατί τόσος πλημμελής έλεγχος σε βασικές δραστηριότητες όπως η είσοδο ομολογουμένως ακραίων οπαδών στην χώρα, ή ο απόπλους μεγάλων επιβατικών πλοίων από το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας;
Οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι αυτοί που στηρίζουν ένα κράτος, ότι και να λένε πολλοί επικαλούμενοι πολιτικές ιδεολογίες, αφού οι κυβερνήσεις ανέρχονται και κατέρχονται, αλλά αυτοί είναι εκεί.
Πρόκειται δυστυχώς για ένα φαινόμενο που έχει τις ρίζες του στην δεκαετή οικονομική κρίση, στην πανδημία, αλλά και στην άσχημη και στρεβλή νοοτροπία μερικών εντός του κρατικού μηχανισμού που για μερικούς είναι “ξεχαρβαλωμένος”, κάτι που φυσικά δεν θέλουμε να ισχύει ούτε και στο ελάχιστο, αφού δεν θέλουμε να σκεφτούμε τι θα γίνονταν σε περίπτωση πιθανού πολεμικού επεισοδίου, η μερικής πολεμικής αναμέτρησης με την γειτονική Τουρκία.
Τι ήρθε στην επιφάνεια με τις καταστροφές στην πεδιάδα της Θεσσαλίας
Οι καταστροφές σε Βόλο, Καρδίτσα, και Τρίκαλα, έγινε ενώ ήταν γνωστό ότι έρχεται ένα φαινόμενο πολύ μεγαλύτερο από αυτό που έχουμε δει έως τώρα.
Η αντίδραση των τοπικών αρχών από το προηγούμενο διάστημα, αλλά και τώρα εν μέσω τραγικής καταστροφής, στις περισσότερες περιπτώσεις ήταν άστοχη, με μερικές ευτυτχώς εξαιρέσεις.
Που είναι τα έργα των δήμων ή των περιφερειών εδώ και μήνες σε ποτάμια, ρέμματα και χειμάρους, που είναι γνωστό ότι είναι πηγή μεγάλου κινδύνου;
Η πολιτική προστασία δεν πέτυχε σε αυτό που έχει εξαγγελθεί εδώ και μήνες, για την αντιμετώπιση φαινομένων όπως αυτό που βιώνει η Θεσσαλία σήμερα.
Έτσι με την αναγγελία ότι κινητοποιήθηκε ολόκληρος ο κρατικός μηχανισμός, κατανόησαν όλοι Έλληνες ότι κινητοποιήθηκε μεγάλο μέρος των Ενόπλων Δυνάμεων, ακόμα και επίλεκτες μονάδες όπως η Ζ´ ΜΑΚ, για να σωθεί κόσμος, μιας και είναι ο μόνος οργανισμός που επιχειρεί κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες.
Η ουσία όμως όλων αυτών των τραγικών καταστάσεων είναι ότι οφείλουμε εδώ και τώρα να επανασχεδιάσουμε ολόκληρο το σύστημα αντιμετώπισης φυσικών καταστροφών, ( που γίνονται όλο και πιο μη αντιμετωπίσιμες), ενεργοποιώντας όλους τους φορείς, αλλά και τον λαό.
Χρήματα από την ΕΕ, υπάρχουν για να δοθούν σε έργα και δράσεις που θα προβλέπουν ακόμα και πιθανό πόλεμο, και τεράστιες φυσικές καταστροφές, και αυτό οφείλουμε να κάνουμε με διακομματική συναίνεση, χωρίς κομματικές κορώνες και φωνές ενωμένοι για μια φορά σε αυτήν την χώρα.
