Η αγανάκτηση, η ταλαιπωρία, ο θυμός αλλά και το ''γιατί''; εμφανώς διακρίνονται στην επιστολή του Γιώργου Μελετιάδη στην "Αλήθεια". Έλληνες, που την περίοδο της οικονομικής κρίσης, ταξίδεψαν στην γειτονική χώρα, για να μπορέσουν ανα εργαστούν και να συντηρήσουν τις οικογένειες τους είναι κυριολεκτικά ''αποκλεισμένοι'' στην Τουρκία.
Ακολουθεί η επιστολή που δημοσίευσε η ιστοσελίδα alithia.gr.
«Αγαπητέ κ. Τζούμα, είμαι ένας Έλληνας πολίτης (με καταγωγή από τη Χίο) που όπως χιλιάδες άλλοι, έφυγαν από τη χώρα με την εμφάνιση της πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης, για να μπορέσουν να υποστηρίξουν την οικογένειά τους και το μέλλον της. Η χώρα που με φιλοξένησε είναι η γειτονική Τουρκία και συγκεκριμένα η πόλη της Σμύρνης, στην οποία ζω και εργάζομαι 15 χρόνια τώρα» αναφέρει σε επιστολή του προς την "Αλήθεια" ο Γιώργος Μελετιάδης και σημειώνει αναλυτικά:
«Εκτός από εμένα υπάρχουν και άλλοι Έλληνες και Χιώτες που δραστηριοποιούνται ή απασχολούνται επαγγελματικά στην Σμύρνη. Άλλοι μόνοι τους και άλλοι με τις οικογένειες τους. Με αρκετούς από αυτούς εργαζόμαστε μαζί στον ίδιο κλάδο και στην ίδια εταιρεία.
Σας γράφω σήμερα διότι έχουμε ένα σοβαρό πρόβλημα, στο οποίο δεν βρέθηκε λύση από τους αρμόδιους φορείς. Απευθυνθήκαμε στο Ελληνικό Προξενείο της Σμύρνης, και στους τοπικούς βουλευτές. Μόνο οι τοπικοί φορείς έδειξαν διάθεση και προσπάθησαν να βοηθήσουν ουσιαστικά (Περιφέρεια, Αστυνομία, Λιμενικό και Τελωνείο), όμως το θέμα δεν εξαρτάται από αυτούς αλλά από την κεντρική διοίκηση και τα αρμόδια Υπουργεία που αποφασίζουν για τους ταξιδιωτικούς περιορισμούς.
Δεδομένου ότι δεν βλέπουμε φως στο τούνελ, σας γράφω μήπως και με την δύναμη της δημοσιοποίησης ενός ξεκάθαρα δίκαιου και λογικού αιτήματος, από ένα έγκριτο μέσω μαζικής επικοινωνίας, ευαισθητοποιηθούν κάποιοι τελικά και βρεθεί λύση.
Για να κατανοήσετε καλύτερα το πρόβλημα αρχικά αναφέρω τις ταξιδιωτικές απαγορεύσεις που επέβαλε η Ελλάδα για την Τουρκία τους τελευταίους 20 μήνες.
Μάρτιος 2020, σταματάνε όλες οι αεροπορικές και ακτοπλοϊκές συνδέσεις με την Τουρκία. Κλείνουν όλες οι πύλες εισόδου, με εξαίρεση τους Κήπους. Απαγορεύεται η είσοδος στην Ελληνική επικράτεια στους Τούρκους πολίτες. Άρα ο μοναδικός τρόπος εισόδου στην Ελλάδα για εμάς τους Έλληνες πολίτες, που ζούμε στην Τουρκία, ήταν οδικός μέσω Κήπων-Έβρου. Προσοχή μόνο οδικός! Δεν επιτρέπεται να διασχίσει κανείς τους Κήπους πεζός, μόνο οδικώς. Κοινώς αν κάποιος δεν διαθέτει δικό του όχημα, ή αν δεν υπάρχουν συνδέσεις με λεωφορεία ή ταξί, δεν μπορεί κάποιος Έλληνας να έρθει στην Ελλάδα!
