Πριν από λίγες μέρες γράφαμε πως ”εορταστικό” τρομοκρατικό χτύπημα φοβούνται οι Aρχές εν μέσω πανδημίας και πως η αναταραχή, η οποία διεφάνη με τα επεισόδια στο ΑΤ Κολωνού με αφορμή την επέτειο Γρηγορόπουλου, έχει σημάνει συναγερμό.
Και επιπροσθέτως θέσαμε το ερώτημα αν ένα τέτοιο ενδεχόμενο χτύπημα θα ήταν παρόμοιο με αυτό στον Λουκά Παπαδήμο την άνοιξη του 2017 ή μπορεί να προτιμηθεί κάποιου είδους επίθεση σε αστυνομικούς, όπως συνηθίζεται.
Και κατά πως φαίνεται επιβεβαιώνεται πως για ακόμη μια φορά οi αστυνομικοί βρίσκονται στο στόχαστρο.
Προχθες λοιπόν, είχαμε ανάληψη ευθύνης για εμπρησμούς σε προσωπικά οχήματα αστυνομικών στις περιοχές του Γκύζη, του Ζωγράφου, της Καισαριανής και της νέας Νέα Σμύρνη.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Σκληρές μάχες μεταξύ Συριακού Στρατού & Τούρκων
Η ομάδα που αυτοαποκαλείται “Αναρχικοί/Αναρχικές” με ανάρτησή της σε γνωστό ιστολόγιο του αντιεξουσιαστικού χώρου κάνει λόγο για τις επιθέσεις το βράδυ της Κυριακής 20 Δεκεμβρίου. “Πυρπολήσαμε 4 Ι.Χ. οχήματα μπάτσων, 1 αυτοκίνητο στο Γκύζη και 3 μοτοσυκλέτες σε Ζωγράφου, Καισαριανή και Νέα Σμύρνη” αναφέρει συγκεκριμένα.
Στην ανάληψη ευθύνης γίνεται λόγος πως “με άλλοθι την υγειονομική κρίση και την επιστράτευση των πάσης φύσεως “ειδικών” ο ίδιος εχθρός που μέρα με τη μέρα σκληραίνει όλο και περισσότερο το καθεστώς έκτακτης ανάγκης, σαν μέγγενη πάνω από τα κεφάλια μας. Αυτός ψάχνει κάθε ευκαιρία να μας επιβάλλει την ατομική ευθύνη με το γκλοπ, τις αύρες ή την κάνη του όπλου, όπως συνέβη και πριν 12 χρόνια με την εν ψυχρώ δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου στα Εξάρχεια. Όπως ακριβώς συνέβη και πριν 10 χρόνια, ξημέρωμα 10 Μάρτη στη Δάφνη, όπου ο αναρχικός επαναστάτης Λάμπρος Φούντας έπεφτε μαχόμενος κατά τη διάρκεια ένοπλης συμπλοκής με τους φρουρούς του καθεστώτος. Όπως, όπως, όπως…”
Επιχειρείται ως συνήθως κοινωνικοπολιτική ανάλυση με αναφορές σε “νομοσχέδια για τα εργασιακά που κατατίθονται και ψηφίζονται με απαράμιλλη μεθοδικότητα, ενώ εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι, ανασφάλιστοι ή με αναστολή σύμβασης στήνονται στον τοίχο”.
Αναφορές γίνονται μεταξύ άλλων “στην aston martin και το εξοχικό στο baden-baden όπως ο αντιδήμαρχος του Μπακογιάννη”, ενώ τονίζεται η κατάσταση στα κέντρα κράτησης μεταναστών και στις φυλακές.
“Για όλα τα παραπάνω – και για άλλα τόσα – απαγορεύεται φυσικά να βγεις και να φωνάξεις. Σχεδόν καθημερινά, λαμβάνουν χώρα επιχειρήσεις επί πόλεως ευρύτατης κλίμακας (βλέπε εκκένωση του ΕΜΠ στις 13 Νοέμβρη, πορεία 17 Νοέμβρη, απεργία 26 Νοέμβρη, συγκεντρώσεις 4/5/6/7 Δεκέμβρη), με 100αδες προσαγωγές, συλλήψεις, τραυματισμούς, σεξιστικές παρενοχλήσεις, ακόμα και απελάσεις (βλέπε περίπτωση του συντρόφου Ερόλ). Ενώ, λοιπόν, οι καταπιεσμένοι/ες στοιβάζονται στα ΜΜΜ, συνωστίζονται στα εργασιακά κάτεργα ή πεθαίνουν στα σπίτια τους (κυριολεκτικά και μεταφορικά), οι μηχανισμοί καταστολής διογκώνονται, εξοπλίζονται, εκπαιδεύονται και προετοιμάζονται για την επόμενη μέρα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Kλίμα σύγκρουσης από την Τουρκία: ''Αιτία πολέμου η επέκταση στα 12 μίλια στο Ιόνιο''
Οι εφορμήσεις διμοιριών και ταγμάτων της ομάδας Δράση στο κέντρο και τις γειτονιές, το ακαριαίο κλείσιμο 26 σταθμών ΜΜΜ στις 6 Δεκέμβρη, οι επιχειρησιακές τακτικές τύπου χούλιγκανς σε πολιτικές παρεμβάσεις του α/α χώρου (όπως στην πλατεία Συντάγματος και στο ΑΤ Κολωνού), είναι η στρατιωτική προέκταση του δόγματος νόμος-τάξη-ασφάλεια και το ρίζωμά του σε έναν διαλυμένο κοινωνικό ιστό. Είναι ο νέος ολοκληρωτισμός που στήνεται με κονδύλια δεκάδων εκατομυρίων ευρώ, με αθρόες προσλήψεις ειδικών φρουρών για τη μητρόπολη και τα πανεπιστήμια και αναπαράγεται δια στόματος υπουργού Μ.Χρυσοχοϊδη και των επιτελών του, με κάθε ευκαιρία, με κάθε τρόπο” αναφέρεται στη νανάληψη ευθύνης.
Οι συντάκτες της προκήρυξης ζητούν “ο φόβος να αλλάξει στρατόπεδο” και διευκρινίζουν στοχοποιώντας την αστυνομία πως “αυτό γίνεται μόνο με την επίθεση, επαναοικειοποιώντας τις προσφιλείς και ευέλικτες τακτικές που πάντα χρησιμοποιούσαν οι καταπιεσμένοι για να απαντήσουν άμεσα σε επιθέσεις τακτικού στρατού: τον αιφνιδιασμό και την επιστροφή της ελάχιστης αντιβίας που τους αναλογεί, κάτω από τα σπίτια τους. Δεν είναι μακρυά οι μέρες που οι θρασύδειλοι νταήδες πετούσαν τα κράνη και τις ασπίδες τους, βλέποντας τρεχάμενοι τις κλούβες τους να καίγονται. Ούτε οι νύχτες που οι σκοποί των αστυνομικών τμημάτων ταμπουρώνονταν με υπερηφάνεια στα γραφεία τους, καθώς τα περιπολικά φούντωναν”
