Μια απάντηση για τα γεγονότα με τα λουλούδια επί του μνημείου του Αλέξη Γρηγορόπουλου, έδωσε ομάδα αναρχικών από τον τάφο του αξιωματικού-συμβόλου της ομάδας των ΜΑΤ, του περίφημου Δαρείου.
Καταρχάς αλγεινή εντύπωση έχει προκαλέσει η εικόνα αστυνομικού των ΜΑΤ ο οποίος κατέστρεψε μια ανθοδέσμη που λίγο νωρίτερα είχε αφήσει μια γυναίκα στο μνημείο του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου πριν από λίγες ημέρες με αφορμή την επέτειο της 6ης Δεκεμβρίου.
Το συμβάν σημειώθηκε κοντά στη συμβολή των οδών Ζωοδόχου Πηγής και Κωλέττη όταν άνδρας των ΜΑΤ διέλυσε το μπουκέτο με τα λουλούδια και σήμερα αντιμετωπίζει σύμφωνα με πληροφορίες πειθαρχική έρευνα.
Ως απάντηση, λοιπόν σε αυτό το περιστατικό οι αυτοαποκαλούμενοι “Αναρχικοί υπεδάφους” βρέθηκαν προ ημερών στον τάφο του αξιωματικού, ο οποίος για πολλά χρόνια αποτέλεσε το σύμβολο της ομάδας των ΜΑΤ, του Άγγελου – Δαρείου Λυκιαρδόπουλου.
Πριν από τρια χρόνια η είδηση του θανάτου του Αστυνομικού Διευθυντή Αγγέλου Δαρείου Λυκιαρδόπουλου, από βαρύ ισχαιμικό επεισόδιο, αιφνιδίασε και προκάλεσε θλίψη σε όσους γνώρισαν τον Αξιωματικό της ΕΛ.ΑΣ. και συνυπηρέτησαν μαζί του. Την τελευταία του πνοή άφησε τα ξημερώματα της Τετάρτης 26 Απριλίου 2017 και ενώ βρισκόταν στο σπίτι του. Ο Δαρείος θεωρούνταν ως ένας από τους πιο μάχιμους και σκληρούς που υπηρέτησαν στα ΜΑΤ και είναι ενδεικτικό πως πάντα η διμοιρία στην οποία ήταν επικεφαλής βρισκόταν στην πρώτη γραμμή των συγκρούσεων στο κέντρο της Αθήνας ή όπου χρειαζόταν. (Διαβάστε στο τέλος του άρθρου την φιλοσοφία του σε δύο ουβέντες που έλεγε στην ομάδα του)
Από τον τάφο, λοιπόν, αυτού του ανθρώπου, έστειλαν μήνυμα οι αναρχικοί αναρτώντας μάλιστα και πανώ με συνθήματα.
“Επιλέξαμε σήμερα να επισκεφτούμε έναν δικό τους νεκρό, έναν νεκρό Ματατζή, έναν πρώην φασίστα που έβαψε τα χέρια του με αίμα, τον πρώην αρχηγό τους. Τον περιβόητο Δαρείο Λυκιαρδόπουλο. Να τον ξεθάψουμε για μια ημέρα απο την λήθη που επακολούθησε την επόμενη στιγμή του θανάτου του, για να υπενθυμίσουμε στα δειλά αυτά καθάρματα την ειδοποιό διαφορά ανάμεσα στους κόσμους μας” αναφέρουν στην ανακοίνωσή τους.
Κατηγορούν επίσης τον Μ. Χρυσοχοϊδη αναφέροντας: “ο υπουργός των μπάτσων, υπό το ψευδοπρόσχημα της υγειονομικής κρίσης δέησε να απαγορεύσει την πολιτική μας παρουσία υψώνοντας τείχη. Τοποθετώντας με την όση επικοινωνιακή ευφυΐα μπορεί να διαθέτει, μια υποτιθέμενη υγειονομική ασπίδα 5.000 μπάτσων σε μια κουκίδα της Αθήνας για να προστατεύσουν τάχα την κοινωνία από την διασπορά που θα προκαλουύσαν οι ομάδες των ανθρώπων που θα πήγαιναν στο μνημείο Παρά τον εκφοβισμό όμως όσοι κατάφεραν να φτάσουν στο μνημείο προσπερνώντας την πραγματική αυτή υγειονομική βόμβα της καταστολής, άφησαν τα λουλούδια τους. Λουλούδια που οι μπάτσοι πήραν βεβηλώνοντας την μνήμη του Αλέξη, υπερασπίζοντας την δολοφονία τους, αναλαμβάνοντας την πλήρη ευθύνη της στο πλευρό των συναδέλφων τους.
(...) Δεν θα το κρατήσουμε κρυφό ότι η βεβήλωση του μνημείου του νεκρού αδερφού μας απο τους ίδιους τους δολοφόνους του, μας εξόργισε. Γνωρίζαμε ότι δεν ήταν ταμπέλα στον λαιμό ενός πρύτανη για να παίξει επί εβδομάδες στα κανάλια ή να επικηρυχθεί ο υπαίτιος, γνωρίζαμε ότι η όποια ύβρις ως προς τον πολιτικό μας χώρο θα χαίρει κρατικής αρωγής. Και για αυτό δεν επρόκειτο να την αφήναμε αναπάντητη. Τον Αλέξη θα τον θυμόμαστε πάντα, είμαστε συνδεδεμένοι μαζί του. Ακόμη και αν έφυγε πολύ νωρίς, βαδίζουμε κοινή διαδρομή. Τα παιδικά του όνειρα είναι ζωντανά μέσα μας. Ο Αλέξης είναι παρών”.
Στην συνέχεια εξηγούν την δράση τους στον τάφο του Δαρείου ως εξής: “Σήμερα όμως θα αποστείλουμε μια συμβολική απάντηση στα σώματα καταστολής των ΜΑΤ και στο κράτος. Επιλέξαμε σήμερα να επισκεφτούμε έναν δικό τους νεκρό, έναν νεκρό Ματατζή, έναν πρώην φασίστα που έβαψε τα χέρια του με αίμα, τον πρώην αρχηγό τους. Τον περιβόητο Δαρείο Λυκιαρδόπουλο. Να τον ξεθάψουμε για μια ημέρα από την λήθη που επακολούθησε την επόμενη στιγμή του θανάτου του, για να υπενθυμίσουμε στα δειλά αυτά καθάρματα την ειδοποιό διαφορά ανάμεσα στους κόσμους μας. Ότι η μοίρα τους είναι να ζούνε ατιμωμένοι και να ξεχνιούνται όταν πεθαίνουν.
Ότι σε αυτόν τον τάφο δεν βρήκαμε λουλούδια. Και αν βρίσκαμε που δεν θα βρίσκαμε, θα τον αφήναμε άθικτο, αβεβήλωτο. Δεν είμαστε ο πολιτικός στρατός που συνηθίζει να προσβάλλει τα σύμβολα του εχθρού, η ζωή του ήταν από μόνη της μια κοινωνική προσβολή. Σε αυτόν τάφο δεν βρήκαμε τιποτα άλλο από σιωπή και σκουλήκια. Και αυτή είναι η δική τους μοίρα. Πάνω από τους τάφους τους, να περπατάνε οι ζωντανοί. Γιατί καθάρματα όσο οι χακί σαπίζουν, οι ιδέες θα είναι ζωντανές. Από την μία εμείς απο την άλλη οι Κορκονείς. Κάθε ημέρα είναι του Αλέξη”