Προφανώς με την καραντίνα των 14 ημερών που ίσχυε εκείνη την περίοδο, διακόπηκαν συνδέσεις με λεωφορεία και ταξί, καθώς οι οδηγοί δεν μπορούσαν να επιστρέψουν στην χώρα τους σε λιγότερο από 14 ημέρες. Αν λοιπόν είσαι Έλληνας πολίτης, ζεις στην Τουρκία και δεν διαθέτεις προσωπικά δικό σου όχημα (κάτι πολύ σύνηθες καθώς η πλειοψηφία χρησιμοποιεί εταιρικά οχήματα ή μέσα μαζικής μεταφοράς), είσαι αποκλεισμένος.
Ο αποκλεισμός αυτός διαρκεί έναν ολόκληρο χρόνο! Την στιγμή όμως που με χώρες με τραγικά επιδημιολογικά στοιχεία και μεταλλάξεις του ιού όπως οι Η.Π.Α. και το Η.Β. τα σύνορα παραμένουν ανοιχτά, δημιουργώντας μας εύλογα ερωτηματικά για το ποια είναι τα κριτήρια με τα οποία επιβάλλονται τελικά οι ταξιδιωτικοί περιορισμοί. Προφανώς τα κριτήρια δεν είναι επιδημιολογικά.
Μάρτιος 2021. Έχουν πλέον ξεκινήσει οι εμβολιασμοί παγκοσμίως και υπάρχει μία αισιοδοξία. Ανοίγουν οι αεροπορικές συνδέσεις με την Τουρκία. Αυτό φυσικά είναι μία τεράστια ανάσα για όλους εμάς. Γιατί ουσιαστικά άρετε ο πλήρης αποκλεισμός. Για την πλειοψηφία των Ελλήνων της Τουρκίας με καταγωγή από την Αθήνα, την Θεσσαλονίκη, την Ηπειρωτική Ελλάδα, το θέμα πλέον λύνεται.
Όμως υπάρχουμε κι εμείς, οι νησιώτες, που τα Τουρκικά παράλια είναι μία ανάσα από τα σπίτια μας στην Ελλάδα. Με εμάς τι γίνεται; Για ένα ταξίδι από τον Τσεσμέ της Σμύρνης προς την Χίο που διαρκεί 40 λεπτά και κοστίζει 20 ευρώ, είμαστε υποχρεωμένοι να ταξιδέψουμε αεροπορικώς, αλλάζοντας 3 πτήσεις, μπαίνοντας σε 3 διαφορετικά αεροδρόμια, χάνοντας 1,5 ημέρα και ξοδεύοντας περί τα 600 ευρώ ανά άτομο σε αεροπορικά εισιτήρια, συν ξενοδοχείο καθώς δεν ταιριάζουν οι ώρες των τριών πτήσεων για να γίνει το ταξίδι σε μία ημέρα. Στην περίπτωση μου που έχω την σύζυγο μου και 2 παιδιά για να πάω στην Χίο πρέπει να ξοδέψουμε 2.400 ευρώ σε αεροπορικά, συν ξενοδοχεία, συν τα τεστ, συν το χρόνο, την ταλαιπωρία και το τεράστιο ρίσκο αλλάζοντας τόσες πτήσεις και αεροδρόμια να κολλήσουμε τον ιό κατά την διάρκεια του ταξιδιού.
