Σε μία ακόμα καταδίκη της χώρας μας προχώρησε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο σχετικά με την ολιγωρία του Δικαστικού συστήματος να ολοκληρώσει υποθέσεις
Συγκεκριμένα, ένα άτομο το οποίο χρειάστηκε πέντε χρόνια, έξι μήνες και είκοσι εννέα ημέρες μέχρι τα διοικητικά δικαστήρια, σε πρώτο και δεύτερο βαθμό, να κρίνουν την υπόθεσή του, αποφάσισε να προσφύγει στο Δικαστήριο του Στρασβούργου.
Οι δικαστές του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) αναγνώρισαν το δίκαιο αίτημά του και καταδίκασαν την Ελλάδα για παραβίαση εύλογου χρόνου κρίνοντας ότι ήταν υπερβολική η χρονική διάρκεια που απαιτήθηκε για τους δύο βαθμούς κρίσης, καθώς δεν επρόκειτο για κάποια ιδιαίτερα σύνθετη και δύσκολη υπόθεση.
Συνεκτιμώντας όλα τα δεδομένα, το Δικαστήριο επιδίκασε στον προσφεύγοντα το ποσό των 2.500 ευρώ για ηθική βλάβη και των 350 ευρώ για τα έξοδα που πλήρωσε.
969 καταδικαστικές αποφάσεις
Η χώρα μας, όπως μαρτυρούν τα στοιχεία, έχει καταδικαστεί επανειλημμένα από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τις αδικαιολόγητες καθυστερήσεις στην απονομή δικαιοσύνης. Το κράτος έχει πληρώσει τεράστια ποσά για αποζημιώσεις για τον λόγο αυτό. Το ΕΔΔΑ, μέχρι τέλος 2022, είχε εκδώσει συνολικά 969 καταδικαστικές αποφάσεις εις βάρος της χώρας μας. Οι περισσότερες από αυτές – σε ποσοστό 56% ή 545 σε απόλυτους αριθμούς – αφορούν καθυστερήσεις των ελληνικών δικαστηρίων.
Στα πλαίσια της εξεύρεσης λύσεων και για να μην καταβάλλονται μεγάλες αποζημιώσεις από τις αποφάσεις του ΕΔΔΑ, η ελληνική πολιτεία θέσπισε ειδική νομοθεσία, βάσει της οποίας τα ίδια τα ελληνικά δικαστήρια εκδίδουν αποφάσεις αποζημιώσεων για τις δικές τους καθυστερήσεις από το 2012. Αυτό όμως, όπως λένε νομικοί, δεν έχει πετύχει ως διαδικασία γιατί «τα δικαστήρια επιδικάζουν πολύ μικρά ποσά – σε αντίθεση με το ΕΔΔΑ – που, σε συνδυασμό με τα έξοδα, καθιστούν ασύμφορη την άσκηση αγωγής».
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και σε παλαιότερες αποφάσεις του έχει διαγνώσει το «αγκάθι» της καθυστέρησης σε ό,τι αφορά τις διοικητικές δίκες, θέτοντας μάλιστα την Ελλάδα προ των ευθυνών της για την επιτάχυνση των διαδικασιών, καλώντας την επί της ουσίας να προβλέψει πρόσθετα μέτρα, όπως αυξήσεις θέσεων δικαστικών λειτουργών και διοικητικού προσωπικού στα δικαστήρια καθώς και ανάπτυξη των υποδομών. Πρόκειται, άλλωστε, για παρατηρήσεις που ταυτίζονται με τα αιτήματα των δικαστικών λειτουργών και των δικαστικών υπαλλήλων, που έχουν διατυπωθεί αρμοδίως εδώ και πολλά χρόνια.
