Και αυτό διότι τα συνθήματα αυτά μπορεί να «φανερώνουν» τη συμμετοχή κάποιων εξ αυτών σε άλλες παραβατικές συμπεριφορές από συμμορίες ανηλίκων. Τα δύο συνθήματα που έλεγαν ήταν «Κάτω Πατήσια ρε» και «Δυτική Αλητεία». Για ποιο λόγο, όμως, φώναζαν αυτά τα συνθήματα; Το μεν πρώτο, σύμφωνα με κάποιες εκτιμήσεις αστυνομικών, μπορεί να αναφέρεται σε συμπλοκή μεταξύ ομάδων ανηλίκων από «αντίπαλα» σχολεία στα Κάτω Πατήσια και στα δυτικά προάστια. Σημειώνεται ότι κατά το παρελθόν έχουν σημειωθεί άγριες συμπλοκές μεταξύ ανηλίκων που φοιτούν σε συγκεκριμένα σχολεία, με την Αστυνομία να προσπαθεί να «χαρτογραφήσει» τη συγκεκριμένη μορφή εγκλήματος.
Η φράση «Δυτική Αλητεία», σύμφωνα πάντα με εκτιμήσεις αστυνομικών, μπορεί να παραπέμπει σε επεισόδια στο Πάρκο Τρίτση μεταξύ μαθητών από διαφορετικά σχολεία. Επίσης, δεν αποκλείεται από την ΕΛ.ΑΣ. ακόμα και η συμμετοχή κάποιων εκ των κατηγορουμένων σε ομάδες χούλιγκαν που βρίσκονταν σε «πρώιμο στάδιο ανάπτυξης». Πληροφορίες αναφέρουν, πάντως, ότι κανείς από τους συλληφθέντες δεν είχε απασχολήσει τις Αρχές για γηπεδικά επεισόδια.
Όταν οι αστυνομικοί προχώρησαν στις πρώτες έξι συλλήψεις κατάλαβαν ότι η υπόθεση μπορεί να έχει ακόμα περισσότερο βάθος σε σχέση με αυτό που αρχικά πίστευαν. Και αυτό διότι η συμπεριφορά κάποιων εκ των κατηγορουμένων φανέρωνε ότι δεν είχαν «συναίσθηση» για τα κακουργήματα που τους αποδίδονταν. «Όταν κάποιος πράττει κάτι τέτοιο και το αποκαλεί πλάκα, αυτό σημαίνει ότι δυνητικά μπορεί τα θύματα να είναι περισσότερα και να μην τα γνωρίζουμε γιατί δεν έχουν μιλήσει. Μέχρι στιγμής πάντως δεν υπάρχουν στοιχεία για άλλο θύμα στην υπόθεση, παρότι υπήρξαν αναφορές ότι αυτό που έκαναν στον 15χρονο το είχαν κάνει και σε άλλο ανήλικο. Η έρευνα ούτως ή άλλως θα συνεχιστεί», εξηγούν αστυνομικές πηγές.
Αρκετοί από τους ανήλικους που έχουν ήδη κριθεί προφυλακιστέοι περιέγραψαν τον βιασμό του 15χρονου ως ένα «παιχνίδι που ξέφυγε». Εμφανίζονται στο σύνολό τους μετανιωμένοι, ζητούν συγνώμη από τον 15χρονο και την οικογένειά του, ενώ αρνούνται την κατηγορία που τους αποδίδεται για βιασμό. Το αδιανόητο, όπως λένε στο newsbomb έμπειροι αστυνομικοί, είναι ότι οι ανήλικοι θεωρούσαν «πλάκα» το βιασμό ενός φίλου τους, χωρίς κανείς να νιώθει την ανάγκη να το καταγγείλει στις Αρχές. «Δεν είχαμε αντιμετωπίσει ξανά ως υπηρεσία τέτοια υπόθεση», λέει στέλεχος της Αστυνομίας με πολυετή εμπειρία σε υπηρεσίες της Ασφάλειας.
Ένας από τους κατηγορουμένους υποστήριξε ότι έζησε και ο ίδιος όλα όσα περιέγραψε το θύμα: «Όλο αυτό ήταν μία πλάκα, ένα παιδικό παιχνίδι, άρχισε με διάφορα πειράγματα μεταξύ μας πάνω από τα ρούχα αλλά δυστυχώς η κατάσταση ξέφυγε. Μου έχει συμβεί και σε μένα και πριν και μετά το βίντεο».
Άλλος κατηγορούμενος αναφέρει ότι είχε το ρόλο του «οπερατέρ». Βιντεοσκοπούσε αλλά δε συμμετείχε στο βιασμό: «Εγώ μόνο βιντεοσκοπούσα τα περιστατικά και δεν συμμετείχα σε τίποτα άλλο. Το δεύτερο συμβάν το έσβησα κατευθείαν γιατί κατάλαβα ότι ήταν κάτι κακό. Το παιδί δεν μας είχε πει κάτι για όλο αυτό. Όλο αυτό ήταν μία πλάκα, άρχισε με διάφορα πειράγματα μεταξύ μας πάνω από τα ρούχα αλλά δυστυχώς η κατάσταση ξέφυγε. Έχω μετανιώσει και ζητάω συγνώμη».