Όλο αυτό την στιγμή που θα μπορούσαμε να πάμε σπίτι μας με 80 ευρώ, συν τα τεστ, σε μόλις 40 λεπτά με σχεδόν μηδαμινό ρίσκο να μολυνθούμε, αφού στο καράβι μπορεί κανείς για 40 λεπτά να παραμείνει σε εξωτερικό χώρο στο κατάστρωμα του πλοίου. Εδώ θα πρέπει να διευκρινίσω ότι υπάρχει πλοίο που κάνει το δρομολόγιο από Τσεσμέ για Χίο, σχεδόν σε καθημερινή βάση μεταφέροντας μόνο φορτηγά με εμπορεύματα και τους Τούρκους οδηγούς τους. Κοινώς υπάρχει ενεργή ακτοπλοϊκή σύνδεση για εμπορεύματα και δεν μας επιτρέπεται να την χρησιμοποιήσουμε.
Αύγουστος 2021. Ανοίγουν τα σύνορα της Ελλάδας για τους Τούρκους πολίτες και επιτρέπεται να ταξιδέψει κανείς από Τουρκία προς τα Ελληνικά νησιά και λιμάνια με ιδιωτικά σκάφη. Εξακολουθούν να παραμένουν κλειστές οι ακτοπλοϊκές συνδέσεις για επιβάτες! Κοινώς δηλαδή αν αγοράσουμε μία θαλαμηγό μπορούμε πλέον να ερχόμαστε στην πατρίδα μας την Χίο κατευθείαν από τον Τσεσμέ (γράφοντας πλέον με ειρωνική διάθεση, γιατί η λογική έχει πάει περίπατο). Πηγαινοέρχονται οι Τούρκοι για διασκέδαση και Σαββατοκύριακα στην Χίο και στα νησιά με τα ιδιωτικά σκάφη και εμείς εξακολουθούμε να είμαστε αποκλεισμένοι. Δηλαδή μερίμνησε το κράτος για ένα «μικρό» κομμάτι του Τουρισμού, αλλά οι Έλληνες πολίτες δεν έχουν σημασία. Αφού λοιπόν το βλέπουν οικονομικά, απλά να αναφέρω ότι εμείς όταν πηγαίνουμε στην Ελλάδα ξοδεύουμε πολλαπλάσια από οποιονδήποτε Τούρκο επισκέπτη, μήπως και αυτό μας κάνει πιο σημαντικούς σαν επισκέπτες.
Η πύλη εισόδου των Κήπων είναι ανοιχτή και Έλληνες πηγαινοέρχονται καθημερινά για ψώνια στην Αδριανούπολη, ενώ εμείς δεν μπορούμε να πάμε ούτε για σοβαρούς λόγους στο νησί μας.
Από τις αρχές του 2020 που ξεκίνησε η πανδημία με τον Covid-19, ζούμε όλοι πρωτόγνωρες καταστάσεις, που μας έχουν επηρεάσει ψυχολογικά, οικονομικά, άλλους περισσότερο και άλλους λιγότερο. Σίγουρα όμως έχει αλλάξει δραματικά η καθημερινότητα όλων μας.
Για εμάς τους Έλληνες της Τουρκίας το μεγαλύτερο πλήγμα ήταν το κλείσιμο των συνόρων με την Ελλάδα. Δεν ήταν κάτι τόσο απλό. Ήταν τρομακτικό τους πρώτους μήνες.
Τους πρώτους μήνες δεν διαμαρτυρηθήκαμε, διότι ζούσαμε κάτι πρωτόγνωρο και δεν ήξερε κανείς τους κινδύνους από την πανδημία. Οπότε θεωρούσαμε λογικό να υπάρχουν αυστηροί περιορισμοί μέχρι να ξεκαθαρίσει κάπως η κατάσταση. Όμως όσο ο καιρός περνούσε σιγά σιγά και ιδιαίτερα προς τους καλοκαιρινούς μήνες του 2020 υπήρχε σταδιακή άρση των περιορισμών των μετακινήσεων από το εξωτερικό προς την Ελλάδα, αλλά καμία απολύτως αλλαγή με την Τουρκία.
