Κλίμα οδύνης επικρατεί σήμερα στην Τρίπολη, εκεί όπου κηδεύεται ο Μάριος - Μιχαήλ Τουρούτσικας, ο υποσμηναγός που μαζί με τον κυβερνήτη και σμηναγό, Ευστάθιο Τσιτλακίδη, έχασαν τη ζωή τους όταν κατέπεσε το πολεμικό αεροσκάφος Phantom F-4 σε θαλάσσια περιοχή κοντά στην Ανδραβίδα. Άξιο αναφοράς είναι ότι οι δύο χειριστές του αεροσκάφους κηδεύονται με τον τιμητικό βαθμό του αντιπτεράρχου μετά από σχετική απόφαση, που έλαβε το ΓΕΕΘΑ. Η αρραβωνιαστικιά του μίλησε στην εκπομπή «Αλήθειες με τη Ζήνα» και ανέφερε ότι ο άτυχος Μάριος ήταν ένα ταπεινό παιδί, που ενώ έχει καταφέρει τόσα πολλά πράγματα στη ζωή του, ποτέ δεν το προέβαλε προς τα έξω.
Η Ζωή, φαρμακοποιός στο επάγγελμα, μίλησε για την τρυφερή σχέση που είχε με τον Μάριο, αλλά και για τα όνειρα που έκαναν μαζί, όνειρα τα οποία «κόπηκαν» τόσο άδοξα μετά και το αεροπορικό δυστύχημα. «Είναι πολύ τραγικές οι στιγμές, ό,τι και να πω είναι λίγο, ήταν το στήριγμά μου, ήταν φίλος μου, το μέγεθος της ψυχής του δεν περιγράφεται, η αγάπη του, η καλοσύνη του, η ανιδιοτέλειά του, πάντα με υποστήριζε σαν σύντροφος, πάντα με ωθούσε να κάνω ένα βήμα παραπάνω», αναφέρει εμφανώς συγκινημένη για το «στήριγμα στη ζωή της» η Ζωή.
«Τον θεωρούσα, μάλιστα, ως ένα από τα προτερήματά μου και με λάτρευε, ήταν προστατευτικός, όταν είχε αντίθετη γνώμη, πάντα έβρισκε τον κατάλληλο τρόπο για να μου περάσει το μήνυμα που ήθελε. Λειτουργούσε ως ένα, δεν έβλεπε τον καθένα ως μονάδα, μας έβλεπε μαζί και να σχεδιάζουμε μαζί», είπε η Ζωή, η οποία για τη γνωριμία της με τον Μάριο είπε ότι ήρθαν σε επαφή μέσω κοινών γνωστών. «Εγώ είμαι φαρμακοποιός και ήταν ο άνδρας της συναδέλφου στην Ανδραβίδα και συνάδελφος του Μάριου και έτσι έγινε. Ο Μάριος ήταν ένας άνθρωπος, που δεν τον ένοιαζε να μιλάει για τη δουλειά του, ήταν αποστασιοποιημένος, δεν τον ενδιέφερε να προβληθεί. Τον θυμάμαι όταν ερχόταν στο σπίτι και με καθησύχαζε για όλα και μου έλεγε ότι δεν πρόκειται να γίνει κάτι κακό». Σε ό,τι αφορά αν είχε συναίσθηση του κινδύνου, η Ζωή απάντησε ότι είχε, καθώς βγήκε πολύ συνειδητοποιημένος από τη σχολή των Ικάρων, αλλά δεν ήθελε να το εκφράζει και να τρομάζει τους δικούς του ανθρώπους. «Εμένα, κάθε πρωί, με ξυπνούσε, με φιλούσε, αν και έφευγε 6 το πρωί, είχε συνειδητοποιήσει τι ήθελε να κάνει», συμπλήρωσε η Ζωή.