Τρίτος κατηγορούμενος αποποιείται των ευθυνών του, υποστηρίζοντας ότι όλα ήταν μία πλάκα και ότι εκείνος «απλώς κοιτούσε»:
«Το πρώτο περιστατικό έγινε περί τα μέσα Νοεμβρίου και ξεκίνησε από απλό πείραγμα μεταξύ όλων, όπως συνηθίζαμε να κάνουμε τις φορές που βρισκόμασταν στα πλαίσια της μεταξύ μας παρέας και του ελεύθερου χρόνου μας. Όταν ξεκίνησε το αστεία σε βάρος του 15χρονου (θύματος) εγώ δεν είχα καμία εμπλοκή. Στην αρχή απλώς κοιτούσα ενώ κάποια στιγμής κάποιος από την παρέας με παρότρυνε να τραβήξω βίντεο τη σκηνή με όλους τους εμπλεκόμενους φίλους μου. Μετά τη λήξη του εν λόγω συμβάντος, της πλάκας όπως πιστεύαμε, καθόμασταν όλοι μαζί στο δωμάτιο και συζητούσαμε, ενώ παρών ήταν και ο 15χρονος (θύμα) ο οποίος μετά από λίγο έφυγε καθώς μας είπε ότι έπρεπε να γυρίσει σπίτι του και στη συνέχεια αποχωρίσαμε και όλοι οι υπόλοιποι.
Το δεύτερο περιστατικό έλαβε χώρα στις 19 Νοεμβρίου, ήτοι μετά από περίπου 15 ημέρες. Στο μεταξύ κάθε φορά που βρισκόμασταν συνεχίσαμε να πειράζουμε ο ένας τον άλλον με τον τρόπο αυτό, ως αστείο. Όπως και την πρώτη φορά, έτσι και το δεύτερο περιστατικό ξεκίνησε με το να πειράζουμε ξανά ο ένας τον άλλον για πλάκα, ώσπου κάποιος από την παρέα πρότεινε στους υπόλοιπους να κάνουμε το ίδιο στον 15χρονο (θύμα)».
Τέταρτος κατηγορούμενος περιγράφει ως «παιχνίδι» περιστατικά άγριου bullying, ενώ ομολογεί ότι κάποια στιγμή «παρασύρθηκα και του κράτησα τα πόδια»:
«Κάναμε διάφορες πλάκες όλοι μεταξύ μας. Και σε μένα το ίδιο έκαναν οι φίλοι μου. Συγκεκριμένα πέφταμε όλοι πάνω σε έναν, τσακωνόμασταν στα αστεία δίχως να τραυματίζει ο ένας τον άλλον, σπρωχνόμασταν και ρίχναμε καρπαζιές.
Τον τελευταίο καιρό, εδώ και δύο μήνες περίπου, μπορεί να πείραζε σοβαρότερα ο ένας τον άλλον. Δηλαδή, να χτυπιόμαστε πιο δυνατά, να βριζόμαστε και να πειράζει ο ένας τον άλλον στα οπίσθια. Όλα αυτά δεν τα είχαμε προσχεδιάσει αλλά αυθόρμητα μπορεί κάποιος να πείραζε ένα παιδί της παρέας και όλοι στη συνέχεια να τον πειράζαμε.
Έτσι παρασύρθηκα και εγώ μία φορά , αυτή την οποία αναφέρει ο … (λέει το όνομα του θύματος) στο βίντεο που του κράτησα τα πόδια. Τις άλλες φορές που συνέβη το ίδιο δεν είχα συμμετοχή. Το έκαναν άλλα παιδιά μόνα τους. Ούτε τη φορά που κράτησα τα πόδια του…, ούτε τις άλλες φορές ξεκίνησε όλο το περιστατικό από εμένα και ούτε ποτέ θέλησα ο ίδιος να κάνω κάτι με το... (αναφέρει αντικείμενο). Δεν είχα καταλάβει πόσο σοβαρό ήταν γιατί συνεχίζαμε όλοι να κάνουμε παρέα μαζί. Ποτέ δεν βιντεοσκόπησα αυτά τα περιστατικά ούτε πήρα τέτοια βίντεο για να τα δείξω σε άλλους. Έχω μετανιώσει και ζητώ ειλικρινά συγνώμη από τον ίδιο και την οικογένειά του.
(…) Το σπίτι ήταν κάποιου ηλικιωμένου ζεύγους. Οι τελευταίοι έχουν αποβιώσει εδώ και πολλά χρόνια και το σπίτι είχε εγκαταλειφθεί. Σιγά σιγά οι φίλοι και εγώ το φτιάξαμε . Δηλαδή το καθαρίσαμε, βάλαμε κάποιους καναπέδες και τηλεόραση για να παίζουμε video games και είχαμε σχεδόν όλοι κλειδιά για αυτό.
Οι γονείς μου μου επέτρεπαν να πηγαίνω εκεί με τους φίλους μου και να συναντιέμαι για να παίξουμε, να ακούσουμε μουσική και να παραγγείλουμε να φάμε όλοι μαζί απ’ έξω.
Τα παραπάνω ξεκίνησαν από όταν ήμουν μαθητής Γυμνασίου. Στο Γυμνάσιο μαζευόμασταν με τους φίλους μας πιο συχνά, γιατί οι γονείς μας δεν μας άφηναν να πάμε για καφέ όπως τώρα στο Λύκειο».