Η Ελλάδα γιατί μας αποκλείει, δεν μπορώ να το καταλάβω. Κατανοητοί οι περιορισμοί για την είσοδο των Τούρκων πολιτών γενικά. Γιατί όμως μπορούν να μπαίνουν στην Ελλάδα κατά 100αδες οι Τούρκοι οδηγοί φορτηγών ακόμα και από την Χίο, κι εμείς οι Χιώτες να πρέπει να ταξιδέψουμε είτε οδικώς από τον Έβρο είτε αεροπορικώς από Κωνσταντινούπολη και Αθήνα για να έρθουμε στην Χίο; Ποια η λογική σε αυτό; Θα πει κάποιος υπάρχει εμπορική συμφωνία. Σωστά δεν διαφωνούμε.
Γιατί όμως δεν μπορούμε να πάρουμε μία εξαίρεση εμείς οι 10-20 Χιώτες που αναγκαστήκαμε να πάμε να εργαστούμε στην Τουρκία να ερχόμαστε στον τόπο μας (πάντα τηρώντας όλα τα πρωτόκολλα ασφαλείας - εμβολιασμένοι και με μοριακά τεστ), με την υπάρχουσα και ενεργή ακτοπλοϊκή σύνδεση, που συνδέει σχεδόν καθημερινά τον Τσεσμέ. Το ζητάμε εδώ και 2 χρόνια πλέον και δεν παίρνουμε απάντηση από πουθενά.
Παρακαλούμε μετά από 2 χρόνια αποκλεισμού μας από το νησί να βρεθεί επιτέλους μία λύση να μπορούμε να ερχόμαστε για σοβαρούς λόγους στον τόπο μας, με τον πιο απλό και λιγότερο επικίνδυνο τρόπο για εμάς και τις οικογένειας μας αλλά και όλους αυτούς με τους οποίους ερχόμαστε σε επαφή. Και αυτός ο τρόπος είναι ένας. Να μπορούμε να χρησιμοποιούμε την ενεργή ακτοπλοϊκή σύνδεση που σήμερα μεταφέρει μόνο φορτηγά με Τούρκους οδηγούς και το ταξίδι διαρκεί 40 λεπτά αντί για μέρες και με το χαμηλότερο υγειονομικό ρίσκο.
Σας παρακαλώ πολύ αν υπάρχει τρόπος να προβάλετε το πρόβλημα μας. Δεδομένου ότι προσπαθήσαμε και δεν βρήκαμε ανταπόκριση από πουθενά, ή πιο σωστά δεν βρέθηκε λύση στο αίτημα, η τελευταία μας επιλογή είναι να το προβάλουμε δημοσίως μήπως και φιλοτιμηθεί κανείς για να λυθεί.
Με εκτίμηση, Γιώργος Μελετιάδης
Υ.Γ.1: Το τελευταίο ταξίδι μας (εγώ με την σύζυγο μου και 2 μικρά παιδιά ηλικίας 8 και 5 ετών) από Σμύρνη προς Χίο διήρκησε 3 μέρες. Ξεκινήσαμε Κυριακή 23 Ιανουαρίου από Σμύρνη αεροπορικώς μέσω Κων/πολης για Αθήνα. 24 Ιανουαρίου θα πετούσαμε για Χίο αλλά λόγω της χιονόπτωσης στην Αθήνα η πτήση μας έγινε τελικά την Τετάρτη 26 Ιανουαρίου. Σμύρνη Χίος σε 3 μέρες αντί για 40 λεπτά, με 2 μικρά παιδιά να ταλαιπωρούμαστε για μέρες στα αεροδρόμια.
Υ.Γ.2: Υπάρχουν άνθρωποι που δουλεύουν στην Τουρκία και έχουν την οικογένεια τους στην Χίο, τα παιδιά τους και τις συζύγους τους, τους ηλικιωμένους γονείς τους κ.λπ.
Υ.Γ.3: Η Τουρκία δεν έχει κανένα περιορισμό για εμάς, πέραν φυσικά των τυπικών πρωτοκόλλων της εποχής δηλαδή είτε να είναι κανείς πλήρως εμβολιασμένος, είτε να έχει κάνει μοριακό τεστ».
