Πόσο έτοιμη είναι η ελληνική κοινωνία να αποδεχτεί τον όρο «γυναικοκτονία»; Γιατί υπάρχει έξαρση του φαινομένου τα τελευταία χρόνια; Πώς μπορούμε να φανταστούμε μια επόμενη μέρα όπου κάθε γυναίκα και θηλυκότητα θα νιώθει ασφαλής στο σπίτι, στην εργασία, στην κοινωνία;
Τα παραπάνω σοβαρότατα θέματα θα αποτελέσουν το επίκεντρο της ψηφιακής συζήτησης που διοργανώνει η Στέγη του ιδρύματος Ωνάση, στις 23 Μαρτίου, στις 19.00, στο πλαίσιο της σειράς «Society Uncensored 0» που ξεκίνησε το 2020 ως μια πηγαία ανάγκη να συζητήσουμε χωρίς λογοκρισία για όλα όσα μας απασχολούν στο «εδώ και τώρα», σε τοπικό και παγκόσμιο επίπεδο
Στο πλαίσιο μιας τραγικής επικαιρότητας που μετρά δεκάδες γυναικοκτονίες μέσα σε έναν μόλις χρόνο, κατατίθενται βιώματα και μαρτυρίες, παρουσιάζονται ποσοτικά και ποιοτικά δεδομένα από την Ελλάδα και άλλες χώρες, καταγράφονται οι ανεπάρκειες και οι κακές πρακτικές του μηχανισμού απόκρισης στην έμφυλη βία, φωτίζεται η διαθεματικότητα του ζητήματος, αναλύονται τα δομικά αίτια και οι κλιμακώσεις της κακοποίησης, ενώ υπογραμμίζεται ο ρόλος της Πολιτείας και της κοινωνίας στην αντιμετώπιση και στην πρόληψη των γυναικοκτονιών.
Με τη συνδρομή οπτικοακουστικού υλικού, στοιχείων που συλλέχθηκαν από διεθνείς φορείς (Le Monde, Ευρωπαϊκό Παρατηρητήριο για τη Γυναικοκτονία) και γραφιστικών αποτυπώσεων, οι συμμετέχουσες και συμμετέχοντες μοιράζονται γνώσεις και απόψεις από τους χώρους της επιστήμης, του φεμινισμού, της παρέμβασης στο πεδίο, αλλά και της βιωματικής εμπειρίας, φέροντας μαζί τη φόρτιση που προξενεί ένα συλλογικό τραύμα και, συγχρόνως, o αγώνας και η διεκδίκηση του μετασχηματισμού για να νιώθουμε όλες/οι/α ασφάλεια και ελευθερία.
«Αυτή η απώλεια δεν πρόκειται ποτέ να φύγει από το σπίτι μας, θα είναι πάντα ένα άδειο δωμάτιο, μία άδεια καρέκλα, θα είναι τα άδεια τα ρούχα της που είναι κρεμασμένα σε έναν καλόγερο». Η Ελένη στη Ρόδο, η Αγγελική στην Κέρκυρα, η Ερατώ στη Λέσβο, η Κωνσταντίνα στη Μακρινίτσα, η Καρολάιν στα Γλυκά Νερά, η Γαρυφαλλιά στη Φολέγανδρο, η Αννίσα στη Δάφνη, η Μόνικα στην Κυπαρισσία, η Δώρα στη Ρόδο, η Τζεβριέ στην Αλεξανδρούπολη και πολλές ακόμα γυναίκες δολοφονήθηκαν τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα επειδή ήταν γυναίκες. Οι γυναικοκτονίες είναι ένα κοινωνικοϊστορικό φαινόμενο που διατρέχει τους αιώνες. Πρόκειται για ανθρωποκτονίες γυναικών, κοριτσιών και θηλυκοτήτων εξαιτίας του φύλου τους, στο πλαίσιο της πατριαρχικής εξουσίας. Αποσκοπούν στην άσκηση κοινωνικού ελέγχου στα σώματα και στις επιθυμίες των γυναικών, αλλά και στην τιμωρία τους. Διαπράττονται από άνδρες με χαρακτηριστικά τοξικής αρρενωπότητας που θεωρούν ότι έχουν δικαίωμα ζωής και θανάτου πάνω στις γυναίκες και συνιστούν το απώτατο άκρο της έμφυλης βίας.
Στην συζήτηση συμμετέχουν οι Βαγγέλης Κοσμάτος, Ψυχολόγος - Gender Expert, Επιστημονικός Υπεύθυνος «Συμμαχίας των Φύλων»,Μαρία Λιάπη, Κοινωνιολόγος, Επιστημονικά Υπεύθυνη Κέντρου «Διοτίμα», Άννα Ράζου, Ιατροδικαστής στο Γ.Ν.Α. Ασκληπιείο Βούλας, Γραμματέας της Ελληνικής Ιατροδικαστικής Εταιρείας, Αγγελική Σεραφείμ, Δικηγόρος στον Άρειο Πάγο, πρώην μέλος Δ.Σ. Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, Κατερίνα Σεργίδου, Ερευνήτρια Σπουδών Φύλου και Φεμινισμού, πολιτική ακτιβίστρια και Μαρία Σιδηροπούλου, Ντοκιμαντερίστρια, Δημοσιογράφος
Εμφανίζονται οι Χρύσα Κατσαρίνη, Stand-up Comedian, Νίνα Μαρία Πασχαλίδου, σκηνοθέτρια, παραγωγός, Θάλεια Πορτοκάλογλου, υπεύθυνη του Ψυχοθεραπευτικού Προγράμματος στο «Δίκτυο Μέλισσα», Γιασαμάν Χεϊνταρπούρ, Πολιτισμική Μεσολαβήτρια στο «Δίκτυο Μέλισσα» και Αλεξάνδρα Ψαράκου, μητέρα Γαρυφαλλιάς. Συντονίζει η σεναριογράφος και δημοσιογράφος Μαρία Λούκα,
